Over het volgen van mijn droom. In Zuid-Spanje.

Reismeisje 02 juli 2018

De afgelopen tijd heb ik er vaker over geschreven. Over één van mijn dromen. Een oude liefde die ik het afgelopen jaar weer opnieuw ontdekte. Zonder dat ze ooit écht weg was geweest. Ik schreef over een avontuur wat ik aan wilde gaan. In India. De bakermat van die liefde. Waar het samen komt en weer op lost. Dit soort ideeën spookten de afgelopen tijd door mijn hoofd. Het voelde goed. Daar de ruimte aan te geven. En ik kon het los laten. Maar zien wat er uiteindelijk wel of niet zou gebeuren. Of die ruimte nog verder zou groeien. Toen gebeurde het. Zoals vaak met dit soort dingen. Als je het het minste verwacht... In een vorm die je nooit voor mogelijk had gehouden. Ik tenminste niet. Het begon in Nederland, ging toen naar India  en ik eindig in Spanje. Zuid-Spanje. Met een intensieve opleiding tot ashtanga yoga lerares ♥.

Ik beoefen nu zo'n 10 jaar ashtanga yoga. Een niet zo bekende variant. Dynamisch en energiek, maar statisch in de volgorde. Traditioneel bestaat ashtanga uit 5 kwartier exact dezelfde asana's doen in exact dezelfde volgorde. Op je ademhaling. Zónder pauze. Klinkt misschien wat saai, dat is het allerminst. Het is juist dat statische waarin de dynamiek ook zit. Waarin je voor jezelf de uitdaging kunt vinden. En de rust moet zoeken. De stilte. Vanaf het allereerste moment werkte ashtanga voor mij. Als perfecte tegenhanger van het hardlopen wat ik er vrij intensief naast deed. Na een aantal jaren verhuisde ik naar een andere stad. Ik had moeite met het vinden van een yogaschool die me paste. Het is me al snel te weinig aards. Zweverig. Theekransjes en een bepaalde mate van spirituele verhevenheid. Mijn zoektocht faalde uiteindelijk. Jaren deed ik aan self practice. Trouw mijn eigen asana's. Maar ik werd wat laks in de manier waarop. Ik deed de houdingen zonder bezieling of flow. Maar ik deed ze. Dat wél. En de filosofie erachter bleef me interesseren. De holistische visie op lichaam en geest. Het belang en effect van een goede ademhaling, een goede houding en grond onder je voeten hebben. Op elke mogelijke manier. Je lijf zien als een slim organisme. Bedoeld om sterk en gezond te houden, waardoor het de meest krachtige indicator van alles wordt. Ik keek af en toe naar ashtanga yoga opleidingen. Het sprak me aan én vloog me aan. Al die uren training. Ik zag het niet voor me in het drukke leven wat ik leidde. Blijkbaar vond ik het niet belangrijk genoeg toen. Ik vond ook dat ik er meteen wat mee zou moeten doen. Juf worden. Lesjes draaien. Heel erg gericht op het resultaat, veel minder op wat ashtanga écht met me deed.

Een klein jaar geleden werd er een nieuwe yogaschool gestart in mijn woonplaats. Met één ashtanga les . Ik ging er heen. Een beetje sceptisch wel. Binnen de eerste minuut was dat weg. De docente was goed. Steengoed. Heel eigen, nuchter, vrolijk en stimulerend in het verkennen van je grenzen. Sindsdien ben ik niet meer gestopt. Het bracht iets in me teweeg. Juist ook in waar ik het afgelopen jaar doorheen ben gegaan. Ik handel meer vanuit intuïtie. Vanuit hoe iets nú voelt. Vanuit wat bij me past en waar ik graag heen wil. Ik vond mezelf googlend. Naar ashtanga docenten opleidingen. Bij voorkeur eentje met een sterke focus op de filosofie achter deze vorm, omdat juist dát is wat me zo interesseert. Ik vond eerst een goed aangeschreven opleiding in Nederland. En toch sprak het me niet aan. Het duurde een jaar of langer. En dan één weekend per maand. Te versnippert en te weinig intensief voor mij. Ik wil er in ondergedompeld worden. Helemaal. Ik verplaatste mijn aandacht naar India; de bakermat van ashtanga yoga. De intensieve teacher courses van 3-4 weken spraken me aan. Dat is die onderdompeling. Vermoeiend en heel intens. Emotioneel misschien ook wel op een bepaalde manier. En een lijf dat aan alle kanten zeer zal doen . Maar het is wel wat ik zoek. En toch was dit het ook niet...Ik las veel weinig nuchtere teksten. Ik herinner me eerdere reizen naar India. Hele groepen gelukszoekers die dit soort trainingen doen. Dat bedoel ik niet generaliserend, want zo zwart-wit is het niet. Het is mijn gevoel er bij. Voor zoiets belangrijks wil ik graag dat het 100% goed voelt. Bij mij past. Door India stond dus uiteindelijk ook een streep. 

En toen kwam Spanje voorbij. Het Zuiden. Een klein, sympathiek yoga- en retraiteschooltje. In the middle of no where. Een paar fijne, lichte kamers. Geen shabby toestanden en ook geen overdreven luxe. Precies er tussen in. Én een focus op ashtanga yoga teacher courses. Van 200 uur, verdeeld over 4 weken. Intensief dus. Met een programma waar ik heel blij van werd; het helemaal doorgronden van de asana's, het leren over de impact van ademhaling, anatomie en een stukje holistische filosofie op het lichaam en de geest. JA. JA. JA. Ik voelde een borrel. Diep in mijn buik. En ik tikte een eerste mail. 2 dagen later kreeg ik antwoord. Van Marwanna, één van de ashtanga docenten. De toon sprak me meteen aan en haar antwoorden nog meer. Ondertussen zijn we 3 mailtjes verder en sta ik op het punt om de knoop door te gaan hakken. Ik heb nog niet definitief 'ja' gezegd, maar beter dan dit wordt het niet. Daar in dat sympathieke ding in Zuid-Spanje. Het zou in het najaar zijn. Dat is best snel. En dat is ook meteen wat ik zo spannend vind. Ik moet er wat dingen voor opzij zetten. Écht die keuze maken. Maar eerlijk? Die heb ik stiekem al wel gemaakt ♥.

Waar precies mijn oog op is gevallen deel ik snel met jullie. Het is een heel kleine accommodatie en dat wil ik graag respecteren. Ik ben wel reuze benieuwd wat jullie hier van vinden??