Reizen met een geweten of lang leve de lol?

25 oktober 2016

Vorige week las ik de krant en werd ik geraakt. Geraakt door een specifiek artikel. Ik weet niet eens meer waar het precies over ging, maar het had te maken met één of ander stukje ellende ergens op de wereld. Maar het was nou wel nét een stukje van de wereld waar wij ook geweest zijn. Je leest zo'n artikel dan toch net even anders, omdat je er meteen een concreet beeld bij hebt. Je weet hoe het er uit ziet of hoe moeilijk de locals het er kunnen hebben. Zo'n artikel leeft dan automatisch meer. En of het nou komt door het reizen an sich, dat we net een lange wereldreis hebben gemaakt of gewoon omdat ik ouder word , het valt me echt op dat ik de laatste tijd meer geraakt wordt door wat er op de wereld gebeurt. Of het nu gaat om een jochie in Syrië dat in shock in de ambulance zit, de enorme stromen vluchtelingen van de laatste jaren of dat er wéér een diersoort met uitsterven wordt bedreigd; het raakt me. Meer dan ooit. 

Wat doe je als reiziger? Toen ik daar bij het lezen van dat ene artikel over door mijmerde, besefte ik dat wij eigenlijk weinig doen, als reiziger, om te helpen bij allerlei narigheid in de wereld. Tijdens reizen zijn we zeker vaak goed voor de mensen die we onderweg ontmoeten; een chauffeur, een gids tijdens een hike of iemand die je een slaapplaats aan biedt. We geven altijd een fijne fooi en een mailadres zodat we contact kunnen houden. Regelmatig spreken (en helpen) we die mensen nog steeds. Zo zal er met kerst ook wel een leuk pakketje naar wat mensen worden verstuurd. Gewoon omdat we dat leuk vinden om te doen en de mensen het meer dan goed kunnen gebruiken. Maar is dat nou echt helpen?! Op microniveau een beetje misschien, maar niet echt...Hoeveel backpackers (waaronder wij in zekere zin ook) zijn er niet die enkel en alleen reizen voor hun eigen plezier? Je wilt zo veel mogelijk zien en er het liefst zo weinig mogelijk voor betalen. Veel reizigers geven op reis volgens mij nooit een fooi omdat ze zo zelf langer kunnen reizen. Slapen in het goedkoopste hostel waar het personeel achter de balie op de grond slaapt. Arbeidsvoorwaarden; ach, who cares? Op de markt wordt er soms (bewust of onbewust) afgepingeld tot er nauwelijks nog een winst over blijft voor de verkoper. En wat dacht je van al die landen waar de mensen gewoon al hun afval op straat gooien. Ik heb toeristen gezien die, "omdat ze het hier allemaal doen", zelf ook hun rommel op straat sodemieteren. Er is een heel grote groep backpackers die het eigenlijk allemaal geen bal interesseert, zolang ze zelf maar de reis van hun leven maken...

Maar, hoe mooi zou het zijn als we met zijn allen, als reizigers, zo nu en dan eens iets meer ons best deden onszelf te verplaatsen in een ander? En ook daadwerkelijk een helpende hand aan te rijken. Al is het maar door een klein gebaar te maken; even een persoonlijk praatje met die verkoper en laten zien dat je blij bent met de spullen die hij/zij verkoopt. De taxichauffeur toch net een wat hogere prijs geven. Of wel een middagje naar een opvangtehuis voor straathonden gaan terwijl je eigenlijk ook naar het strand had gekund. Nu we weer terug zijn van onze wereldreis en ik me echt weer besef hoe goed we het hier hebben, besef ik me ook des te meer dat het zo ontzettend mooi zou zijn als we als reizigers iets meer betrokkenheid laten zien. Dat hoeft niet eens altijd in concrete daden te zijn. Al is het een verandering van mindset en een stukje bewustwording. De wereld lijkt soms gek geworden van achter een televisiescherm, maar wij hebben gereisd en het met eigen ogen gezien. Help dan in ieder geval door te zeggen dat het in Iran niet allemaal terroristen zijn en dat 99.9% van de moslims de meest gastvrije mensen ever zijn! Laten we proberen om met zijn allen iets meer verantwoordelijkheid te nemen en de wereld een stukje beter te maken. Gewoon omdat de wereld, alle mensen en de enorme diversiteit aan culturen het waard zijn. Doe je mee?