Boyfriend Travel Tag

Reismeisje 27 maart 2014

Toen Mandy van All lovely things mij tagde in de ‘Travel Boyfriend Tag’ moest ik wel even glimlachen :-). Ik vind tags vaker niet zo leuk dan wel, maar voor deze maak ik graag een uitzondering! Het idee is dat je je vriend een aantal reisvragen voor legt over jezelf en vervolgens antwoordt geeft op dezelfde vraag. You get the picture? Dus ik heb mijn vriend (G) de volgende vragen voor gelegd, die ik zelf (W) ook heb beantwoord. Komen ze!

Aan welk land heeft ze haar hart verloren? 

G: Nicaragua.

W: Klopt helemaal :-). 

Hoe reist ze het liefste naar de plek van bestemming? 

G: Public bus. Omdat dit bij uitstek een  manier is om kennis te maken met de bevolking van een land.

W: Klopt ook, al vind ik een treinreis nog wel een stukje leuker!

Noem een land waar ze nooit naartoe zou willen. 

G: Das een lastige :-). Maar ik denk dan toch aan een land in West-Afrika, iets als Nigeria of Ivoorkust.

W: Het wordt een beetje saai, maar West-Afrika staat inderdaad niet op mijn bucketlist…

Wat is de mooiste plek die ze ooit heeft bezocht? 

G: Ik denk dat Wendy ontzettend genoten heeft van Boca de Sabalos in Nicaragua; een kleine, simpele lodge middenin de jungle en bestaande uit houten huisjes op bamboepalen aan de rivier die Lake Nicaragua verbindt met de Caribische kust.

W: Boca de Sabalos is zeker een van mijn favorieten, maar ik moet zeggen dat ik het dorpje Lamayuru in Ladakh, Noord-India misschien nog wel een stukje hoger heb staan. Wat vond ik dat supermooi!

Wat voor type reiziger is ze? Backpacker, strandganger, ontdekker en/of luxepaard? 

G: Backpacker met een vleugje middenklasse. Backpacker plus dus zeg maar. Een strandganger is ze allerminst en ontdekker des te meer.

W: Dat vleugje middenklasse, hahaha! Maar inderdaad: backpacker it is :-)!

Welk land staat bovenaan haar wishlist? 

G: Argentinië (Patagonia). En zeker ook Antarctica, maar dat is geen land :-).

W: Ja, Zuidelijk Latijns-Amerika staat wel bovenaan. Colombia en Japan zijn er ook twee waar ik supergraag heen zou willen.

Is ze een planner of beslist ze alles op het laatste moment? 

G: Hoewel het antwoord zeker contrasteert met het backpacker zijn is Wendy overduidelijk een planner.

W: Uhm, no comment :-).

Naar welke plek wil ze zeker een keer terug? 

G: Jeruzalem. We zijn er een dag of vier geweest, maar er valt nog zo veel meer te zien.

W: En Corcovado in het Zuiden van Costa Rica. Dat hebben we helaas moeten laten gaan tijdens onze reis door Costa Rica, maar ik wil dolgraag nog een keertje terug!

Waar heeft ze het lekkerste gegeten? 

G: In Ethiopië tijdens een trekking door de Simien bergen. We hadden een kok die met zo weinig zo lekker wist te koken dat je je moest inhouden niet de pan van het vuur te pakken. En het feit dat je het aan het einde van de dag koud had en uitgeput was, droeg er ook aan bij dat je een lekkere warme hap extra kon waarderen :-). 

W: Fout! Ik heb ’t lekkerste in Maleisië gegeten! Bij een strandtentje op de Perhentian Islands heb ik echt de allerlekkerste zoetzure vis met lobbige rijst gegeten. Mmmm.

Noem haar mooiste reismoment. 

G: 2010. We staken in de avond, net voor sluitingstijd, vanuit India de meest westelijke grens met Nepal over. De vraag was of het zou gaan lukken want er waren Maoistische stakingen op komst in Nepal. Na tal van problemen lukte het ons uren later in het pikkedonker toch de grens over te steken. Ik was in mijn eentje de paspoorten gaan afstempelen bij een beambte die in een dorpje net over de grens woonde. Wendy bleef wachten bij de grenspost en dronk kopjes thee met de Indische grensbewaking (die enge verhalen ophingen over de Maoisten en de stakingen die gepland waren). Toen ik terugkwam uit het dorp zag Wendy het niet bepaald meer zitten om de grens over te steken en vond het allemaal best spannend. Ik heb haar toen toch weten te overtuigen en samen liepen we met een zaklamp in onze hand Nepal binnen. Wendy was uitgeput en had nergens meer zin in. En tot overmaat van ramp moesten we ook nog een hotelletje zien te vinden. Uiteindelijk vonden we iets in de vorm daarvan bij mensen thuis. Omdat het erg heet was mochten we, net als de rest van de familie, bij hen op het dak slapen (op een bamboe matje). Daar lagen we vervolgens een hele poos te kletsen met de kinderen van de familie (een stuk of 5) en de buren. Een daarvan was een meisje van een jaar of 15 die erg goed Engels sprak. Wendy raakte met haar aan de praat en kwam er beetje bij beetje achter wie dit meisje was. Ze kwam er achter dat, hoewel ze dezelfde dromen en verlangens had als Wendy zelf, ze door haar cultuur en omgeving gedwongen werd een heel ander leven te leiden. Zo anders dan ze dat in haar dromen voor zich zag. Dat heeft Wendy volgens mij best bezig gehouden en aan het denken gezet. Maar dit is wel één van die dingen wat reizen zo bijzonder maakt; het verrijkt je en verbreedt je inzicht. Je wordt er wereldwijs door. Op reis is iets vaak niet alleen goed of fout, wit of zwart. Context is ontzettend belangrijk en het grijze gebied heeft de overhand. Daarover in discussie gaan met een meisje van 15 op het dak van een huis net over de Indiaas/Nepalese grens, was voor Wendy één van die ervaringen die haar deed beseffen hoe leuk en waardevol reizen kan zijn.

W: Als ik er één moment uit moet kiezen is dit wel eentje inderdaad. Dat meisje heeft me op de een of andere manier nooit meer los gelaten…

Wat zal ze nooit vergeten om mee te nemen op reis? 

G: Haar e-reader. Onmisbaar tijdens lange busritten en plaatsen waar om zes uur het licht uit is.

W: En natuurlijk mijn paspoort en geld :-).

Wat is haar minst leuke reiservaring?

G: Ik denk dat die dicht tegen haar leukste reiservaring hierboven aan ligt. Namelijk ook in Nepal 2010. We waren twee maanden op reis door Nepal, India en Tibet. We waren nog maar net in de derde week aanbeland en konden niet veel doen in Nepal omdat het hele openbare leven plat lag dooor de Maostische stakingen. Er reed letterlijk geen enkele auto op de weg. Daarom besloten wij voor twee dagen een mountainbike te huren en de Kathmandu vallei te ontdekken. Na een eind fietsen (hoge heuvels, diepe dalen) begon het weer ineens om te slaan. Het werd erg koud en de regen kwam met bakken uit de lucht. Normaal gesproken ben je er op gekleed, maar op de fiets konden wij zoveel spullen niet meenemen en er was ook geen enkele aanleiding toe op het moment dat we vertrokken. Na een hele poos onder een boom en in een winkeltje te hebben gewacht, besloten we toch door te fietsen. terug was bijna net zover als onze eindbestemming enkele uren verderop. Wendy kreeg het al snel erg koud en raakte uitgeput. Daar kwam nog eens bij dat ze last had van haar buik en ik maar bleef roepen "nog een heuvel, achter die berg moeten we er wel zijn". Na meerdere malen achter de rotsen te hebben gehurkt en met een flinke hoogtewandeling in Tibet in het vooruitzicht, zag Wendy het allemaal niet meer zitten. Ze voelde zich ellendig en was onzeker over of haar lichaam Tibet wel zou gaan trekken (ze was namelijk nog nooit op hoogte geweest). Tijdens dat fietstochtje is Reismeisje zichzelf wel een paar keer tegengekomen en stond het huilen haar letterlijk een stuk nader dan het lachen. Gelukkig vind je dan toch totaal onverwacht een pareltje van een hotel met een geweldig lekker bed, warm en heerlijk eten. Dan zijn die vervelende momenten weer redelijk snel vergeten (maar de angst voor Tibet bleef bestaan, al zou die later ook reuze blijken mee te vallen).

W: Toen was ik inderdaad niet op mijn best, maar ik denk dat ik ook wel een rock bottom puntje had in ’t fantastische Goradhpur in India. We sliepen daar maar een nacht om de trein naar Calcutta te pakken, maar wat een horror plek was dat zeg. Viezer dan vies, 40°C, 24 uur per dag geschreeuw en getoeter en eten waar je de hele nacht van boven een gat hing. Maar goed, dit hoort ook bij reizen :-).

Ik moet zeggen dat mijn vriend me toch behoorlijk goed kent! Ik tag Laura van What about her, Debby van Bohemian Dreams & Milou van Explorista. Voel je vrij ladies om de vragen iets in te korten als je wilt :-). De tag komt trouwens van Sandra van Travel by San!