Bloggen in Saoedi-Arabië

08 juni 2015

Duizend stokslagen. Plus 10 jaar gevangenisstraf en een geldboete van omgerekend €240.000. Waarom? Omdat de 31-jarige blogger Raif Badawi in 2012 kritiek heeft geuit op de religieuze politie van Saoedi-Arabië, het land waar de blogger woont en geboren is. Het stond vanochtend in de krant. Afgelopen zondag bepaalde de hoogste rechtbank in Saoedi-Arabië dat de hem eerder opgelegde straf gehandhaafd zal worden. De eerste vijftig stokslagen heeft hij inmiddels al achter de rug L. Helaas is dit geen op zichzelf staande gebeurtenis. De laatste jaren zijn er meerdere bloggers opgepakt. In 2010 is een Canadees-Iraanse blogger, Hossein Derakhshan, veroordeeld in Iran tot 19,5 jaar cel en een geldboete van €30.000 omdat hij wordt gezien als de grondlegger van het bloggen in het Perzisch.  November 2012. Sattar Beheshti wordt doodgemarteld in een Iraanse gevangenis vanwege zijn blogacitiviteiten. En Alaa Abdel Fattah is in Egypte meerdere malen opgepakt vanwege kritische uitlatingen op zijn blog. Zelfde verhaal voor de 61-jarige Pham Viet in Vietnam en de 19-jarigeTal al-Molouhi uit Syrië. En zo kan ik nog wel even door gaan.

De angst voor de massa.
Bloggen is een vrij recent verschijnsel in de geschiedenis. Hadden dictators en autoritaire regimes vroeger voldoende aan controle over traditionele media als krant en staatstelevisie, vandaag de dag moeten ze iedereen die zich beweegt op het internet zien te controleren. Een onmogelijke taak natuurlijk. En het is triest en bijna lachwekkend om te zien hoe intolerant sommige mensen en leiders hiermee om gaan. Vrijheid van meningsuiting is een redelijk universeel begrip dat is vastgelegd in meerdere Verdragen, onder andere in Artikel 10, het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Dat niet iedereen dat respecteert is misschien niet zo verwonderlijk. Maar ik geloof er heilig in dat uiteindelijk ieder autoritair regime of iedere dictator valt. Ongeacht waar. Bloggers vertegenwoordigen het woord van (een deel) van  het volk. Net zoals pers in de vrije wereld dat doet. In sommige landen in met name  Arabië en het Midden-Oosten weet de overheid niet heel goed wat ze aan moet met die nieuw verworden vrijheden van burgers. En reageren daardoor met buitensporige straffen. Want dat schrikt zo mooi af. Nu is dat inderdaad op korte termijn misschien het geval. Maar op de lange termijn werkt het alleen maar contraproductief. De oppositie verhard en vroeger of later valt het regime. Kijk alleen al naar de Arabische lente die de afgelopen jaren het Midden-Oosten compleet op zijn kop heeft gezet.   Waarom ik dit schrijf? Omdat het mooi zou zijn je te beseffen, al is het maar voor een moment, hoe mooi het is om op maandagmorgen in de trein of op werk de dag te beginnen met het lezen van je favoriete blog. En te weten dat dit de normaalste zaak van de wereld is. Want bloggen is inderdaad geen misdaad, zoals Philip Luther van Amnesty International zegt. Terwijl sommige mensen dat in andere landen toch echt moeten bekopen met hun leven of een jarenlange gevangenisstraf. Geweldig toch dat wij hier online graag grapjes maken over houten Willie die met zijn stijve armpjes achter de draaitafel staat. Of dat je op bijna alles wel kritiek kunt en mág hebben. Zo lang je maar niet Erwin L. heet (de waxinelampgooier) of Abdulkasim Al-Jaberi (fuck de koning). Want we moeten ons ook niet roomser gedragen dan de paus. Dat wijzende vingertje past ons niet zo goed. Maar dat hier veel kan, dat is wel duidelijk. Dat is iets wat je meer en meer beseft door het maken van verre reizen. En dat is slechts één van de redenen waarom ik daar zo dol op ben!