Sadhu's Paradise

06 september 2015

Het is eind april 2010. Reismeisje en ik zijn bij aankomst in New Delhi in India de volgende dag direct door gereisd naar Haridwar. Niet omdat we Delhi niet leuk vinden (oké, dat ook een beetje), maar vooral om wat er aan de gang is in dat kleine plaatsje aan de rivier de Ganges! Astrologen hebben bepaalt dat de sterren op exact deze dagen precies goed staan voor de Khumb Mela! De grootste religieuze bijeenkomst op aarde! Hindoes uit alle windhoeken van dit deel van de wereld komen hier samen voor een viering. En eens in de twaalf jaar is deze ook nog eens het grootst (want dan staan de sterren extra goed). En laat dat nou juist zijn op het moment dat wij daar zijn .

Hoewel wij net het staartje van dit festival meepakken, zijn de mensen en de aantallen nog steeds overweldigend. Honderdduizenden Sadhu’s scholen samen in tentenkampen aan de oever van de heilige rivier. En de eerste dagen van het festival staan er dan ook duizenden naakte mannen, ingesmeerd met een soort verf, klaar om een duik te nemen in het water en alle zonden van zich af te spoelen.

Sadhu’s zijn mensen met aanzien in India. Ze hebben alle aardse bezittingen opgegeven om hun leven te wijden aan religie. In materieel opzicht zijn ze straatarm, op spiritueel vlak ongekend rijk. Ze worden geroemd om hun vermogen hun geest te controleren. Vele dagen (soms wel jaren) brengen ze mediterend door in grotten. En in de tussentijd lopen ze blootsvoets door India van pelgrimsoord naar pelgrimsoord, onderweg eten ontvangend van iedereen die maar iets kwijt wil. De Sadhu op de foto kwamen we tegen toen we wat over straat slenterden. Met zo’n geweldige uitstraling rook ik natuurlijk een kans voor een mooie foto. Reismeisje en ik bleven daarom wat plakken en we raakten met de hele groep mannen aan de “praat”. Of ze geen kopje chai konden krijgen? Waarom ook niet dachten we. Dus bestelden we een stuk of 10 kopjes thee en bleven een beetje staan kletsen, tussendoor foto’s makend. Op het moment dat we wilden vertrekken gaf deze Sadhu aan dat hij ook nog wel op de foto wilde. Hij knoopte zijn haren los en drapeerde deze vol trots langs zijn lichaam, terwijl hij zich tussendoor nog wat meer toonbaar maakte. Terwijl ik deze foto van hem maakte zag ik de trots in zijn ogen. Dit is een man die trots is op het leven dat hij leidt. En met recht. Al zien wij dat in het Westen nog wel eens anders. Maar is dit dan niet juist een voorbeeld van wat reizen in India zo mooi maakt? Voor hem is het “Just another day in Sadhu’s paradise”.