5 momenten waarop ik backpacken vermoeiend vind

Reismeisje 16 november 2015

Het mag duidelijk zijn dat ik gek ben op reizen met mijn rugzak. Ik houd van het avontuur, het niet altijd weten waar je uit gaat komen en de flexibiliteit die backpacken je geeft. Sinds ik voor het eerst backpackend op reis ging, heb ik mijn rugzak eigenlijk nooit meer af gedaan. Dat wil echter niet zeggen dat ik altijd zo’n happy camper ben met die backpack op . In tegendeel. Soms kan ik er echt even van balen en kan ik dat backpacken best een tikkeltje vermoeiend vinden. Het leek me leuk om ook juist die kant van het backpacken eens te belichten, dus vandaag een artikel met momenten waarop ik zou willen dat ik mijn rugzak aan de wilgen had laten hangen. Ik ben benieuwd of jullie je er in herkennen!

1. Als het derde hostel uit de Lonely Planet er niet blijkt te zijn of wéér 2x zo duur is geworden. Over het algemeen niets dan lof over Lonely Planet. Eerlijk is eerlijk; zonder die reisgidsen zou ik als backpacker echt he-le-maal niets beginnen. Dat gezegd hebbende; de informatie in Lonely Planet is toch best regelmatig wat verouderd en/of klopt niet met de realiteit. Afgelopen weekend hadden we het nog weer. Op zoek naar een hostel in El Calafate. Het eerste bleek om miraculeuze wijze niet (meer) te bestaan, het tweede was 2x zo duur geworden en het derde was gesloten . En dat na een rit van 6 uur, grotendeels over gravel. Dan kan ik er echt even helemaal klaar mee zijn en zou ik willen dat ik gewoon lekker in kon checken in m’n comfortabele hotelletje.

2. Als je als sardientjes in een blikken bus wordt gestopt. Als backpacker ken je het vast wel; extreem volle bussen. Vooral in Azië en Midden-Amerika worden bussen stamp- en stampvol gepropt. Regelmatig zit je in geklemd tussen een stel kippen, je buurvrouw met haar huilende baby en rusten je voeten op een zak aardappelen. En dat alles wordt beleid door een lokaal muziekje op maximaal volume . You get the picture? Op zich kan ik dat soort reismomenten prima handelen en vind ik het juist ook vaak onderdeel van het reizen. Je hebt dan echt het gevoel ver van huis te zijn. Maar soms kan het me ook wel eens te veel worden. Zeker als je nog een rit van 8 uur voor de boeg hebt en na een uurtje al merkt dat er echt 3x zo veel mensen in de bus worden geduwd dan eigenlijk kan…

3. Als ik geen fris ruikend shirt meer over heb. Backpacken betekent keuzes maken qua spullen die je mee neemt. Zelf heb ik een 60 liter backpack waar best behoorlijk wat in kan, maar juist ook al die handige, praktische spulletjes vragen best wat ruimte. Tja, dan sneuvelt de kleding bij mij toch als eerste. Sowieso merk je op reis vaak dat je met zo veel minder kleding af kunt dan in je dagelijkse leven. Helemaal prima ook, tot je echt niets schoons meer kunt vinden in je backpack. En dat is in mijn geval regelmatig nog best wel snel…Natuurlijk kun je onderweg wassen, maar echt lekker fris en schoon is toch wel anders. Er komt ook altijd zo’n ‘backpack’ luchtje aan je kleding. Weet je wat ik bedoel? Niet onoverkomelijk, maar zeker als je wat langer reist ben ik wel eens een tikkie klaar met 4 dagen hetzelfde shirtje dragen .

4. Als we meerdere dagen hiken Hiken. Ik heb er eerlijk gezegd een haat-liefde verhouding mee. Ik ben aan de ene kant helemaal gek op meerdere dagen wandelen. Het liefste in de bergen met eindeloze vergezichten. Niets dan stilte en het ene mooie beeld na het andere. Love it! Maar de keerzijde er van is dat ik het regelmatig ook best pittig vindt. Zeker als je je eigen kampeerspullen mee hebt en bijvoorbeeld ook voor 4 dagen eten en drinken mee moet slepen. Soms op 3.000 meter of hoger. Ik kan mezelf dan soms best een beetje in de weg zitten. Zonder twijfel ga ik de hike doen, maar dan na 2 dagen of zo kan ik een inzinking krijgen en echt denken; pleeeeeaaaaaase, get me out of here!!! Stom he? Ik zou het namelijk ook weer voor geen goud willen missen en achteraf ben ik sowieso altijd heel blij dat ik ’t gedaan heb.

5. Als ik een week lang op de wc zit. Lichtelijk overdreven, maar mijn maag en darmen zijn erg gevoelig. Thuis al, laat staan op reis. Er is eigenlijk nog geen reis geweest waarop ik géén diarree heb gekregen. De ene keer erger dan de andere, maar dat ik op een gegeven moment heel wat dagen meerdere keren per dag een wc op zoek is wel een feit . Zeker als het langer aan houdt, kan ik me erg futloos gaan voelen. En dat heeft meteen z’n weerslag op je gestel natuurlijk. Niet mijn allerbeste dagen.

Je zou na het lezen van dit artikel bijna gaan denken: waarom gaat ze überhaupt nog backpacken?! De kern is gewoon dat ik echt dol ben op het avontuurlijke en flexibele van backpacken. Op 80-90% van de momenten zou ik niets liever doen. Maar hey, ik blijf ook maar een mens. Ik ben benieuwd of je dit herkent? Zijn er momenten op reis dat jij baalt van het backpacken?