Een ontmoeting met de Dalai Lama

Reismeisje 27 juni 2018

Heel wat jaren geleden was ik voor het eerst in Tibet. Een land dat enorm veel indruk op me maakte. Of eigenlijk regio. Tibet is bezet. Bevrijd volgens diezelfde bezetters. Geen officieel land is het, maar een autonome regio binnen de Volksrepubliek China. Wat bepaalt een land? Waar de grenzen liggen en hoe die verlegt kunnen worden? Voor mij is Tibet een eigen entiteit. Een compleet eigen cultuur. Ver verwijderd van China. Bovenal heeft Tibet me sinds die eerste reis niet meer los gelaten. Het intense geloof in karma. Respect voor álles wat leeft. Het toe keren van de andere wang. De overtuiging dat alles met elkaar in verbinding staat. En dat alles vanuit een kracht die ik nergens ter wereld op die manier ben tegen gekomen.

Hoewel Tibet dus geen officieel land is en daarmee geen eigen leider heeft, is die er wel degelijk. In ballingschap. Sinds 1959. De Dalai Lama. Een man waarvan de Tibetanen geloven dat hij de 14^de reïncarnatie van hun spiritueel leider is. Iets waar wij niet bij kunnen. Dat concept van reïncarnatie. Voor Tibetanen is het zo echt als een yak op de steppe. Hun huidige Dalai Lama was nog maar een klein kind toen hij ‘ontdekt’ werd. Levend in een nomadentent. Ver van de bewoonde wereld. Een delegatie monniken geloofde dat hun leider in dat specifieke gebied was gereïncarneerd. Een delegatie ging op pad. En ze vonden hem. Het jongetje wist 14 voorwerpen aan te wijzen als zijnde van hem. Uit de 13 vorige levens die hij zou hebben gehad. Een ingewikkelde procedure. Heilig. Al generaties lang. Het jongetje werd met zijn gezin naar Lhasa gebracht. De hoofdstad van Tibet. Vanaf dat moment dé spiritueel leider van Tibet. Jong of niet. Jarenlang kreeg hij onderricht. Vanuit de Tibetaans Boeddhistische grondslag. En toen werd het 1959. Was hij zijn leven niet meer veilig. Tegen zijn eigen wil in, vluchtte hij. Dwars over de Himalaya. Een barre tocht. Levensgevaarlijk ook. Na maanden reizen kwam de Dalai Lama aan in India. In McLeod Ganj In de provincie Ladakh. Een soort klein Tibet. Vanaf dat moment werd het zijn thuis. Gewenst of niet. En dat is het tot op de dag van vandaag nog steeds.

Ondertussen is de Dalai Lama 82 jaar. And still going strong. Ik bewonder hem. Zijn kracht, eenvoud en humor. Zijn zachtmoedigheid ook. Ik heb hem één keer in het echt ontmoet. Een ervaring die me raakte. Net als zijn woonplaats McLeod Ganj. Hij was op reis toen ik er was, maar het hele dorp ademt hem. Zijn geest en overtuiging. Bijzonder. En nu ga ik de Dalai Lama opnieuw zien. Ontmoeten. Hij bezoekt halverwege september Nederland. Het zou maar zo de laatste keer kunnen zijn. En dus móest ik er heen. Vanaf het moment dat ik het hoorde. Deze Dalai Lama gaat de laatste zijn die uit Tibet afkomstig is. Dat kan bijna niet anders. China perst de Tibetaanse cultuur er uit. Alle lucht en alle rituelen. Niets mag blijven bestaan. De Dalai Lama bestaat voor hen ook niet. Laat staan zo’n oude, traditionele procedure. Juist daarom wil ik de Dalai Lama nog één keer zien. Meemaken. Me laten inspireren en zelf ervaren wat deze bijzondere man uitstraalt.

De Dalai Lama is mijn held ♥. Wie is de jouwe?