2 maanden terug van wereldreis; en nu?

Reismeisje 29 september 2016

Vandaag is het zo ver. Precies een jaar geleden stapten we in het vliegtuig. De start van onze wereldreis. Echt bizar hoe snel de tijd gaat! Een paar weken geleden schreef ik over waarom reizen een vloek is. En dan met name de wereldreis die we hebben gemaakt...Dat het een van de gaafste en meest bijzondere dingen is die ik ooit heb mee gemaakt, maar wat er tegelijkertijd voor zorgde dat ik thuis een soort unheimisch gevoel ervoer. De eerste week was het natuurlijk fantastisch om weer thuis te zijn. Om familie en vrienden weer te zien, onze kat Jip , slapen in je eigen bed, boodschapjes bij Albert Heijn. Zalig. Maar dan...Alles werd al best snel weer normaal. Alsof we niet waren weg geweest of zo. Terwijl ik mezelf op een bepaalde manier wel anders voelde. In een omgeving die dus nauwelijks veranderd is. Moeilijk vond ik dat. Vandaar dat ik er toen dus ook dat artikel over schreef en helemaal blij werd toen er zo ontzettend veel warme en vergelijkbare reacties op kwamen .

Hoe gaat het nu? Ondertussen zijn we weer een aantal weken verder en voel ik me opnieuw weer een tikkeltje anders. Het echt unheimische gevoel waar ik zo'n week of twee last van heb gehad, is langzaam minder geworden. Ik zit weer beter in een ritme en word niet constant heen en weer geslingerd tussen gedachtes aan reizen en genieten van de Hollandse burgerlijkheid . Een belangrijke reden voor die kentering is ook wel dat ik ondertussen weer begonnen ben met werken. Gerben is eigenlijk meteen na onze wereldreis weer vol aan de bak gegaan, maar ik heb nog flink wat weekjes thuis gezeten. Bewust, want het leek me wel fijn om rustig te landen. Dat was het ook, maar het zorgde er dus ook wel voor dat ik lastig in een ritme kwam. Me wat verloren en zoekende voelde. Nu ik echter weer werk en in een ritme zit, is dat gevoel wel weg. Wat echter niet veranderd is, is het gevoel dat me regelmatig overvalt als ik mensen hoor zeuren en klagen. Of op het nieuws het zoveelste negatieve bericht hoor over vluchtelingen die Europa zouden overspoelen. En dan heb ik het nog niet eens over wat die malle meneer Trump in z'n speeches brult. Ik begrijp gewoon echt niet waarom zo veel dingen in de wereld moeten gaan over geld, materieel en 'dit is van mij'. Zoals ik al eerder schreef, ik weet best dat ik vanuit mijn comfortabele leventje in Nederland makkelijk praten heb, maar dat is dus juist ook mijn punt. Dat precies! We hebben het zo ontzettend goed hier. Met alle uitdagingen en obstakels die er misschien zijn. We mogen dat echt wel wat beter en meer waarderen. Een gevoel dat ontzettend sterk is ontstaan na onze wereldreis. En als ik jullie reacties op het eerdere artikel moet geloven, kan ik me er beter maar op voorbereiden dat dat gevoel niet snel zal gaan veranderen...

Maar goed, al met al voel ik me nu een stuk beter in Hollanda. Een stuk meer gesetteled en stabieler. Wat overblijft zijn te gekke, bijzondere en ontzettend veel mooie herinneringen, die ik mijn leven lang niet meer zal vergeten . Wat is jouw allermooiste reisherinnering? Ik ben reuze benieuwd!