De gekte en contrasten in Dubai

Reismeisje 22 mei 2018

Dubai stad

Dubai. Niet per sé de eerste, avontuurlijke bestemming waar je aan denkt. Zeker niet als backpacker. Jaren geleden kwam ik er voor het eerst. Midden in de zomer. Trillende lucht boven snoeiheet asfalt. Een zinderende stad midden in de woestijn. Het was een bijzondere kennismaking. Een toevallige eigenlijk. We kwamen terug van een reis door Oeganda en Rwanda. Naar huis via Dubai  off all places. Nog nooit geweest, dus hé, laten we er maar 3 dagen aan vast plakken. Nu we er toch zijn. Dat. De aankomst vond ik nogal schokkend. Vanuit het niet bepaald welvarende Oeganda in de weelde van Dubai. Het maakbare. De kitsch. Al dat marmer op het vliegveld. De nonchalance waarmee mensen er rond liepen. Hun habitat. De luxe als een soort basis. We verbleven in een eenvoudig hotel in het oude deel van Dubai. Al is eenvoudig nog steeds meer dan gemiddeld in Dubai Knipogen. Ik herinner me dat we net het staartje van Ramadan mee pikten. In die hitte. Geen eten en drinken in het openbaar tussen zonsopkomst en -ondergang. Heftig in dat klimaat, maar tegelijk ook meteen fascinerend. Een glimp van tradities en culturele waarden. Religie. Mijn beeld van Dubai was er eentje van een lege huls. Ontstaan in de jaren 80 door het geluk van olie in de bodem. Of pech, zo je wilt. Hoe dan ook, gebouwd op de waarde die het daarmee voor het Westen heeft. Zielloos. Dat vond ik het. Maar die Ramadan en de devotie waarmee een deel van de 'locals' zich hieraan hielden, verried iets anders. Maakte me nieuwsgierig. In de malls lopen vrouwen in een zwart gewaad. Hijab. Letterlijk tent. Een vormeloos geval waaruit niets op te maken valt over de inhoud. Tot je Prada binnen loopt. Of Manolo Blahnik. Daar zie je wat er onder dat zwarte gewaad schuil gaat. De meest mooie vrouwen die de laatste mode dragen, compleet met rinkelende armbanden en gemanicuurde nagels. Het clashen van twee werelden; traditionele eenvoud en uitbundige luxe. Nergens anders ter wereld ervaar ik dat contrast zo groot. Iets wat het voor mij op de één of andere manier juist heel eigen maakt. Minder zielloos. 

Dubai 4

Jaren later kwam ik weer in Dubai. En in Abu Dhabi. Nog een Emiraat. Hetzelfde gebeurde opnieuw. Initieel verzet ik me tegen de overdreven weelde. De buitensporig geventileerde rijkdom. Tot je beter kijkt. En oog krijgt voor het traditionele. Het ís er echt, maar je moet er net even wat beter voor kijken. We zaten dit keer in een luxe hotel in de buitenwijken van Dubai. Het was de afsluiting van onze wereldreis. Een beetje luxe mocht wel, vond ik. Bitterzoet was het. Bitterzoet. Overal in dat hotel Indiërs en mensen uit Bangladesh. Je zag ze er 6 dagen per week rennen. Van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. In het zicht goed behandeld, maar achter de balie uitgescholden. Vernederd. Met 10 man op een kamer van 20 m2 leven. Omdat het leven elders nóg beroerder is. Tja. Wat is dan beter? Of de waarheid? Daar heb ik ook geen antwoord op. Ik weet wel dat het me misselijk maakte. Zo'n rijk land, zo veel status en pluche. En dan zó maatschappelijk onderontwikkeld. Onrecht. Ik nam me voor hier geen onderdeel meer van te willen zijn. Dan maar een shabby hotelletje down town. 

Al met al is Dubai lang zo zielloos niet als ik ooit dacht. Het is een smeltkroes. Culturen die met elkaar vermengd zijn tot iets wat voor lokaal door moet gaan. Tegelijkertijd lijkt ook niemand daar behoefte te hebben aan die gemene deler. Ze dóen gewoon. Leven hun leven. Op het pluche of in dat kamertje van 20m2. Voor langere tijd of tot het seizoen voorbij is. Tot het doek valt voor deze staat. Als de olie op is en de mensen weinig reden meer hebben om hier te willen leven. Want dat dát ooit gaat gebeuren, betwijfel ik niet. 

Ben jij al eens in Dubai geweest en vond je er van?

@Verenigde Arabische Emiraten @Midden-Oosten #dubai #midden-oosten #reizen

2 reacties

  • Michel

    22 mei 2018 om 08:29

    Pakkend verhaal! Voor mij is Dubai ook zo'n wel/niet/wel/niet bestemming. Het gemaakte dat zo "uitgedachte", zo van: dat vinden toeristen vast heel leuk. En als we dat er neer plempen dan komen de toeristen zelf wel. Dat terwijl toerisme wat mij betreft meer behelst: (oude) culturen en de authentieke inwoners. Maar zijn die laatsten er nog? Wat is er nog over van de oorspronkelijke cultuur? Aan de andere kant: ik laat mij ook wel eens graag fêteren: een idiote indoor-skibaan bij 40 graden, de luxe, zon-zekerheid, mooie stranden. dat wil ik eigenlijk ook wel eens zien haha. Dus heel dubbel. Dat tegengestelde gevoel herken ik uit jouw verhaal :)

    Beantwoorden

    • Reismeisjenl Michel

      22 mei 2018 om 19:23

      Grappig dat jij precies hetzelfde gevoel hebt bij Dubai. Vreemde bestemming wel hé. Klopt van alle kanten niet of zo...

  • Mariska

    25 mei 2018 om 07:02

    Je verhaal maakt me nog nieuwsgieriger om het zelf te zien :-)
    Ook hier een dubbel gevoel. Ene kant lijkt het me fascinerend en bijzonder maar aan de andere kant ook nep.
    Ga het zelf meemaken in september. In het kader van ‘we hebben toch een tussenstop daar’, blijven we er twee dagen. Ben benieuwd!

    Beantwoorden

Instagram

Blijf op de hoogte!

Wil je op de hoogte blijven van mijn nieuwste, leukste en mooiste blogs? Meld je dan aan voor de maandelijkse nieuwsbrief en lees leuke extra’s.