Waarom ik niet meer op wereldreis zou gaan

Reismeisje 12 december 2016

Die wereldreis van ons. Man man, ik blijf er maar aan denken. Ongelofelijk dat we inmiddels al weer bijna 5 maanden terug zijn van onze reis om de wereld. Dat we een jaar geleden door de Colca Canyon in Peru wandelden en over een paar weken het nieuwe jaar bij Machu Picchu inluidden. Ik kijk er echt met zo veel plezier op terug! Dat neemt echter niet weg dat ik er ook wel achter ben gekomen dat een wereldreis niet altijd rozengeur en maneschijn is . Zowel tijdens als na die reis. Het leek me leuk om juist dat, wat minder voor de handliggende aspect, te belichten in een artikel. Vandaag vertel ik je dus waarom ik NIET meer op wereldreis zou gaan.

1. Voor altijd een vloek op reizen en thuis zijn. Hier schreef ik al eens een uitgebreid artikel over. Dat eeuwige gevoel van nergens helemaal 100% meer thuis zijn. Natuurlijk, ik voel me bovenal Nederlandse en Nederland is absoluut mijn thuis. Maar eerlijk is eerlijk, thuis wil ik toch altijd graag weer weg. En als ik langere tijd op reis ben, kan ik weer enorm naar thuis verlangen…Een soort altijd durende heimwee of zo. Iets wat ik voor onze wereldreis echt niet kende, maar nu wel regelmatig zo voel.

2. Thuis komt alles in een ander perspectief te staan. Big time! Iets wat ik volledig heb onderschat eerlijk gezegd. Van tevoren had ik wel ingeschat dat een wereldreis veel met me zou gaan doen en dat het me ook wel wat anders naar het leven thuis zou doen kijken. Zonder dat dat per se heel concreet was. Vanaf het moment dat we terug waren van onze reis, merkte ik echter dat echt alles in een ander perspectief kwam te staan. Van de extreme materiële rijkdom die we hier hebben tot aan de grote keuzevrijheid voor eigenlijk iedereen en dat wat uiteindelijk echt belangrijk is. Grotendeels is dat iets positiefs vind ik, maar soms word ik ook wel een beetje moe van mezelf. Laat het toch gaan, denk ik dan…

3. Ik ben een stuk emotioneler. Ok. Dit klinkt een tikkeltje corky, maar het is gewoon wel echt zo. Hoewel ik van mezelf niet bepaald een koude kikker ben, ben ik ook niet iemand die door het minste of geringste geraakt is en in huilen uitbarst. Nu gebeurt dat laatste gelukkig ook niet direct, maar ik kan wel duidelijk merken dat bepaalde dingen veel harder binnen komen. Het ellendige nieuws op tv bijvoorbeeld of zelfs als ik Narcos kijk en me Medellin bloedend en in chaos meer dan levendig voor kan stellen. Heel irritant…

4. Reizen wordt ‘gewoner’. Als je al best veel hebt gereisd, zul je begrijpen wat ik hiermee bedoel. Hoe meer je reist, hoe meer bijzonder een bestemming moet zijn om echt te blijven hangen. Dat klinkt verwend en dat is het eigenlijk ook. Tijdens onze wereldreis heb ik dit heel duidelijk gemerkt. De vijfde jungle trip is gewoon lang zo bijzonder niet meer als de eerste twee waren. En het achtste tropische eiland had zeker mooie stranden, maar het is me niet bij gebleven zoals het eerste eilandje wel is. Op zich is dit best wel logisch denk ik, maar ik vind het vooral jammer. Reizen moet nooit ‘gewoner’ aan gaan voelen toch?!

Dat zijn mijn voornaamste redenen waarom ik niet meer op wereldreis zou gaan. Maar hey, laat ik eerlijk zijn. Die redenen wegen natuurlijk no way op tegen al die te gekke, mooie, bijzondere, grappige en simpelweg onvergetelijke ervaringen die we hebben opgedaan . Ik had het voor geen goud willen missen en zou zo weer gaan! Ik ben benieuwd of je je hierin herkent? Zijn er dingen die jij tegen vond vallen tijdens of na een lange reis?