Momenten waarop ik liever geen backpacker ben

Reismeisje 12 maart 2015

Het lijkt me duidelijk dat ik dol op backpacken ben ;-) . Ik houd van de flexibiliteit, het onverwachte en ongedwongene. Toch zijn er op reis best eens momentjes dat ik er even helemaal klaar mee ben. Dat ik mezelf het liefste naar een of ander all inclusive resort zou willen toveren. Wanneer dat is?

Als ik weer eens 5 dagen aan de diarree ben.
Sorry sorry voor mijn explicite taal, maar het is wat het is…Ik ben niet bepaald gezegend met een sterke maag of darmen. Thuis al niet, laat staan op reis. Er is serieus nog geen enkele reis geweest die ik backpackend heb gedaan zónder aan de diarree te raken. Meestal gaat het de eerste dagen prima, maar na een week of wat begint de ellende. Op zich ken ik dit nu wel, maar er zijn zeker momenten dat ik op de wc zit (als je al kunt zitten ;-) ) en wenste dat ik gewoon lekker in Tormelinos zat. Of zoiets.

Na een week wandelen.
Ik ben gek op meerdaagse wandelingen door jungle of bergen. De stilte, de mooie natuur en het gevoel ver van de bewoonde wereld te zijn vind ik fantastisch. Punt is alleen wel dat dit soort wandelingen lichamelijk voor mij nog wel eens een uitputtingsslag zijn vanwege het slechte eten. Als je elke dag weer 7 uur moet lopen op alleen wat gekookte eieren, droge rijst en een chiapati broodje is het voor mij wel eens klaar. Dan verlang ik naar een dikke patat oorlog :-P .

Als de gaten in mijn kleren vallen.
Ah nee, dit klinkt wel erg hè. Is het ook. Er is gewoon niet onbeperkt ruimte in mijn backpack, dus ik ben toch wel wat strikt in wat ik mee neem. Kleding sneuvelt daarbij meestal als eerste. Het ligt ook een beetje aan de bestemming waar we heen gaan, maar over het algemeen heb ik niet de meest kekke outfitjes mee als ik ga backpacken. Als we dan ’s avonds ergens een keer leuk uit eten gaan, baal ik wel eens van die flodderrok en praktische broek…

Als ik in een stinkend dorm moet slapen.
Er waren tijden dat het me niets uit maakte waar ik sliep. En nu ben ik nog steeds niet de meest strikte, maar een dorm heb ik toch wel een beetje gehad. Met 5 anderen op een kamer slapen om een paar euro uit te sparen; dat hoeft voor mij niet meer helemaal. Soms ontkom je er echter niet aan. Als we dan na een lange reisdag in een crappy bus bij een hostel binnen komen en er is alleen een plekje vrij in een dorm waar het stinkt naar natte hond, zou ik willen dat ik niet voor backpacken had gekozen.

Als de bus weer eens niet rijdt. Of voor onze neus weg rijdt.
Als backpackers reizen we eigenlijk altijd met het openbaar vervoer. Ik vind dat ook vaak superleuk, want je bent echt onderdeel van het lokale leven. En je ziet nog eens wat. Het gebeurt alleen ook regelmatig dat een bus niet rijdt of voor je neus door rijdt. Schema’s en vaste tijden kennen ze in sommige landen niet. Op zich ook ok, behalve als je dit keer echt die ene bus moest hebben en nu vast zit in een of andere gat. Beetje jammer.  

Dat zijn eigenlijk de enige momenten dat ik er wel eens van baal dat ik backpacker ben. Maar verder? Love it :-) ! Heb jij wel eens momenten waarop je liever geen backpacker had willen zijn?