Rijst, bonen en bier

28 mei 2013

Eindelijk was 't dan zo ver: de lang verwachte trip naar Costa Rica en Nicaragua ging van start! Na een kort Sex and the City moment in sneeuwachtig New York landde onze vlucht in San José, Costa Rica. De hitte viel als een klamme deken om ons heen. Hup: taxi in, bus in en op weg naar het Noorden. In een half delirium van vermoeidheid kwamen we aan op een sprookjesachtige plek, midden in de jungle. Hier runt een oude vogelaar luisterend naar de typische naam Alex Martinez een simpele, maar o zo fantastische lodge met 5 huisjes. Alex weet letterlijk van elk blaadje in de jungle de werking en kent elk klein vogeltje bij naam. Na een paar fijne dagen, onze eerste kennismaking met de jungle en een Costa Ricaanse voedselvergiftiging trokken we verder naar de grens met Nicaragua. Via een rivier staken we de grens verrassend eenvoudig over. Na een volgende boottrip kwamen we aan bij onze eerste bestemming in Nicaragua: Boca de Sabalos. Een volledig geïsoleerd dorpje aan een chocoladebruine rivier met de meest geweldige lodge ever! Houten huisjes op palen, hangmatje voor de deur, bordje Westerse spaghetti met een lekker Toňa biertje; are you getting the picture? Ook hier weer een mooie einzelgänger aan het roer: de oude meneer Yaro, die met veel passie verteld over zijn voormalige baan als paramilitair, verblijf in dat “rare” Amerika en zijn liefde voor Nica. Na een paar dagen van mooie wandelingen, bijzondere dieren spotten en heerlijk genieten was het moeilijk weg gaan, maar de nieuwsgierigheid lonkte. Via de tegenvallende eilanden van Solentiname kwamen we via een busrit van 8 uur uiteindelijk in de hoofdstad van Nicaragua aan: Managua. Niet bepaald een stad waar je ’s avonds aan wilt komen en nog op zoek moet naar de eerste de beste McDonalds…Na een onrustige nacht in het gezelschap van een familie ratten gingen we de volgende dag zo snel mogelijk op weg naar onze eigenlijke bestemming: Granada. Een bijna Europees voelende stad met Spaanse pleintjes, een Ierse pub en Italiaanse ijssalon. Heerlijk om als sjofele backpacker een paar dagen bij te komen. Een bezoekje aan de werkende vulkaan Masaya is ook zeker de moeite waard. Voor een habbekrats word je naar de voet van de vulkaan gebracht en met een beetje mazzel zie je de lava van boven af borrelen.

Tijdens de laatste avond in Granada besloten we het plan volledig om te gooien en dieper Nicaragua in te trekken. Op de rijst, bonen en mislukte trip naar Solentiname na vonden we alles tot nu toe super! Dus de volgende dag op weg naar het Noorden: Esteli was de bestemming. Een wat jammerlijke stad, maar dit vormt het vertrekpunt voor een wandeltocht in Miraflor. Na een regenachtige tocht de bergen in met een gammele bus stond daar onze gids te wachten; Alex met de gouden tand. Die Nica’s hebben een bijzondere fascinatie voor tanden met een gouden randje. 3x per dag rijst met bonen, maar wel goud in je mond. Alex met de gouden tand bleek een guitige boer te zijn met zijn eigen Anglo-Spaanse taaltje. 2 dagen met enorm veel blubber, regen en kou verder, waren we bovenal een ervaring rijker! Want wat een fantastisch mooi, groen en uniek gebied is Miraflor! Met een grote glimlach hobbelden we in een nog gammelere bus terug naar Esteli.

Na dit onverwachte uitstapje was het tijd om terug te gaan naar Costa Rica. Bus 1, bus 2, 1,5 uur wachten bij de grens, bus 3 en we waren in Quepos; een vrij toeristisch dorpje bij het bekende Manuel Antonio National Park. Na een ochtend achter groepen Amerikanen met hoog opgetrokken sokken en regenhoedjes aan sjokken hadden we het wel gezien. Het contrast met het pure Nicaragua was te groot. Dus hup door naar een plekje waar we bij toeval terecht kwamen: Tipi Jungla. Boven op een heuvel runt een Nederlands-Costa Ricaans stel een kleine lodge met 3 tipi tenten. Je voelt je net Hiawata in de 21^ste eeuw; aapjes op je dak, dikke sprinkhanen in je bed en gekke lichtgevende torren die je fotografeert met je appeltje. ’s Avonds lekker met een watermeloen shakeje en je Facebook updates van het uitzicht genieten. Wat wil je nog meer?! Na een paar dagen wandelen en dolfijnen spotten was het tijd voor de laatste dagen. Op naar surfers-paradise Dominical! Surfen bleek nog niet zo makkelijk, maar genieten was ’t wel. En toen…waren er 4 weken voorbij en was het tijd om bruinverbrand naar het ijskoude Hollanda terug te gaan.

Al met al was het een fantastische reis! Costa Rica is vooral geschikt voor de groene, ecofabulous mensen onder ons, die houden van een warme douche en niet kijken op een dollartje meer of minder. Nicaragua is de best mogelijke bestemming voor smotsige rauwdouwers die wel van een bakje rijst houden, of 3. Kortom, de perfecte mix als je stiekem een beetje van beiden houdt.