De mooiste foto's op reis & blijven genieten; hoe?

22 juli 2016

Dat is natuurlijk wat je wilt en ook altijd moet proberen te doen wanneer je op reis bent. Maximaal genieten, of dat nou is van de rust, nieuwe indrukken die je opdoet, prachtige zonsondergangen of de fantastische landschappen om je heen. Je probeert er in alle opzichten het maximale uit te halen. Maar natuurlijk vind je het ook leuk je reis op camera vast te leggen. Gewoon omdat je thuis graag een fotoalbum wilt maken, of omdat het misschien wel je hobby is. Vooral voor mensen uit die laatste categorie, waartoe ik mezelf ook reken, hebben het soms “zwaar” op reis. Op ieder avontuur moet er een tas vol zware fotoapparatuur worden meegezeuld. Camera, lenzen, geheugenkaartjes, statief, noem maar op. En alles op reis wordt beoordeeld aan de hand van of iets een mooi plaatje oplevert, of niet. Ik kan nauwelijks nog over straat lopen zonder ergens een foto in te zien .

Het zit inmiddels diep in mijn systeem verankerd situaties in te schatten als fotowaardig, of niet. Of wat te denken van al die keren dat Wendy weer even moet wachten omdat ik een foto van iets of iemand aan het maken ben. Of wanneer ik extra vroeg uit bed ben stap om te gaan fotograferen . En natuurlijk is het ook goed dat te doen, want het is tenslotte je hobby. En als je terug bent en de foto's ziet, dan is alles het weer waard geweest. Toch is het wel belangrijk alert te zijn dat je op reis blijft genieten van al die bijzondere dingen die je ziet en meemaakt. En je dat ook te beseffen. Genieten van al dat moois wat reizen zo bijzonder maakt. En dat doe je het beste door even stil te staan. Gewoon bij een bijzonder moment, klein of groot. Het besef dat je daar dan toch maar even mooi staat als eenvoudige Hollander, in de jungle van Nieuw-Guinea. Of dat je uit het niets een appeltje krijgt aangeboden van een klein meisje in de bus in Bangladesh (een meisje dat zelf in kleding loopt vol met gaten). Dat zijn bijzondere momenten waarop je wat mij betreft de camera even moet laten liggen. En waarderen hoe bijzonder het weer niet is wat je zojuist hebt meegemaakt.

Ik heb het nu soms, wanneer ik min of meer verplicht de camera moet laten liggen, dat ik achteraf denk "hee dat was eigenlijk best lekker". Denk aan een plek waar je niet mag fotograferen, bijvoorbeeld een lijkverbranding aan de oever van de Ganges. Daar zit ik dan met volle teugen te genieten van hetgeen ik zie, zonder dat ik iedere keer naar mijn camera grijp omdat ik het tafereel wil vastleggen. Of in een tempel of kerk waar men liever niet heeft waar je fotografeert. Heerlijk om gewoon even verplicht dat ding te laten liggen. Ik heb het idee dat ik me dan soms nog beter bewust ben van het moment waar ik op dat moment in leef. Tijdens onze laatste vakantie naar Madeira had ik nog zo'n moment. We gingen walvissen kijken vanuit een klein bootje en ik had voor mezelf besloten weinig foto's te maken omdat ik simpelweg wilde genieten van dat bijzondere moment dat je die gigantische dieren ineens ziet komen bovendrijven. Het is niet helemaal gelukt, maar toch redelijk. Ik heb de eerste helft van de trip de camera niet aangeraakt en pas op het moment dat ik vond dat ik echt wel even "in het moment" heb gezeten, heb ik min camera gepakt. En weet je wat? Dat beviel me eigenlijk prima. En die éne geweldige foto die ik dan net mis? Die maak ik dan maar met mijn geheugen . Ik sla het op en bewaar het opdat ik het nooit meer vergeet. Want uiteindelijk zijn dat de momenten die reizen zo bijzonder maakt. En die camera? Die moet maar even wachten. Al is het maar voor die spaarzaam, zeldzame, momenten.

Hoe ervaar jij dit op reis? Vind je het soms ook lastig de balans te houden?