Brief aan Floortje

Reismeisje 08 maart 2020

Brief aan Floortje

Lieve Floortje,

Het is misschien wat gek. Deze brief. Van mij aan jou. Ik ken je niet. Hooguit een afspiegeling van hetgeen jij wilt laten zien. Van wat je zelf kiest te delen in al die mooie programma’s die je hebt gemaakt. En dat voelt écht. Zeker in je laatste programma; ‘Floortje, terug naar het einde van de wereld’. Het is zelfs de reden dat ik deze brief schrijf. Begrijp me niet verkeerd; dit is geen brief met verwachtingen. Nul. Het is meer een overpeinzing. Iets waar ik al dagen mee loop en wat ik gewoon móet delen. Moet richten aan jou, omdat jij de directe aanleiding bent. En bovenal moet delen met de wereld, omdat ik het zo belangrijk vind dat andere geluid te laten horen. Het geluid waar ik zelf ook aan bij wil dragen met mijn blog. Met elk artikel opnieuw en met elke reis die ik maak.

Het gaat over de rijkheid van onze planeet. Over de pracht van diversiteit. Het zíen van elkaars verschillen en die kunnen waarderen. Het gaat over het openen van je ogen en het durven shiften van je perspectief. Verder te kijken dan het nieuws van 20:00 uur. Of de berichten in de krant. Het gaat over het durven verbinden. Met dat wat anders is. Dat wat misschien niet binnen jouw plaatje van de werkelijkheid past, maar daarom niet minder waardevol is. Het gaat over los laten. Respecteren. Nieuwe dingen ontdekken en je die laten verrijken. Weg van het stigma en het denken in hokjes. Jouw eigen werkelijkheid creëren en bereidt zijn die vloeibaar te houden. Flexibel. Open.

Dit is het geluid waar ik aan bij wil dragen Floortje. En waarin jij een enorme inspiratiebron voor me bent. Altijd al, maar bovenal nu. Met jouw nieuwste programma. Waarin je terug reist naar mensen uit het verleden. Mensen die vanuit passie en moed voor een ander leven kozen. De aflevering over Jemen raakte me tot in mijn ziel. Het was zó echt. Zo puur. Zo ontdaan van welk stigma dan ook. Ondanks de intens verdrietige beelden en het mensonterende bestaan daar, was het voor mij een aflevering over hoop. Over menselijke flexibiliteit. Over dat, waar we ook zijn en in welke situatie dan ook, mensen weer op staan. Een taartenwinkel beginnen in oorlogstijd. Maximaal het leven vieren. Juist omdat de bom elk moment kan vallen. Letterlijk. Het is iets wat ik zelf ook vaak op reis heb gezien. Mensen die met niets iets creëren. In tijden van oorlog, armoede en onderdrukking. Dat raakt me steeds opnieuw. Het mooie in al dat lelijks.

Ik wil je bedanken Floortje, voor deze mooie aflevering. Voor het hele programma. Voor het andere geluid dat je brengt. Voor de menselijkheid die je laat zien. Het andere leven dat je portretteert. Voorbij de angst en naar de kern. De kern van dat we allemaal mens zijn. Soortgelijke dromen en idealen hebben. We geven er alleen een andere invulling aan. Ik hoop dat je nog veel van dit soort mooie programma’s zult maken. Bij zult blijven dragen aan dat andere geluid. Een geluid dat zo onwijs nodig is in deze tijd. Blijf verhalen vertellen. Laat ze zien. Deel ze. Geef mensen een stem en stof tot nadenken. Ik vind het prachtig wat je doet. Dankjewel.

Liefs, Wendy

#reizen #persoonlijk

1 reactie

  • Hester

    08 maart 2020 om 13:43

    Deze aflevering heb ik nog niet gekeken, maar ben ik wel van plan. De eerste aflevering naar het kindertehuis in Nepal vond ik ook erg indrukwekkend.
    "Ik kan niet alle kinderen helpen, maar deze wel." Ondertussen heeft ze een kindertehuis, basisschool en middelbare school opgezet! Wat ik van de aflevering meeneem, is dat alle problematiek in de wereld overweldigend is, maar dat als iedereen iets doet, de wereld een betere plek wordt. Op talloze momenten en manieren kan je een verschil maken.

    Beantwoorden

Instagram

Blijf op de hoogte!

Wil je op de hoogte blijven van mijn nieuwste, leukste en mooiste blogs? Meld je dan aan voor de maandelijkse nieuwsbrief en lees leuke extra’s.