Over inspiratie en het creëren van je eigen geluk

Reismeisje 20 juni 2018

Iedereen zoekt ‘t. Heeft het nódig ook. Inspiratie. Mensen die je inspireren. Verrijken. Je op andere gedachten brengen. Je de wereld met andere ogen laten zien. Spiegelen. Kleine zaadjes planten die je vervolgens zelf water kunt geven. Zelf ben ik altijd op zoek naar inspiratie. Soms in heel praktische zin als het gaat om bijvoorbeeld Reismeisje. Of schrijfklussen voor opdrachtgevers. Maar veel méér nog ben ik altijd op zoek naar inspiratie voor mijn leven. Om te groeien als mens en nog beter te ontdekken wat mijn doel is. Waar ik naar toe wil. Misschien klinkt het allemaal wat hoogdravend. Vergaand. Voor mij is het echter zo nuchter als wat. Je laten inspireren door hoe andere mensen leven, handelen en beslissingen maken. En dat van jezelf maken. Het je laten helpen je doelen beter voor ogen te hebben en daarna te gaan handelen. Dat is niet altijd makkelijk. Vaak genoeg word ik opgeslokt door de dagelijkse praktijk. Realiteit ook. Dan loopt mijn hoofd over en kan ik minder goed bij mijn gevoel. Bij dat waar mijn hart sneller van gaat kloppen.

En laten we eerlijk zijn; je kúnt simpelweg ook niet altijd meteen doen waar je hart sneller van slaat. Daarvoor leven we in een te complexe samenleving. Dat lijkt althans zo. Tegelijkertijd geloof ik heel erg in het pakken van je eigen verantwoordelijkheid daarin. Er zullen altijd externe factoren zijn die niet ideaal zijn. Die je uit balans brengen. De andere kant op wijzen. Of zelfs belemmeren. Je hebt echter altijd een keuze. Altijd. Ook als je vast zit in een bepaald leven en denkt dat je geen keus hebt. Als je op een dag wakker wordt en denkt; shit. Deze hypotheek, deze partner, deze baan, deze gezondheid; het past me niet langer. Het maakt me niet langer gelukkig en ik wil iets anders voor mezelf. Ook dan heb je een keus. Natuurlijk, het kán betekenen dat het eerst zwaar wordt. Ingewikkeld misschien zelfs. Misschien moet je een sprong wagen waarvan je niet helemaal weet waar die gaat landen. Maar als je diep in je hart voelt dat je een leven leeft wat je niet langer past, móet je kiezen. Dat ben je aan jezelf verplicht. Als je dat niet doet, geef je alle verantwoordelijkheid voor je eigen leven weg. Voor jouw geluk. En laat je je leiden door angst. Angst voor het onzekere. Voor dát wat waarschijnlijk nooit op die manier zal gaan gebeuren.

Ik ben me altijd erg bewust geweest van de keuzes die ik maakte. Ze waren alleen niet altijd op mijn eigen gevoel gebaseerd. Mijn hart klopte niet altijd sneller van dat waar ik voor koos. Ook al maakte ik beslissingen die voor veel mensen spannend leken. Studeren in het buitenland. Relaties die ik beëindigde. Reizen naar onrustige bestemmingen. Huis en baan achterlaten voor een wereldreis. Ik deed het allemaal. En liet me hierin ogenschijnlijk niet leiden door angst. Het punt is alleen dat angst wel degelijk een drijfveer was voor mij. De angst om te worden afgewezen. Door mensen in mijn omgeving. Om niet binnen de lijntjes te kleuren. Hún lijntjes. De angst voor díe pijn maakte dat ik vaak bepaalde keuzes maakte die ogenschijnlijk dapper of moedig leken. Ik zei ‘ja’ terwijl het soms ‘nee’ was. Nam daarin geen verantwoordelijkheid voor mezelf. Voor dat wat het beste bij mij paste.

Ondertussen heb ik vaker in mijn leven in een dal gezeten. Heb ik gedwongen afscheid moeten nemen van mensen die me intens dierbaar waren. En soms waren het bewuste keuzes van mijn kant. Het effect was hetzelfde. Een diep dal dwingt je tot reflectie. Spiegelen. Praten. Heroverwegen. Voelen. En uiteindelijk groei je als mens. Pak je steeds meer verantwoordelijkheid voor je eigen geluk daarmee. Dat lukt je nooit alleen. Is mijn ervaring tenminste. En daar komt die inspiratie om de hoek kijken. Bijzondere mensen die de bal terug kaatsen. Je die spiegel voorhouden. Los van de mensen om me heen, heb ik in mijn leven veel gehad aan een persoonlijke coach. Een dame die de verbinding voor mij legt tussen dat wat ik denk, voel en wat ik als emotie ervaar. Heel verhelderend. Én met een gezonde dosis humor er in. Heel belangrijk. Het is voor iedereen anders, maar zo iemand zou ik iedereen wensen. Waar je ook staat in je leven en waar je ook naar toe wilt.

Ik geloof dat je volledig verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. Creëer kansen, denk positief, krijg je doelen helder en blijf bij je eigen, principiële, waarden. Dan hoef je nooit te wankelen of te twijfelen aan het pad dat je bewandelt. Hoe zie jij dit?