De eerste dagen in Uruguay

Reismeisje 29 oktober 2015

Punta del Diablo 2

Ondertussen is er al weer een maand voorbij. Een maand waarin we door Brazilië hebben gereisd. Een heel mooi land, dat ons erg positief heeft verrast. Supervriendelijke mensen, mooie natuur en een afwisselend landschap. Zeker een dikke aanrader Lachen! Maarrrrrr, na 4 weekjes vond ik het ook weer leuk om aan een nieuw avontuur te beginnen. Een nieuw land. Na lang wikken en wegen besloten we om niet door Paraguay naar het Zuiden te reizen, maar in plaats daarvan via Argentinië naar Uruguay te gaan. Een hele reis van ongeveer 55 uur (!) in totaal, maar we zijn er!

De reis naar Uruguay. Onze reis begon een paar dagen geleden vanuit Foz do Iguazu, in het Zuiden van Brazilië. Vanaf daar wilden we ’s ochtends vroeg een bus pakken naar de grens met Argentinië. Na een uur wachten en heel wat bussen voor niets te hebben aangehouden, kwamen we er achter dat er op zondag bijna geen bussen naar Argentinië rijden Roepen. Hebben wij weer. Dus maar een taxi gepakt, die ons relaxt naar immigration loodste in Brazilië en ons vervolgens dropte in Puerto Iguazu; Argentinië. €20 armer, maar goed. We waren er wel. Vanaf daar konden we een bus pakken naar Posadas; een soort van hub voor de bussen richting het Zuiden van Argentinië. Na 4 uur in een superrelaxte bus kwamen we aan in Posadas. Ons doel was om van daaruit zo snel mogelijk naar Concordia te reizen; een stad aan de grens met Uruguay. Daar wilden we een nachtje slapen en dan de volgende dag Uruguay in reizen. Forget it…Er bleken maar een aantal bussen naar Concordia te gaan en ook nog eens op de meest bizarre tijden. We besloten uiteindelijk voor een nachtbus te kiezen; dat leek ons het meest efficiënt. Dat betekende echter wel eerst 6 uur op het busstation van Posadas hangen Roepen. Ow my. Dan kan ik soms echt even de balen hebben van dat backpacken. Zit je daar. In the middle of no where, te wachten op een nachtbus waarbij je wéét dat je weer een beroerde nacht in gaat…Om kwart over 10 ’s avonds konden we instappen en de nacht was redelijk te doen. Om 6 uur de volgende ochtend kwamen we aan in Concordia.

Uruguay Tacuarembo

Uruguay in off the beaten track. Gelukkig bleken we in Concordia aansluiting te hebben. Binnen een half uur konden we in de bus naar Salto stappen. En dat ligt in Uruguay Lachen. Hop, door immagration, stempeltje in het paspoort er bij en een uur later stonden we in Uruguay. We hadden van tevoren bedacht om een fijne, off the beaten track route in Uruguay te gaan volgen, richting onze voorlopige eindbestemming: Punta del Diablo aan de Atlantische kust. Vanuit Salto zou er een bus gaan naar de stad Tacuarembó, midden in traditioneel Gaucho land. Die ging inderdaad ook, maar wel pas om 4 uur ’s middags. En het was 8 uur ’s ochtends! Neeeeeee, niet weer de hele dag op een busstation hangen…Na wel 100 keer onze opties te hebben afgewogen, raakten we in gesprek met een ouder stel. Supervriendelijke mensen die op weg gingen naar Montevideo. Ze wilden ons wel een stukje mee nemen in hun auto en ons droppen bij een punt waar de bus naar Tacuarembó langs zou rijden. Top! Na een autoritje van een klein uur en nog eens 45 minuten wachten langs de kant van de weg, kwam daar een bus aangereden. Ja hoor, de bus naar Tacuarembó. Het was wederom een relaxte bus met zelfs supergoed werkende wifi Tong uitsteken. Na zo’n 3.5 uur kwamen we aan in Tacuarembó, pakten we het eerste de beste hotel, aten ergens een broodje knakworst op straat en vielen daarna als een blok in slaap.

Punta del Diablo kust

Op naar de eindbestemming. De volgende ochtend vertrok om half 7 de bus naar onze volgende bestemming; Melo. Dit zou volgens de Lonely Planet echt een fantastisch mooie route moeten zijn, dus ik was erg benieuwd. Het landschap leek soms een beetje Europees met licht glooiende heuvels, veel Hollands ogende koeien en luchten vol stapelwolken. We zagen onderweg ook veel traditioneel geklede Gaucho’s met hoge laarzen, een kenmerkend baretje op hun hoofd en een pofbroek aan. Superleuk!

In Melo konden we vrijwel meteen overstappen op onze volgende bus, naar het stadje Treinte y Tres. 33. Welk stadje heet nou 33?! Het bleek een leuk stadje te zijn, met een gezellig centraal pleintje en veel leuke restaurantjes. We hadden er eventjes 2.5 uur de tijd, dus we zijn lekker wat gaan eten in een klein cafeetje. Een fijne onderbreking van de busrit. Om 3 uur ’s middags vertrokken we naar Chuy. Een busrit van 3 uur naar het laatste ‘grotere’ stadje aan de zee. Vanaf daar zouden we nog een uurtje moeten reizen om bij onze eindbestemming te komen LachenLachen. Ik vond de route tussen Treinte y Tres en Chuy eigenlijk het mooiste van de hele reis die we hebben afgelegd. Een redelijk vlak landschap, met veel verschillende kleuren groen, honderden koeien en grote emoes, afgewisseld met palmbomen en wat rauwere, meer zee vegetatie. Prachtig! In Chuy hadden we mazzel, want we konden meteen overstappen op de bus naar Punta del Diablo. Yes! Rond 7 uur ’s avonds kwamen we er aan. Eindelijk.

Wat een reis hè. Ik moet zeggen dat ik er voor nu ook wel eventjes genoeg van heb. We blijven de komende dagen lekker in Punta del Diablo hangen. Er valt weinig te beleven en het heeft maar rond 250 (vaste) inwoners, maar het is erg mooi gelegen en we vinden die rust nu heerlijk. Hierna gaan we langzaam langs de kust van Uruguay reizen, richting Montevideo, de hoofdstad. Tot nu toe voelt Uruguay heel leuk. Compleet anders weer dan Brazilië, maar evengoed leuk en relaxt. Ik ben heel benieuwd hoe de komende dagen gaan zijn! Spreekt Uruguay jou aan als bestemming??

@Zuid-Amerika @Uruguay #uruguay #wereldreis #punta del diablo

1 reactie

  • Margreet Pruis

    29 oktober 2015 om 07:57

    Wat een reis zeg ! Leuk om nu weer in een ander land te zijn, weer nieuwe avonturen ! Ik heb me nog nooit in Uruguay verdiept, nooit foto's van gezien of er iets over gelezen. Dus ik ben erg benieuwd naar jullie verhalen en foto's ! Veel plezier !

    Beantwoorden

    • Reismeisje Margreet Pruis

      29 oktober 2015 om 11:13

      Ja he. Het was echt even pittig, maar als je er eenmaal bent is het ook weer snel vergeten ;-). En de reis zelf was de moeite! De komende tijd zal ik zeker meer gaan schrijven over Uruguay, wie weet spreekt het je aan. Ben zelf ook heel benieuwd!

Instagram

Blijf op de hoogte!

Wil je op de hoogte blijven van mijn nieuwste, leukste en mooiste blogs? Meld je dan aan voor de maandelijkse nieuwsbrief en lees leuke extra’s.