Roadtrippen, duiken en een Griekse bruiloft op Kreta

Reismeisje 20 augustus 2018

Terwijl ik dit artikel schrijf, kijk ik uit op een idyllisch wit huisje. De accommodatie voor deze 10 dagen op Kreta. Een zwembadje er voor wat we met z'n zessen delen. Bijna private. Een terras dat uitkijkt op de binnenlanden. Massieve bergen vol olijfbomen en wijngaarden. Een uitzicht wat ik hier niet had verwacht. Het is groener, met méér kleur. Krekels op de achtergrond en een lokaal zwerfhondje aan mijn voeten ♥. Dit komt toch wel aardig in de buurt van mijn ideale vakantie. Afgelopen woensdag was het zo ver. Vliegen vanaf Eindhoven. Het is nu zondag en nog meer dan de helft van deze vakantie ligt voor me. Zálig. Bij aankomst op Heraklion op Kreta stond er een autootje klaar. Het ging wat in een mediterraans tempo, maar hé het is per slot van rekening vakantie . Een ritje van 40 minuten brengt je naar de plek waar ik nu zit te schrijven. Agroikies bij het kleine dorpje Agios Thomas. Er is verder niets. Helemaal niets. Behalve 3 witte, idyllische huisjes met plek voor 5 stellen of gezinnen. En een restaurant. Met uitzicht over die prachtige bergen. Bij aankomst was het aanschuiven voor een late lunch. Romige tzatziki, gevulde wijnbladeren waar je je vingers bij op eet en knapperige toast met intens volle tomaten en zachte feta. De zon zit hier in het eten. En liefde. Tijd. Dat is me al op gevallen. Hoe voor alles hier de tijd wordt genomen. Wordt gemáákt. Mooi om te zien. Die eerste, halve dag was vooral praktisch en in het vakantieritme komen. Boodschappen in het dorpje en een ijsje cadeau krijgen. Met 9 uur slapen op de koop toe, zálig. 

De volgende dag was het tijd voor wat actie. Met als eindbestemming Agios Nicolaos. Een havenstadje gelegen in het Oosten van Kreta. De Lonely Planet schreef er lovend over en de foto's zagen er prachtig uit. Gezellig en authentiek. Qua kilometers was het niet ver, maar afstanden zijn hier makkelijk onderschat. Gemiddeld rijd je niet harder dan 60-70 kilometer per uur. Als je binnendoor rijdt. En dat was nu júist het plan. 

De weg slingerde eindeloos langs eeuwenoude olijfgaarden, nieuw aangelegde wijnranken, vergeten dorpjes en tavernes waar de Grieken hun ijskoude ochtend koffie in alle rust drinken. Prachtig. 

Agios Nicolaos zelf vond ik zeker de moeite. Het was er minder authentiek dan ik op basis van de foto's had ingeschat, maar heel gezellig en een typisch vakantiestadje. Zonder dat het er overspoelt is door massa's toeristen. Er is een leuk haventje en een gezellig winkelstraatje. En het eten is er trouwens ook heerlijk, in dat haventje. Een verzameling typische gerechtjes werd 't; aubergine dip, tzatziki, gegrilde sardientjes en knapperig vers brood. Heerlijk ♥. De terugweg werd de meer praktische route; langs de Noordkust. Dat scheelde een uur.

Vrijdag begon heerlijk ontspannen. Ontbijten en wat lezen aan het zwembad. Kletsen met de andere toeristen. Een klein wijntje in de middag. Écht vakantie. Tegen het einde van de middag was het tijd om op pad te gaan naar de Zuidkust. Naar Plakias. Wederom best een rit, maar ik had een doel: duiken . Sinds mijn reis naar Bali en de vakantie naar Madeira heb ik niet meer gedoken. Al best even geleden was 't. Kreta zou een prachtige duikplek moeten zijn. Na wat research kwam ik uit bij een Nederlandse duikschool in het stadje Plakias; Dive2gether. Vanuit Nederland had ik al een paar keer contact gehad met één van de eigenaren, Eric. Ik voelde een klik en sprak met hen af één of meerdere mooie duiken te gaan maken. Omdat Plakias op 1.5 uur rijden van hier ligt, kwam Eric met het idee om een nachtje in Plakias te gaan slapen. Dus zo kwam het dat we vrijdag al hadden afgesproken. Na de intake bij de duikschool, werden we naar de villa gebracht voor die nacht. Een fántastisch mooie plek midden in Plakias, maar daarover later meer .

's Avonds was het genieten in hoofdletters. De zee, heerlijk eten, prachtige zonsondergang en uiteindelijk dit uitzicht op Plakias♥.

De volgende dag was het zo ver. Dat was dus gisteren. Om half 9 een kop koffie bij de duikschool, korte briefing en op weg naar de duikplek. We maakten een duik vanaf het strand, om weer wat in te komen. Een lange duik van ruim een uur. Van tevoren vond ik het wat spannend. Koud water vrees. Kan ik het nog wel? Weet ik nog wel wat te doen als het mis gaat? Maar ik voelde ook de vlinders in mijn onderbuik. De wetenschap wat duiken altijd met me doet. Die compleet eigen wereld onder water. Het daar tijdelijk deelgenoot van uit te kunnen maken. De intense stilte. Niets dan je eigen ademhaling. Dáár deed ik dit voor. En dat voelde ik onmiddellijk weer toen ik de eerste meters afdaalde. Het was een zalige duik, die meer dan goed georganiseerd was. In een later artikel vertel ik er zeker meer over!

Na de lunch was het tijd om weer in de auto te stappen. 1.5 uur terug naar Agios Thomas. Wederom slingerend door een prachtig landschap. Genieten!

Gisteravond was super speciaal. Bij de accommodatie was een Griekse bruiloft. 450 gasten maar liefst. Tafels vól met eten, proostende mensen en traditionele dansen. We gingen er met een groepje gasten naar toe. Het was een heerlijke avond, waar ik nu lekker wat van aan het bij komen ben. Aan het zwembad. Laptop op schoot. Boek bij de hand en alle tijd voor me. De komende dagen liggen nog helemaal op. Misschien dat er nog een duik op het programma staat. Het smaakte zeker naar meer . Sowieso lijkt een boottochtje me nog erg leuk; misschien naar het eiland Spinolonga. Prachtig schijnt en tegelijkertijd een voormalige verblijfplaats van mensen die besmet waren met Lepra. Ik heb net ook iets gelezen over een dorpje op een half uurtje rijden van hier; Zaros. Dat ligt in een supermooie omgeving, je kunt er mooi wandelen en er zit een goede wijnboederij in de buurt. Dat lijkt me ook nog wel leuk. We zien het wel. Het wordt hoe dan ook genieten. 

Kreta verrast me. Het is gastvrij en eigen. Puur eten en verrassend lekkere wijn. Intens droog en vól met kleur. Ik kijk uit naar wat het de komende dagen te bieden zal hebben! Mocht je nog tips hebben, laat het gerust weten in een reactie. Graag!