Hoe mijn liefde voor reizen begon

Reismeisje 04 juni 2018

Reizen is me niet met de paplepel ingegoten. Althans, het vérre reizen niet. Mijn jeugd was er één van zomers in de Italiaanse bergen en winters op de Oostenrijkse pistes. Elk jaar een andere bestemming. Iets nieuws. Actiefs. Dat heeft er altijd wel in gezeten. We reisden altijd met de auto. In de zomer de caravan er achter en gaan. Lekker Hollands ♥. Dat is zo gebleven tot in mijn eind tienerjaren. Schiphol kende ik alleen van het ophalen van mensen. Nooit liep ik er zelf de gate door. Het kriebelde wél. Net als veel meiden trok dat vliegveld leventje me wel aan. Die prachtige KLM dames in hun blauwe pakjes. Dat leek mij ook wel wat. Stewardess. Ik denk dat het net zo goed kapster had kunnen zijn. Er zat geen diepere motivatie. Geen reisvirus wat wachtte om tot uiting te komen. 

Toen ik ging studeren veranderde dat. Na 3 jaar in de pas lopen, moest ik af studeren. Dat leek me niet wat. 22 jaar was ik. En dan al bijna afgestudeerd zijn. Ik besloot een soort tussenjaar te plannen. Een jaar wat me wat meer tijd zou geven om te bedenken wat ik na mijn studie zou willen. Wat zou passen. Ik zocht contact met de universiteit in Wenen en was er een deel van dat jaar welkom. Toen ging het snel. Spullen inpakken, een afscheidsetentje en daar ging ik. Het vliegtuig in. Voor het eerst! Die eerste vlucht vergeet ik nooit meer. Een gevoel van vrij zijn. Van een habitat in de lucht. Fantastisch! Ik landde in Wenen en had een te gekke tijd. Ik leerde veel mensen kennen uit de meest uiteenlopende landen. Met meiden uit Finland, Italië, Israël en Portugal  ontdekte ik het leven. Het leven lós van mijn eigen leven. Ik denk dat daar het zaadje is gepland voor het reizen. Een nieuwsgierigheid aangeraakt die ik van nature heb. Naar nieuwe situaties, andere culturen en bijzondere levens. 

Weer 2 jaar later was ik afgestudeerd. Ik vond mijn eerste baan en werkte hard. Weinig tijd en nog minder geld. In de zomer reed ik nu zelf naar Italie en in de winter at ik kaiserschmarn in Oostenrijk. De appel viel niet ver van de boom . En toen kwam ik Gerben tegen. Globetrotter in hart en nieren. Ik had zelf al eens gekeken naar een verre reis. Had ondertussen veel alleen gereisd, maar nooit écht ver. Tibet leek me fantastisch. En anders Costa Rica. En toen stond daar die globetrotter. Gerben leerde me de wereld als één grote speeltuin te zien. Grenzen die denkbeeldig zijn. Culturen die ons niet minder gelijkwaardig maken. Juist verrijken. Landschappen die groots zijn. Groter dan Nederland in totaliteit. Of Europa. De eerste reis was naar India en ik was verkocht. Volledig. In de jaren er na reisde ik me suf. Minimaal 2x per jaar een verre reis, met als klapstuk een wereldreis van bijna een jaar. Één groot avontuur was het. Prachtig!

De liefde voor reizen is nooit meer over gegaan in al die jaren. De wereld is zó mooi! Ik ben benieuwd naar jullie verhalen. Wanneer is jullie liefde voor reizen begonnen?