Backpacken en een dipje

Reismeisje 05 november 2013

Je denkt nu waarschijnlijk: hè, backpacken en een dipje? Gaat dat samen? Voor mij wel ;-). Hoe gaaf, leuk en fantastisch ik backpacken ook vind, elke reis heb ik ook ergens last van een klein dipje. Eigenlijk altijd veroorzaakt door slecht en weinig eten, darmen die er een eigen leven op na houden of te veel nachten te beroerd slapen. Op zich kan ik prima tegen al die dingen, maar niet te lang. Daar word ik geen leuker mens van ;-). Het heeft wat reizen geduurd, maar inmiddels weet ik wat bij mij werkt om me weer snel kiplekker en blij te voelen. Misschien heb jij er ook iets aan, dus hier komen wat tips die bij mij goed werken.

Wees eerlijk naar jezelf. Klinkt misschien wat suf, maar ik wil nog wel eens de stoere chick uit hangen ;-). En dan te veel zeg maar. Nou ben ik dat ook wel een beetje, maar al die dingen die mijn vriend moeiteloos achter elkaar doet, trek ik echt niet. Na een paar nachten half op de grond slapen of 5 dagen slecht eten, is het gewoon mooi geweest. Dan moet ik echt even bij kunnen trekken; bij voorkeur in een zacht dekbed met een bordje spaghetti er bij ;-). Het heeft even geduurd bij mij voor ik dit ook echt toe kon geven. Stom eigenlijk hè? Nu ik er eenmaal achter ben, trek ik sneller aan de rem en gaat ’t reizen eigenlijk alleen maar beter.

Noodvoorraadje eten. Als je een beetje rauwdouwerig backpackt, komt ’t gewoon regelmatig voor dat je een paar dagen weinig eten hebt of heel eenzijdig of gewoon heel goor ;-). Dit gebeurt bijvoorbeeld veel als je een meerdaagse trek doet met homestays. Hoe goed die lieve mensen ’t ook bedoelen, na je 20^ste chiapati met bonen heb je wel eens behoefte aan iets anders of voedzamers. Ik heb altijd een voorraadje eiwitrijk voedsel bij me voor dit soort momenten. Noten doen ’t goed; die kun je makkelijk bewaren en ze voeden flink. Of neem anders iets van liga’s mee uit Nederland, kan soms ook net even dat zetje geven.

Diarree hebben er meer. Zeker als je naar een land als India reist, kun je er bijna donder op zeggen dat je diarree krijgt. Ik heb sowieso een wat zwakke maag en darmen dus bij mij is ’t altijd wel raak. Inmiddels maak ik me daar ook geen zorgen meer over. Leer je lichaam op reis gewoon goed kennen; dan weet je vanzelf wel of je je ergens zorgen over moet gaan maken. ORS is in elk geval altijd een goede om mee te nemen; dat zijn zakjes met een poeder van suiker, zouten en mineralen. Als je langere tijd de wc als je bondgenoot hebt ;-), is dit prima spul om je energie wat te behouden.

Take it slow. Ken je dat? Je bent op plek A en met je hoofd al weer bij plek B, waar je via C naar toe wilt reizen. Erg toch? Mij gebeurt het vaak als ik op reis ben. Ik zie gewoon zo veel moois om te zien! Op zich natuurlijk prima, maar ik heb gemerkt dat ik er zelf ook wat onrustig van word. Soms is ’t ok om wat tempo te maken, zolang daar dan ook maar weer een paar dagen op één plek tegenover staan. Gewoon een beetje rustig aan en genieten. La pura vida ;-)!

Nu klinkt ’t net alsof dat backpacken een hele opgave is. Not! Het is het leukste wat er is! Alleen moet ik soms even een pas op de plaats maken. Herken je dat of juist helemaal niet??