Waarom reizen mij nog Nederlandser maakt

Reismeisje 03 april 2017

Dat reizen je horizon letterlijk verbreedt lijkt me duidelijk . Je komt in aanraking met nieuwe culturen, andere manieren van leven, landschappen die in niets lijken op dat van ons laag geleden landje en mensen die een totaal ander perspectief op de wereld hebben. Dat verrijkt je. Maakt dat je soms anders tegen dingen aan gaat kijken. Of op z'n minst na gaat denken over het leven hier. In Nederland. Ik merk tenminste dat al dat gereis zeker dat effect heeft op mij, met onze wereldreis van afgelopen jaar als een soort summum. Door zo lang uit je dagelijkse leven te stappen, een leven te leven dat compleet anders is en vervolgens weer terug te keren heb ik me op de een of andere manier Nederlandser gevoeld dan ooit. En nog steeds. Waarom? Dat vertel ik je vandaag!

Het snelle leven. Het leven in het Westen en meer specifiek Nederland gaat snel. Heel snel. Dat valt je pas op als je er uit stapt. 7 dagen per week moet er bijna voor 80 uur aan werk, sociaal leven, hobby's en andere dingen worden afgetikt. En het liefste allemaal op de toppen van je kunnen en met een grote glimlach. Begrijp me niet verkeerd, ik besef me heel goed dat dit iets is wat je je zelf op legt. Een lat die je zelf hoog legt en verwachtingen die je ergens zelf bij hebt. Dat neemt echter niet weg dat dat toch gevoed wordt door onze maatschappij. Door de snelheid en soms ook de oppervlakkigheid waarmee we leven. Niet voor niets zijn termen als 'dertigers dilemma' en 'quarter life crisis' tijdens het laatste decennium op gekomen. Hoewel ik dat zelf nooit zo heb gevoeld, kan ik me wel goed verplaatsen in de dingen die onder dit soort buzz woordjes schuilen. En juist die wereldreis maakte dat nog eens extra duidelijk...Het heeft mij echt een maand of 2 gekost voor ik thuis echt los kon laten. Dat gevoel van snelheid en 'moeten' los kon laten. Dat zegt toch wel iets.

Waardering en een ander perspectief. Tegelijkertijd merkte ik tijdens die lange reis ook al vrij snel dat ik met een andere blik naar Nederland ging kijken. Naar het leven dat wij hier leiden. Met meer waardering en mildheid of zo. Een besef dat ik echt enorm dankbaar mag zijn dat mijn wieg hier heeft gestaan. Dat ik daardoor heel veel kansen heb gekregen en nog steeds krijg, die zo veel andere mensen nooit zullen ervaren. Dat ik mag zijn wie ik ben, me mag uiten hoe ik dat denk te moeten doen en vrijheid heb op alle fronten. Zo lang je in je dagelijkse leven zit, weet je dat misschien ergens wel, maar echt voelen doe je dat niet. Niet echt. Ik tenminste niet .

Ik merkte ook tijdens het reizen dat ik zo veel Nederlandser ben dan ik ooit had gedacht. De manier waarop ik tegen dingen aan kijk en vooral ook de open, toch liberale houding die over het algemeen zo kenmerkend is voor Nederlanders. Dat ik met mijn poten in de klei sta en me gewoon heel erg thuis voel in dat kneuterige landschap met grazende koeien en bloemkool wolken . Ik merkte dat ik me verrassend goed aan kon passen en weinig last had van heimwee, maar dat mijn hart uiteindelijk toch in dat Hollandse landje van ons ligt. Dat ik alles in Nederland ook 10x meer waardeer. Juist omdat je er voor langere tijd even uit wordt getrokken en je perspectief letterlijk verandert. Door die wereldreis ben ik me echt veel Nederlandser gaan voelen en met veel meer waardering naar ons land gaan kijken dan ooit daarvoor.

Het lijkt misschien wat tegenstrijdig; je Nederlandser voelen dan ooit terwijl je de wereld over reist...Ik hoop dat ik een beetje uit heb kunnen leggen hoe dit voor mij werkt. Hoezeer ik ook merk dat het ook nu soms weer een uitdaging is niet al te veel in dat 'snelle' leven mee te gaan, bovenal voel ik dankbaarheid dat ik hier ben geboren. Ik ben vooral ook heel benieuwd naar of jullie hetzelfde ervaren? Heeft reizen dit effect ook op jou?