The story behind: de Samburu in Kenia

15 november 2015

Achter iedere foto zit wel een verhaal. Klein of groot. Spectaculair of onopvallend. In “The story behind” schets ik het verhaal achter de de reisfoto’s die ik maak. En hoewel niet alle verhalen even spannend of boeiend zijn, zit er dus achter iedere foto wel een verhaal. Daarin wil ik jullie graag meenemen. En misschien doe je er nog wel inspiratie of tips door op . Hopelijk vinden jullie het een leuke serie! In deze editie het verhaal achter deze prachtig geklede vrouw, behorend bij de Samburu stam in Kenia.

The story behind. Het is midden op de dag, ergens in augustus 2009. We zitten op de “camping” in het plaatsje Isiolo, vlakbij Samburu National Park. We hebben die ochtend net een game drive gedaan en zitten te wachten op de volgende rit, ergens aan het begin van de avond. In de middag, op het heetst van de dag, zit er weinig beweging in het wild en gaat het leven op de savanne in een slakkengangetje. En omdat ik moeilijk stil kan zitten , besluit ik een eindje te gaan wandelen. Op naar het dorp. Het zandpad er naartoe blijkt droog en stoffig, ik heb het zelfs nog nooit ergens zo droog gezien! Het heeft er al anderhalf jaar niet geregend en wolkjes van stof dwarrelen op wanneer je je voet ergens neer zet. In het dorp is het rustig, de mensen die er zijn zitten wat te sukkelen in de schaduw. Achter het dorp staat de kerk. Daar is iets meer beleving, want er zit een hele batterij oude vrouwtjes druk te kwebbelen. Ik betwijfel of ze het over het weer hebben, aangezien de zon hier zo ongeveer altijd schijnt . Ik raak met enkele vrouwen aan de praat en besluit uiteindelijk ook te gaan zitten. Na een poosje begin ik langzaam wat foto’s te nemen. Het duurt niet lang voordat ze me vragen te laten zien hoe de camera werkt. Dat doe ik natuurlijk met plezier. Prachtig vinden ze het. En zelf op het knopje drukken is natuurlijk helemaal het summum. Dat levert ondertussen best een aantal leuke foto’s op, welke ik uiteindelijk dus niet eens zelf gemaakt heb . Ik besluit een foto te maken van de vrouw met wie ik het meeste contact. De vrouw naast wie ik zit eigenlijk. Dat is de vrouw op de foto.

Normaal gesproken zijn mensen al deze vrouw vrij cameraschuw. Eén van de redenen waarom ik vind dat deze foto goed gelukt is, is dan ook omdat het niet makkelijk is een dergelijke close-up te maken. Verder zijn het haar gave, prachtige, zwarte huid, de gaten in haar oren, de vele kleuren en de scherptediepte verhouding die de foto interessant maken. Voor mij een van mijn favoriete foto's die ik in Kenia heb gemaakt.

De moraal van dit verhaal is wat mij betreft dan ook wel dat het kan lonen om geduldig te zijn en eerst een band op te bouwen met je 'onderwerp'. Ik had deze foto nooit kunnen maken wanneer ik enkel en alleen was langsgelopen. Heb jij nog tips om goede close-ups te maken van mensen?