The story behind een prachtige Maya dame

24 november 2017

fotografie GvdW 5971

We zijn op reis door Guatemala. We hebben er twee weken Belize op zitten en vertrekken in een toeristenbusje van Flores naar Coban. Vanaf hier ondervonden we voor het eerst waarom de bussen er “chickenbuses” genoemd worden…. Vijf uur in vier minibusjes voor 12 personen die op het hoogtepunt werden volgepropt tot 24 man. En nog 45 minuten liften met vage gasten in een vrachtwagen in het donker. Niet echt fijn. Maar goed, dan ben je wel in Nebaj. Nebaj is het centrum van de Ixil Triangle. Een klein gebied, hoog in de bergen van het Quiché departement in de Cordillera de Los Cuchumatanes. Hier vind je de Ixil minderheid, die het zwaar te verduren heeft gehad tijdens de burgeroorlog in de jaren tachtig. Het is een super traditioneel dorp en een heel ander stukje Guatemala dan je waarschijnlijk gewend bent. Weg zijn de heerlijke 30 graden, carrot cake en leuke restaurantjes. Weg zijn ook de vele vogels, het jungle-achtige groen en de vele vogels. Daarvoor in de plaats komen modderige wegen, cowboys op paarden en rijst met bruine bonen. Maar dat is het waard, want het verrijkt onze vakantie en je kunt er prachtig foto’ s nemen. De mannen zien er getekend uit met hun hoeden en de vrouwen lopen er bijna zonder uitzondering in traditionele rode rokken “ cortes”, oorringen gemaakt van zilveren munten en prachtige gekleurde hoofddeksels “huipiles”.

Wanneer we de volgende dag een wandelingetje maken merk ik al snel dat de mensen er niet graag op de foto willen. Met name de vrouwen zijn erg huiverig. En zodra ze mijn camera zien springen ze letterlijk uit beeld of verbergen hun gezicht. En aangezien ik mijn telelens in Belize vanaf de eerste verdieping van het hotel naar beneden heb laten vallen, gaat zoomen dus niet lukken. En het lukt me dus eerlijk gezegd ook niet om de mensen mooi op de foto te krijgen. Dus zal ik moeten improviseren.

Wat me vanaf het begin al opviel was dat het licht in de kerk in het nabij gelegen Chajul er mooi uit zag. Het licht viel mooi naar binnen via enkele dakramen en brandende kaarsen op de grond gaven het geheel een zachte gloed. Dus ben ik gaan wachten op een goed moment. Die deed zich voor bij de bijbehorende foto. Deze vrouw kwam de kerk in en begon achterin met bidden. Na een poosje schuifelde ze op haar knieën langzaam naar het altaar naar voren. Dat was het moment voor mij om mijn camera op de stille modus  te zetten en naar achteren te lopen. Een andere vrouw liep net op dat moment de kerk uit en dus had ik heel even het rijk voor me alleen. Snel heb ik achter de vrouw neergehurkt op dezelfde hoogte (zodat het altaar ook goed in beeld komt) en enkele keren afgedrukt. Daar is uiteindelijk dan nog een best aardige foto uit naar voren gekomen. Het beste wat ik er onder de omstandigheden uit kon halen.

Iemand nog tips hoe mooie foto’ s te krijgen van mensen die liever niet op de foto willen (al zou je dit natuurlijk ook kunnen respecteren en helemaal geen foto’ s nemen, daar ben ik me van bewust…)?

@Guatemala @Midden-Amerika #reizen #reisfotografie #guatemala #backpacken

1 reactie

  • Peter

    10 juli 2018 om 08:45

    Ik begreep ter plaatse dat veel van deze inheemse bewoners niet op de foto willen omdat ze geloven dat daarmee hun 'ziel' wordt afgepakt. Daarom is het het meest respectvol ze gewoon niet te fotograferen. Je bent er tenslotte te gast.

    Beantwoorden

Instagram

Blijf op de hoogte!

Wil je op de hoogte blijven van mijn nieuwste, leukste en mooiste blogs? Meld je dan aan voor de maandelijkse nieuwsbrief en lees leuke extra’s.