The story behind: contrast in Tibet

09 april 2016

Iedereen die wel eens in Tibet geweest is, begrijpt meteen wat ik bedoel met het contrast in bovenstaande foto. Met mijn camera slenterde ik wat op de Barkhor, de straat rondom de meest belangrijke tempel van de Tibetanen; de Jokhang. Hier zie je de hele dag devote boeddhisten rondjes lopen (oftewel prosterneren) rondom hun heiligdom. In hun handen tref je altijd, al draaiende, een gebedsmolen aan, waarmee ze gebeden de hemel in wensen. Maar juist omdat de Barkhor en de Jokhang de meest belangrijke spirituele plekken van het land zijn, is het ook een gebied van politieke betekenis. Politiek en religie gaan hier al eeuwenlang hand in hand. Vroeger werd het land in feite gerund door de adel en top monniken in de drie grote kloosters van Lhasa; Sera, Drepung, en Ganden. Vandaag de dag wordt Tibet echter niet meer bestuurd vanuit Lhasa, maar vanuit een regering in ballingschap. De Dalai Lama en zijn hele kabinet wonen al sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw in McLeod Ganj, in het Noorden van India. Maar wanneer Tibetanen willen protesteren tegen de bezetting door de Chinezen, dan gebeurt dat bijna altijd in het spirituele hart van het land; Lhasa. Daarom wordt het gebied rondom de Jokhang tempel door de Chinezen nauwlettend in de gaten gehouden.

Het trieste resultaat van deze inmenging is dat het op deze mooie en religieuze plek wemelt van de politie, het Chinese leger, spionnen en veiligheidsagenten. Op straathoeken staan militairen met automatische wapens en plexiglas schilden, verstopt achter barricades van autobanden. Door politie bemande camera’s zijn geïnstalleerd op daken rondom de Barkhor en altijd lopen er patrouillerende militairen over straat met als doel hun aanwezigheid zoveel mogelijk duidelijk te maken.

De foto. Voor mij zit het contrast in deze foto ‘m in goed versus kwaad. Tibet versus de Chinezen in Tibet. Op de voorgrond een prosternerende pelgrim, die de traditioneel boeddhistische levenswijze in Tibet vertegenwoordigt en erachter een groep in mars lopende Chinese militairen, symbool voor de helaas niet te stoppen toekomst waar Tibet op af dendert . Aan de blokjes onder de handen van de jongen kun je zien dat hij waarschijnlijk van ver komt. Goede kans dat hij maanden over zijn reis heeft gedaan en honderden kilometers heeft afgelegd. Kruipend! En dat alles om een bezoek te kunnen brengen aan een tempel. En eenmaal aangekomen blijkt de plek misschien toch wat minder spiritueel dan alle verhalen die hij erover heeft gehoord als kind. In plaats van lama’s en heiligen treft hij politieposten, checkpoints en hordes Chinezen aan. Voor mij komt dat allemaal min of meer samen in deze foto.

Ben jij al eens in Tibet geweest? Wat vond je er van?