De gaafste hike in Europa + tips

17 april 2017

Dat Kroatië mij heeft verrast, heb je al kunnen lezen in een vorig artikel. De mensen zijn er vriendelijk, het eten bourgondisch en het zonnetje schijnt er in de zomer overuren. Daarnaast is Kroatië gezegend met een prachtige kustlijn (maar het heeft -bijna- geen zandstranden, dat moet ook gezegd worden). Maar dat dit land ook prachtige, ruige landschappen heeft, dat zie je in de Velebit Mountains. Het is met een oppervlakte van meer dan 2350 vierkante kilometer één van de grootste parken van het land. En dat is best groot. Want Kroatië is slechts ongeveer een derde groter dan Nederland maar telt slechts vier miljoen mensen! En dat merk je. “Waar is iedereen?”. Vroegen ik en mijn beste maatje ons soms af, wanneer we met onze auto over één van de hoofdwegen van Kroatië reden en minutenlang geen auto tegen kwamen. En om ons heen, niets anders dan bos. Love it ! Dus waren we blij dat we een hike gingen maken op de Premuzic trail!

Onze uitvalsbasis voor het Noorden van de Velebit Mountains is het dorpje Krasno. Het is het type gemeenschap waar we ons ontbijt eten in een donkerbruine stamkroeg en de serveerster dezelfde vrouw is die gisteren (in de zelfde kleren ) halve liters bier stond uit te delen aan de lokale bevolking ouder dan 13. Hoe dan ook, vanuit Krasno bereik je in ongeveer 40 minuten rijden op bijna 1600 meter de top van de Vucjak piek. Hier vind je het meteorologisch instituut Zavizan. Het is een permanent bewoond weerstation waar onder andere de temperatuur en het aantal zonuren worden gemeten. Aangezien deze bergkam de grens vormt tussen het continentale en mediterrane deel -en daarmee twee verschillende klimaten op elkaar botsen- is dit één van de belangrijkste weerstations van Kroatië. De familie Vukovič zwaait er al jaren de scepter. Ante is er koning en zijn vrouw en zoon zijn de onderdanen. Althans, zo komt hij soms een beetje over. Ante, type brombeer, bepaalt wie er in één van de 28 bedden kan blijven slapen en wie een glaasje van de bij ons inmiddels bekende slibovitch (bijna pure alcohol ) toebedeeld krijgt, en wie niet. En met de straffe wind die er bovenop de berg heerst, wil je graag Ante’ s vriend zijn. Je kunt zelf koken in het weerstation, maar Ante en zijn vrouw kunnen dat ook. Als je je neus niet ophaalt voor een vette worst met drellen, dan ga je hier heerlijk eten!

Vanaf een bergtop zien we ’s avonds in de Adriatische zee een bloedrode zon achter de horizon zakken. Het uitzicht is werkelijk fabelachtig. We zien de Kverner eilanden en Lika. Maar we kunnen er niet volop van genieten omdat de ijskoude wind ons de pret ontneemt. Wanneer we de volgende morgen vroeg opstaan, is de wind gaan liggen en komt de zon net op boven de bergtop aan de andere kant waar hij gisteren onder ging. Ook dit is weer een prachtig vergezicht en doet ons uitkijken naar de wandeling van vandaag . Op het programma staat een onderdeel van de Premuzic trail. We hebben de tijd niet om de hele route te lopen, dus lopen we slechts een deel van dag één. Dat betekent zo’n halve dag heen en terug.

Het pad begint op zo’n vijftien minuten lopen vanaf het weerstation. We slaan een pad in en beginnen langzaam te klimmen. De route bestaat vooral uit bomen, maar wel mooi tegen een steile berghelling aan geplakt. Omdat de zon pas net op is schijnt deze sprookjesachtig door de bladeren van de bomen. Verderop maakt het loof plaats voor rotsen en meer uitzicht. Het geeft ons de kans wat beter te kijken naar de trail zelf. Het is een route van 57 kilometer die je kunt afleggen tussen de twee en vier dagen. Je slaapt in je eigen tent of berghutten en moet deels zelfvoorzienend zijn. Ook kun je in hutten slapen en kan er soms voor je worden gekookt. En het mooie van alles is dat het pad goed gemarkeerd is met rotsen. Het grootste deel van het pad loopt over kleine keien, stenen haast. En wanneer de bomen plaats maken voor imponerende, massieve rotspartijen, dan dopen wij het al snel de Rocky Mountains! En terecht wat mij betreft, want wat ziet het er gaaf en ruig uit! En het is des te indrukwekkender wanneer je bedenkt dat dit pad is aangelegd begin 1800, zonder hulp van machines!

Omdat we niet de hele route hebben kunnen lopen -en ik je dus ook niet alles hierover kan vertellen- volgt hieronder nog een kleine foto impressie van dag één van deze vierdaagse hike. En we doen de belofte hier zeker terug te komen om de hele route te lopen! Ik ben benieuwd wat je er van vind.

De zon komt op precies aan de andere kant waar we deze de vorige avond hebben zien onder gaan . Het uitzicht is hier echt fantastisch!

Eenmaal in het weerstation heerst een goede stemming. Iedereen kletst met iedereen en alle nationaliteiten lopen kriskras door elkaar heen. Het uitzicht is weliswaar nul, maar de kachel brand lekker binnen. Buiten zijn de mannen druk bezig met het hakken van hout. We besluiten daarom een spelletje te spelen voor de kachel. Uiteraard met een glaasje sterke drank erbij .

Het uitzicht vanaf de top van de berg. Te gek toch? En dit soort uitzichten vind je in de Velebit bergen te pas en te onpas. Nooit geweten dat Kroatië zo mooi was!

Na een vroege start lopen we zo'n uur over de trail voordat loofbomen plaats maken voor meer open ruimtes en het uitzicht weer tot zijn recht komt. Aan de linkerkant is dit het uitzicht, terwijl de zee zich aan onze rechterhand bevindt. Genieten zo met het zonnetje er bij .

Mijn beste maatje op een uitzichtpunt samen met een gids die ons een deel van de route laat zien. Misschien dat je nu snapt waarom we deze bergen de Rocky mountains van Europa noemen ?

 Na een open stuk begint het bos weer wat dichter op het pad te kruipen en zien (en horen) we zo af en toe wild. Best leuk omdat hier allerlei soorten dieren voorkomen. Dus ook katachtigen en beren. Hoewel je ontzettend geluk moet hebben om deze te spotten, kun je er hier maar zo één tegen het lijf lopen. Dat geeft deze hike net weer iets extra's.

Eenmaal terug in het weerstation kun je Ante bevragen over van alles en nog wat met betrekking tot het weerstation. Erg leuk wat mij betreft.

 Ante staat trots voor zijn weerstation. Hij woont hier al jaren met zijn familie. Weer of geen weer, hij trotseert de elementen en neemt het zelfs voor lief zo nu en dan weken afgesloten te zijn van de buitenwereld omdat de hut is ingesneeuwd. Contact met de omliggende dorpen maakt hij met behulp van de radio. Kunnen wij ons hier in Nederland maar moeilijk voorstellen vandaag de dag.

Heb ik je een goede indruk van de omgeving en deze hike kunnen geven met dit artikel? En wil je misschien meer weten?