Waarom reizen me vegetarisch heeft gemaakt

Reismeisje 12 april 2018

De titel van dit artikel klinkt misschien wat pretentieus. Alsof reizen en vegetarisch eten per se met elkaar te maken hebben. Het niet klopt als je nog vlees eet nadat je over de wereld hebt gereisd. Dat is zeker niet wat ik bedoel. Of suggereer. Bij mij heeft het echter wel een impact gehad. Een impact waar ik wat mee wilde doen. Méér dan ik in de jaren daarvoor al deed. Als kind ben ik opgegroeid met bijna elke dag vlees. Soms een visje. Ik denk de meesten van ons. Het hoorde er gewoon bij en ik stelde mezelf daar nooit vragen over. Daar had ik geen reden toe. Ik kende ook niemand die vegetarisch was. Een beetje geitenwollen sok vond ik het misschien zelfs wel. Toen ik op mezelf ging wonen, veranderde mijn eetpatroon. Ik begon minder vlees te eten. Ietsje vaker vis. En minstens zo vaak vegetarisch. Dat was geen bewuste keuze. Het gebeurde gewoon. En het beviel me wel. Ik miste het niet. In de jaren die volgden, hield ik dit een beetje in stand. Tijdens reizen at ik vaak volledig vegetarisch. Slechte hygiëne. In combinatie met mijn gevoelige maag en darmen geen pretje. 

Ondertussen begon ik me meer te verdiepen in voeding en dat wat het voor je doet. Wat goed voor je is en vooral waar mijn lijf goed op reageerde. Ik heb altijd van koken gehouden. Van puur en eerlijk eten. Geen pakjes. Van daaruit was het voor mij een logische stap om nóg minder vlees en vis te gaan eten. Wat daar allemaal in zit aan hormonen en zink...Maar belangrijker; het dierenleed. Die vreemde keten die we met z'n allen hebben gecreëerd. Eentje die we heel normaal zijn gaan vinden en waar we bij voorkeur niet al te veel van willen weten. Behalve het onherkenbare eindproduct in de schappen van de supermarkt. Kilo knallers. Worst met een mooi kleurtje. Wat smaakversterkers en het lijkt heel wat. Ik chargeer nu even. Natuurlijk zijn er andere opties. Groene slagers. Biologisch.Wat dan ook. Maar feit blijft voor mij wél dat we een industrie hebben gebouwd op winst. Efficiëntie. Veel voor weinig. Terwijl het over dieren gaat. Díeren! Levende wezens die wij in veel gevallen een niet al te best leven gunnen om zo snel mogelijk voor zo weinig mogelijk geld op ons bord te liggen. Daar kreeg ik steeds meer aversie tegen. En toen kwam die wereldreis. Een jaar lang at ik vrijwel geen vlees of vis. Ik miste het nauwelijks. Onderweg zag ik wat onze bio industrie nog meer doet met onze planeet. Hoe hele regenwouden in Zuid-Amerika worden gekapt voor het kweken van soja. Soja voor ons veevoer wel te verstaan. Niet aan te slepen en niet tegen aan te kappen. Ecosystemen die er door veranderen. Dat verhaal is complexer dan dat, maar het heeft er zeker een groot aandeel in. Het maakte dat ik me steeds bewuster werd van de invloed die we toch hebben als individu. Als we ons maar blijven gedragen zoals we doen, verandert er niets. Blijven we in datzelfde systeem lopen. Ik ben geen enorme wereldverbeteraar, maar ik besloot daar tijdens die reis wél dat ik thuis dingen anders wilde gaan doen. Bewuster. Groener. Zonder daarin niet meer te genieten. En zo is het gegaan. Het is bijna 2 jaar geleden dat we terug kwamen van die wereldreis en ik eet geen vlees of vis meer. Heel sporadisch een klein stukje. Als het lastig is of iemand enorm zijn best heeft gedaan . Zelf koop of kook ik het niet meer. En dat voelt goed. Geeft me een goed gevoel. Hoe klein mijn bijdrage ook is.

Het is zeker niet mijn bedoeling om hier een verkooppraatje te houden voor een vegetarische leefwijze. Doe vooral wat goed voelt. Om welke reden dan ook. Wees je alleen bewust van de impact die je hebt en kúnt hebben door soms net even anders te kiezen. Dat is alles. Volgens mij zou dat de wereld al een klein beetje groener maken.