Waarom reizen een vloek is

Reismeisje 07 september 2016

Laatste update: september 2020

De titel van dit artikel lijkt in eerste instantie misschien haaks te staan op één van mijn grootste passies. Reizen. Niets is minder waar. Júist omdat ik reizen zoiets moois en prachtigs vind, ervaar ik het soms als een vloek. Zeker sinds ik de wereldreis maakte. Bijna een jaar lang de wereld over reizen en elke dag opnieuw kiezen hoe je de dag door wilt brengen. Blijven we nog een paar nachten hier, pakken we het vliegtuig of stappen we in de bus naar dat idyllische strandje? Dat waren de grootste beslissingen gedurende die wereldreis. Het klinkt ongelofelijk luxe. Ik snap dat dat het ook is in de ogen van veel mensen. Tegelijkertijd vind ik het juist veel zeggen dat we zoiets als met de dag leven als iets luxueus zijn gaan ervaren. Sinds wanneer zijn we meer gaan geven om materiële dingen dan het creëren van mooie herinneringen? Beléven. Het leven léven. 

Ik weet nog dat we terug kwamen van die wereldreis. Ik was onwijs blij om iedereen weer te zien. Mijn vader en vriendinnen op Schiphol. Armen vol ballonnen en tranen van blijdschap. Heerlijk. Ik was weer 'thuis'. Na de eerste 2 á 3 weken was dat weer normaal. Thuis zijn. Begrijp me niet verkeerd, ik ben ook ongelofelijk graag thuis . Uiteindelijk is de plek waar ik in mijn huispak op de bank kan zitten, omringd door de mensen van wie ik houd, iets wat ik écht nodig heb. Net zoals dat je thuis op die bank kunt dromen over tropische stranden in Frans Polynesië of carnaval vieren in Brazilië, kun je tijdens een langere reis thuis romantiseren. En dan ben je weer een paar weken thuis en is alles genormaliseerd. Heb je iedereen weer gezien en blijkt er weinig veranderd te zijn. Terwijl ik zó veel had mee gemaakt. Had geleerd, ervaren en ontdekt. Over de wereld én mezelf. Hoe vind je dan je weg weer in dat 'gewone' leven? Dat is waar ik onwijs mee worstelde...

☛ Bekijk hier mijn e-book over de wereldreis die we maakten

Het leven in Nederland na een wereldreis

Ik weet nog dat ik het huis van binnen ging schilderen. Dat was misschien ook wel nodig, maar het gaf me vooral iets te doen. Een bezigheid. Ondertussen luisterde ik muziek en dacht ik na over het afgelopen jaar. Liet ik alles weer de revue passeren. Het voelde alsof ik een soort figurant in mijn eigen leven was. Een jaar terug, hop, opgepakt en ergens in de wereld neer gezet. Mijn thuis met me mee reizend. Soms met heimwee en vaak met warmte dacht ik aan Nederland. Een jaar later, hop, weer opgepakt en weer terug gezet. Zo voelde het voor me. Alsof het leven hier een jaar was stil gelegd en ik er weer in werd gezet vanuit het niets. Misschien denk je nu 'fijn toch?'. Je vertrouwde familie weer om je heen, je gezellige vrienden waar je weekend borrels mee hebt, een fijn huis en de bekende Albert Heijn waar je instantly de weg weer weet. Dat klopt ook wel. Dat wás ook fijn. Ik kon het alleen niet helemaal bij benen. Ik verlangde naar 's ochtends wakker worden, in mijn slippers schieten en in de ochtendzon ontbijten. Wel zien hoe de dag loopt. Inspirerende mensen ontmoeten. Buiten zijn. Proeven van andere culturen. En 's avonds eten bij straatstalletjes. 

Op de een of andere manier heb ik echt na die eerste weken een soort koude douche gekregen. Wat me met een gevoel heeft achter gelaten wat ik lastig in woorden uit kan drukken. Een gevoel van rijkdom en dankbaarheid voor waar mijn wieg heeft gestaan. Dat dat juist op een deel van de wereld is, wat maar zo'n ontzettend klein deel van de totale aardbol uit maakt. Juist door de reis die we hebben gemaakt, waarbij je serieus kan zeggen dat mensen het in 9 op de 10 landen heel wat minder hebben dat wij, besef ik me dat meer dan ooit. Tegelijkertijd valt in het verlengde daarvan de extreme luxe me zo op. Niet alleen in materieel opzicht, maar ook in de al genoemde Albert Heijn bijvoorbeeld.

Hebben we nu echt 6 soorten ham nodig?! Of 10 soorten pastasaus uit een pot, die niets met een echt verse tomatensaus meer te maken hebben?! Of wat te denken van de keuzes waar we als gemiddelde Nederlander voor staan; verzeker ik me extra of niet? Huis kopen of toch maar huren? Voor welke basisschool kies ik voor mijn kind? En waar zullen we dit keer een pizza bestellen? .  

Wat ik eerst nog een heerlijke luxe vond, ervaar ik nu meer als irritant. Ik kan het niet anders omschrijven. Ja, al die keuzes zijn een enorme rijkdom en ik doe er zelf op mijn manier zeker ook aan mee. Tegelijkertijd; we hebben het zo on-ge-lo-fe-lijk goed hier in Nederland en het is tijd dat we dat eens ECHT gaan beseffen. Niet zo veel zeuren en waarderen wat er is! We hebben onze eigen uitdagingen hier, ook waar, maar geloof me; het staat zo in het niet bij de vraagstukken waar 80% van de wereldbevolking dagelijks mee worstelt...

Kortom, ik had toch een tikkeltje moeite met landen in Nederland. Hoewel ik me ook op reis ontzettend Nederlands heb gevoeld en dit echt mijn thuis is. Het heeft echt een poosje geduurd voor ik weer helemaal gewend was en mijn draai had gevonden. Eentje waarin ik de fijne oude dingen kon omarmen en tegelijkertijd de dingen die ik vanuit de wereldreis had geleerd in mijn leven kon integreren. Dat was echt soms een zoektocht. Mocht je van plan zijn een langere reis te gaan maken; weet dat dit er bij hoort. Dit zoeken. Dat schuren. Het even nergens meer thuis zijn. Ik weet ondertussen dat het heel logisch is na zo'n intense reis en dat het ook allemaal weer goed komt . Heb geduld en wees dankbaar voor thuis én het reizen. Ook al zal je dat laatste misschien, net als ik, een tijdje als een 'vloek' zien. Alles heeft zijn tijd nodig...

Naar aanleiding van de wereldreis die we maakten, schreef ik een e-book op basis van mijn eigen ervaringen. Vol praktische tips in de voorbereiding, tijdens het reizen en ook bij terugkomst. Een e-book dat ik zelf had willen hebben toen wij op wereldreis gingen . Mocht je plannen hebben om een langere reis te gaan maken, hoop ik je met mijn e-book te helpen!

☛ Bekijk hier mijn e-book over de wereldreis

Ik ben benieuwd of dit herkenbaar is voor je?