Snapshots van onze trouwdag

Reismeisje 10 september 2015

Als je regelmatig op Reismeisje te vinden bent of me volgt via Instagram, is je vast niet ontgaan dat Gerben en ik 2 weken geleden getrouwd zijn . Na een überromantisch aanzoek in Fins Lapland, was het eind augustus dan zo ver. Van tevoren was het voor ons al helemaal duidelijk dat we geen poespas wilden. Geen schema’s, lange dagen, dresscode of ceremoniemeester, maar gewoon een heerlijke dag met de mensen waar we van houden. Lekker informeel en persoonlijk. Dat past bij ons. We kozen uiteindelijk voor een prachtige buitenlocatie midden in het bos. Op nog geen 3 kilometer van onze woonplaats Apeldoorn. Hilarisch toch? Zo dicht bij huis als je ook zo graag de wereld over reist ;-)?! Het werd een fan-tas-tische dag waar we allebei met volle teugen van genoten hebben en met superveel plezier op terug kijken. Op veler verzoek vandaag een fotoverslag van onze trouwdag. De foto’s zijn gemaakt door Wianda Bongen. Een jonge fotografe waar we meteen een klik mee hadden. Ook voor de fotografie gold namelijk dat we die graag lekker losjes wilden hebben. Spontaan. De gestolen momentjes. Wianda weet die momenten echt als geen ander vast te leggen . Onbetaalbaar! Ik denk dat de foto’s wel voor zich spreken, maar mocht je nog op zoek zijn naar een geweldige fotograaf voor je huwelijk, love shoot of kinderen; denk echt aan Wianda!

Ha! Kijk mij nou. Happy camper ;-). Dit is bij ons thuis. Ik heb die nacht gewoon thuis geslapen en Gerben zou mij tegen kwart voor 3 ’s middags op komen halen. In de ochtend heb ik lekker wat aangerommeld en vanaf de lunch kwamen mijn kapper, beste vriendin en nichtje. Heerlijk relaxt en fijn. Deze foto is gemaakt op het moment dat Gerben mij op komt halen en ik ‘m voor het eerst zie in z’n strakke outfitje .

Vanuit ons huis reed mijn vader ons naar de trouwlocatie. De Sollewerf heet het. Je ziet het al op de foto; midden in het bos en heerlijk landelijk gelegen. Houden we van! We hadden enorme mazzel met het weer, dus de ceremonie kon gelukkig buiten door gaan. Super! Al onze lieve familie en naaste vrienden zaten al klaar toen ik aan de arm van mijn vader op het liedje ‘Vivo per lei’ van Andrea Bocceli naar Gerben liep. Wat een bijzonder moment vond ik dat zeg.

De ceremonie werd gedaan door een hele goede vriend van ons. Of althans het ceremoniële deel. Het officiële deel (lees: het ja woord) moet natuurlijk door een ambtenaar van de burgerlijke stand worden gedaan, maar wij vonden het zo’n raar idee dat iemand die je verder niet kent het toch wel belangrijkste deel van je trouwdag voor zijn/haar rekening neemt. Leek ons niet zo leuk. En dus vroegen we onze vriend en die vond het meteen fantastisch . Het werd een te gekke ceremonie. Heel persoonlijk en eigen.

En daar gingen we hoor . Swingend op ‘Don’t worry’ door de poort heen. Wat een blij moment!

Daarna dronken we een feestelijk drankje met z’n allen en was het tijd om een paar foto’s te maken. Geen stijve portretten, maar gewoon een beetje losjes. Wianda pakte dit ook zo leuk aan! Ze stelde ons steeds allerlei vragen over elkaar, die we dan moesten beantwoorden terwijl we elkaar aankeken. Tja. Dan krijg je dit soort grappige, onverwachte foto’s.

En nog een wat meer geposeerde. Wat een mooie omgeving daar he?

Daarna was het tijd om te gaan eten. We zijn nogal van het lekkere eten met een fijn wijntje ;-), dus dat vonden we erg belangrijk. Er kwamen 3 gangen op tafel met van alles wat. Iedereen kon gewoon lekker kiezen wat hij/zij wilde. Feest! Ze hadden de tafels ook heel smaakvol ingedekt.

En dit was het sfeertje toen het al wat later werd. Intiem en gezellig!

Tja. Je bent reisfan of niet ;-). We hadden her en der wat leuke, persoonlijke dingen in onze trouwdag verwerkt. Veel ging natuurlijk over de wereldreis die er aan zit te komen. Deze wereldkaart hangt bijvoorbeeld normaal gesproken in onze slaapkamer.

En daarna was het tijd voor het feestje. Ook heel gezellig, maar daar heb ik nog geen foto’s van. Dit geeft in elk geval wel een beetje een beeld van hoe onze trouwdag er uit zag. Ik ben benieuwd wat je er van vindt! Spreekt zoiets je aan? Zou je zelf willen trouwen?