15.000 kilometer door Zuid-Amerika: de mooiste plekken

Reismeisje 25 juni 2018

Zuid-Amerika  is gróót. Heel groot. Dat wist ik natuurlijk wel, maar echt realiseren hóe groot, deed ik niet. Tot ik er doorheen reisde. Over land. Dwars door het hele continent. Vrijwel alles met het openbaar vervoer. Soms liften. De ultieme manier om een continent te beleven. Voor je ogen en onder je voeten te zien veranderen. Zuid-Amerika is niet mijn favoriete continent. Die plek zal altijd vergeven blijven aan Midden-Amerika , maar er is wat mij betreft geen continent dat landschappelijk meer uitgesproken puur is dan Zuid-Amerika. Extreme hoogtes, vurige geisers, smeulende vulkanen, prachtige stranden, intrigerende bergen, weelderige jungle en dorre woestijnen. Je vindt het er allemaal. En soms op een relatief korte afstand van elkaar. Als zijn die afstanden soms letterlijk relatief. In totaal heb ik 15.000 kilometer over land gereisd. Om en nabij. 15.000! Een onmogelijk getal als ik het zo lees. Het was prachtig, fantastisch en adembenemend mooi. Vandaag deel ik een aantal van de mooiste plekken met je.

Pantanal in Brazilië. De Pantanal is niet bekend. Het is afgelegen. Je moet moeite doen om er te komen. En eenmaal daar is het er niet goedkoop. Er zijn niet veel accommodaties te vinden en die vragen veelal de hoofdprijs. En toch zou ik er onmiddellijk weer heen reizen. De Pantanal is uniek. Het grootste moerasgebied ter wereld. Gelegen in het uiterste Zuiden van Brazilië. Je doet er gamedrives, zoals je in Afrika ook doet. Maar dan veel diverser. 3x per dag en elke keer anders. Op een paard, in een boot, zelf peddelen in een kano, in een auto, wandelend. Het kan allemaal. Dieren spotten. Misschien zelfs een jaguar. Dat laatste is mij niet gelukt, maar het barst er van de caipibara's, krokodillen, anaconda's en andere wilde dieren. Een bloedhete en onvergetelijke bestemming.

Galapagos eilanden. Wat moet ik zeggen. Waar moet ik in Godsnaam beginnen om deze eilandengroep te beschrijven?! Over uniek gesproken. De Galapagos eilanden zijn dat bij uitstek. Je vindt er unieke, inheemse dieren. Nergens anders ter wereld hebben ze zich zó kunnen ontwikkelen als daar. Op die verre oceaan. Zonder inmenging van buitenaf. Enorme oer leguanen, gigantische land schildpadden, prachtige zilverkleurige roggen, vogels met blauwe voetjes. De lijst is eindeloos. De Galapagos voelden echt als een soort vakantie binnen de wereldreis. Als je ooit de kans krijgt, gá!

Patagonië in Argentinië. Patagonië wordt vaak aangehaald als één van de highlights van Zuid-Amerika. Ik begrijp waarom. En ben het er mee eens. Patagonië is rauw, intens en puur. De grillige bergen deden me denken aan de Himalaya. Hier is de aarde op een bepaalde manier op haar puurst. Patagonië strekt zich feitelijk uit over Argentinië én Chili. Ik vond vooral de plaatsjes El Calafate en El Chaltén heel leuk. Backpacker paradijsjes. Eindeloos wandelen kun je er. Vooral de 3-daagse hike naar de machtige Fitz Roy  berg is erg de moeite. Pittig en koud, maar meer dan waard.

Medellín in Colombia. Ik weet niet of dit helemaal klopt. Medellín is namelijk niet mooi. Net als veel Zuid-Amerikaanse steden niet zijn. Rio de Janeiro misschien daar gelaten . En toch vond ik Medellín één van de leukste en meest gave plekken in Zuid-Amerika. 0 verwachting had ik. Ja eentje van onveiligheid en zo snel mogelijk weer weg willen. Ik bleef er bijna een volle week. Een volle week in de oude thuisbasis van Escobar. En ik vond het er fantastisch! Er hangt een sprankelende sfeer in Medellín. De mensen zijn blij. Willen vooruitgang. Hebben er zin in. Mooie wijkjes met fijne restaurantjes ontstaan en rauwe wijken worden bijna artistiek. De andere kant is er ook nog steeds. Heel duidelijk. Een immense sloppenwijk vol armoede en ellende. Maar ook dat geeft Medellín iets. Dat heel eigen karakter. Een stad die me enorm heeft verrast.

Colca Canyon in Peru. Eerlijk is eerlijk. Toen ik er liep, zag ik de pracht er niet steeds van. Van de Colca Canyon. Een diepe vallei op ongeveer 150 kilometer van de stad Arequipa. Ruim 2x zo diep als de Grand Canyon is. Je kunt er een intense 2-daagse hike doen, die je helemaal het dal in brengt en de volgende dag via een monsterlijke klim weer om hoog. Heel pittig vond ik dat. Een geval waarbij het besef pas later komt. Het besef van waar je hebt gelopen. Hoe supermooi het er is. Hoe bijzonder het landschap met die enorme spleet in de aarde en een kleine oase diep in het dal. De mensen zijn er nog heel traditioneel. Vrouwen met lange vlechten en kleurrijke rokken. Mannen die hun geiten hoeden. Een prachtige bestemming.

Ik kan eeuwig door gaan. Zuid-Amerika heeft zó veel mooie plekken. Is zo divers en landschappelijk prachtig. Elke land heeft wel iets. Misschien heb jij nog aanvullingen?