Momenten waarop ik backpacken haat

Reismeisje 25 februari 2014

Nou ja, haat haat. Dat is ook zo’n heftig woord, maar er zijn zeker momenten op reis geweest dat ik wenste dat ik die verrekte backpack aan de wilgen had gehangen! Natuurlijk vallen die by far in het niet bij alle gave en blije momenten en ben ik zeker niet van plan op een andere manier te gaan reizen. No worries :-). Maar ook ik ben er soms wel eens even klaar mee. Dit zijn de momenten waarop ik minder blij was als backpacker:

- Na 4 dagen op +3.500 meter wandelen in Ethiopië de 5^de dag wakker worden met een gezicht alsof ik een liter water vast hield. Vreselijk! Door de hoogte kun je behoorlijk wat vocht vast houden en geloof me: dat is geen fraai gezicht of gevoel.

 - Na de eerste 3 dagen in India door al mijn fris gewassen shirtjes heen zijn, omdat we er midden in de zomer waren en het gemiddeld 40°C was. Niet te doen. Op zo’n moment baal ik van de weinige kleding die je al backpacker mee kunt nemen.

 - Voor de zoveelste keer om 5 uur ’s ochtends naar een verlaten busstationnetje moeten lopen, omdat de bussen in Afrika ergens tussen 6 en 10 in de ochtend kunnen vertrekken. Achteraf moet ik er vaak wel om lachen, maar het moment zelf ben ik niet op mijn best.

 - Als ik tussen de kippen, bagage en 20 andere mensen, die het niet zo nauw nemen met de hygiëne, geperst in een bus of trein zit. En dat voor de komende 8 uur…

 - Na 5 uur door een tropische bui te hebben gebanjerd in Nicaragua tot de conclusie komen dat echt niets meer droog is en ik maar een ‘jurkje’ van mijn lakenzak heb gemaakt. Heel charmant.

 - In een Nepalees dorpje aan komen, waar de mensen meteen een kip voor ons uitzochten om te slachten. Dat was echt vanuit gastvrijheid bedoeld, maar ik kon alleen maar aan die arme kip denken…

 - Na een beroerde nacht in een stapelbed op zoek moeten naar de juiste bus, 5x naar een andere worden verwezen en uiteindelijk in de verkeerde belanden. Neeeheeeee!

 - Bij het hoogst gelegen meer ter wereld (in Tibet) ’s nachts naar de hurktoiletten moeten en je verstappen. Not happy.

Ach, en zo zijn er soms wel eens wat minder leuke momentjes. Logisch ook wel toch? Bij mij overheerst gelukkig nog steeds het plezier en avontuur. Ik ben en blijf een backpacker, love it!