Lieve mam ♥, wat ik je graag wil zeggen

Reismeisje 16 juli 2018

Ik mis je. Dat blijft. Zelfs nu het 15 jaar geleden is dat je uit mijn leven verdween. Fysiek. Je lichaam verloor een strijd die ze bij voorbaat al nooit had kunnen winnen. In september is die verloren strijd 15 jaar geleden. Waar blijft die tijd lieve mam? Ik voel niet meer de stekende pijn die ik kort daarna voelde. De intense woede. De eindeloze frustratie van nergens heen kunnen met al die emoties. Het verdriet en de wanhoop. Angst ook voor wat komen ging. Verder moeten in een wereld die ik nog maar net aan het ontdekken was. De weg naar volwassenheid. Ingewikkeld vond ik het, al die gedachten en emoties. Ik wilde het zo graag goed doen. Jou trots maken mam. Ook al kon ik dat niet meer in je ogen zien. Het was een lat die ik zelf ergens neer had gelegd, zonder dat ik er ooit bij had gekund. Er zat veel hardheid in naar mezelf en altijd mild zijn voor die ander. Daarin kopieerde ik jou. Het duurde jaren voor ik dat door had. Dat ik me iets eigen had gemaakt wat helemaal niet van mij was. Dat dat een patroon was geworden. Dat ik steeds opnieuw door diezelfde groef banjerde. Met dezelfde hobbels, frustraties en muren waar ik tegenaan liep. Ik had het niet door. Ik liep gewoon. Tot ik na de wereldreis met meer bewustzijn om me heen keek. De wereld met nieuwe ogen bekeek. Alles opnieuw vast pakte en onderzocht. Ineens vielen me dingen op. Ontmoette ik nieuwe mensen die me oude vragen stelden. En toen werd oma ziek en overleed uiteindelijk. Dat was de druppel. Het raakte aan dat oude verdriet. Het verlies van jou en een deel van mezelf. Ik kon niet anders dan stil blijven staan en alles écht gaan voelen. Opnieuw gaan voelen. Van het resultaat werd ik niet meteen blij. Ik besefte me dat ik dingen anders moest gaan doen, als ik voor mijn eigen geluk zou gaan.

En is dat niet het doel van het leven hier? Gelukkig zijn? Was dat niet wat je als laatste tegen me zei ♥?

Ja! Moeilijker is het niet. Wees gelukkig. Wees jezelf. Kies mensen om je heen die je blij maken. Doen groeien. Die je stimuleren om door te gaan. En wees helder in je keuzes. Vóel en durf te kiezen. Ook als dat betekent dat je een ander minder gelukkig maakt. Het is de consequentie van kiezen en congruent handelen. Vanuit je eigen overtuigingen en dromen. Dit jaar ben ik zo gaan leven mam. Stap voor stap. Ik ben niet langer hard voor mezelf. Kan naar mezelf kijken als een mens dat leert en dingen doet vanuit een oprechte intentie. Ik duik niet langer weg voor moeilijke situaties. Conflictmijdend als ik was. Ik probeer te handelen tot waar ik invloed heb. En realiseer me bovenal dat ik niet verantwoordelijk ben voor andermans gevoelens of geluk. Het zijn flinke woorden, die niets voor stellen zonder het daadwerkelijk dóen. Het voelt zo bevrijdend! Om zo in het leven te staan. Zo veel dichter bij mezelf en weg van het circus. Van wat hóórt. Verwachtingen die ik wel of niet heb. Bij mezelf of anderen. Het maakt dat er allerlei luikjes open gaan. Super spannend en vooral heel erg leuk!

Dat wilde ik even met je delen lieve mam. Het gaat goed met me. In alles. Ik mis dat ik dit alles niet in het echt tegen je kan zeggen. Fysiek. In jouw spiegels van ogen kan kijken. Je reactie kan horen op wie ik ben geworden. En dat je me dan daarna in je armen zou nemen. 'Ik hou van je' fluisterend in mijn oor. Dat mis ik. En dat zal ik altijd blijven missen. Dat wordt niet anders. Het hoort bij me en dat is oké. Ik hoop dat je me ziet, waar je ook bent. 

Houd me vast, als het nodig is

In gedachten

Ik zoek je in alles om me heen

En ook al weet ik dat het zo beter is

Kan ik het niet helpen dat ik je soms mis

-Maaike Ouboter-