Mijn spannendste reizen: Papoea Nieuw Guinea, Kashmir & Vanuatu

Reismeisje 03 juni 2019

Vandaag weer eens een artikel over meerdere landen. Landen waar ik met liefde doorheen ben gereisd en die stuk voor stuk iets te bieden hebben. Eigen zijn. Authentiek. En tegelijkertijd heb ik in deze zelfde landen angstige momenten beleefd. Niet van leven op dood. Gelukkig niet. Maar wel spannend en soms eng. Dat hoort er ook een beetje bij. Bij de manier van reizen die ik jaren heb gehad. Het rauwe avontuur opzoeken. Het intens traditionele. Daar houd ik van. Het échte leven, weg van het bestaan zoals we dat hier al genoeg kennen. Inherent daaraan is dat je soms in situaties terecht komt die spannend kunnen worden. Vanuit het onbekende. De wetteloosheid of het ongestructureerde. Vandaag neem ik je mee naar de drie landen waar ik mijn meest angstige momenten heb beleefd Knipogen.

PNG

Traditioneel Papoea Nieuw Guinea

Met stip op één. Papoea Nieuw Guinea. Een land ver weg van de beschaving. Of wat wij maar als beschaving betitelen. Papoea Nieuw Guinea stond eerlijk gezegd niet hoog op mijn wensenlijstje. Het leek me altijd al wat spannend. Met name door de strijd die er tussen de honderden stammen die Papoea Nieuw Guinea rijk is kan woeden. De bittere realiteit daar. Tijdens de wereldreis lag Papoea Nieuw Guinea op de route en reisden we er 3 weken met onze rugzak rond. Mijn beeld klopte. Nergens heb ik me onveiliger gevoeld als daar. Van begin tot eind. De hoofdstad Port Moresby voelt enorm grimmig. Donker. Een plek waar je als toerist liever niet te veel alleen over straat loopt. Alles buiten de hoofdstad voelt zeker minder grimmig, maar nog steeds niet heel comfortabel. Je voelt gewoon de onderhuidse spanningen. Dat de vlam zo in de pan kan slaan. Dat gebeurde ook toen wij er waren. In het gebied rond Tari. Het gebied van de Huli; een zeer traditioneel levende stam. Het was prachtig om te zien hoe deze groep mensen hun tradities trots eren, tot die tradities de veiligheid in gevaar brengen. Een oud conflict met een andere stam laaide op. Er volgde een klopjacht onderling. Oog om oog, tand om tand. We zaten uiteindelijk vier dagen vast op een berg, uitkijkend over Tari en de leegte. Iedereen bleef binnen. Niemand durfde de straat op. Behalve de strijders om hun gram te halen. Ondanks dat ik Papoea Nieuw Guinea een prachtig en heel speciaal land vond, blijft me vooral dat angstige gevoel van onveiligheid bij.

India3

Helse wegen in het Noorden van India

Met India heb ik een haat-liefde verhouding Knipogen. Zoals zo veel reizigers. Als ik er ben, kan ik er soms gek worden van alle prikkels. Dan wil ik weg uit de chaos die India kan zijn. En als ik thuis ben, kan ik me soms geen mooier, kleurrijker land voorstellen dan datzelfde India. Ik ben verschillende keren in India geweest en elke keer is het diezelfde ervaring. Een bijzonder land. Je hoort vaak verhalen over het onveilige randje dat India heeft. Zeker voor vrouwen. Ik deel dat niet. Ik heb me nog nooit op die manier onveilig gevoeld in India. Dat neemt niet weg dat ik wel begrijp wat er mee wordt bedoeld. De samenleving zit anders in elkaar. Er wordt anders naar vrouwen gekeken en in die zin doe je er goed aan je als reizigster aan te passen. Qua kleding en gebruiken. Dat helpt. Toen ik door het Noorden van India reisde, was er wel een andere reden waarom het één van mijn angstigste momenten tijdens een reis ooit werd. De wegen. De immense afgronden. Kilometers lang. Ik zal de rit van Srinagar in Kashmir naar Lamayuru in Ladakh nooit vergeten. Wát een tocht. 9 uur lang alleen maar hobbelen en stuiteren, dwars door de bergen richting een hoogte van 3.500 meter. Een chauffeur die het gaspedaal goed wist te vinden en duizelingwekkende afgronden langs de rand van wat voor de weg moest door gaan. Op een gegeven moment wende het wel, maar wat heb ik gespannen in die auto gezeten!

Vanuatu vulkaan

Vurige lava op Vanuatu

Vanuatu. Een eilandengroep in de South Pacific. Vóór de wereldreis had ik er volgens mij nog nooit van gehoord. Het werd uiteindelijk één van mijn favoriete bestemmingen van alle eilanden in de South Pacific. Prachtig! Het eiland Tanna vond ik het mooiste. Vanwege de gelijknamige vulkaan en de manier waarop de inwoners van Tanna mét die vulkaan leven. Hoe ze haar eren en lezen. Ze zien het als een teken van moeder aarde. Bij een uitbarsting heeft er iemand iets niet goed gedaan. Hadden ze de aarde meer moeten eren. Bijzonder om van dichtbij mee te maken. Vulkanen vind ik sowieso iets magisch hebben. Bulderend geweld. Op Tanna kun je onwijs dichtbij de krater komen. De kolkende en lava spuwende krater wel te verstaan. Ik kan me niet voorstellen dat dit iets is wat op veel plekken ter wereld toegestaan is. Serieus niet. Tijdens de ochtend hike naar de krater toe, moesten we zelfs een paar keer op onze knieën schuilen achter een rots. Om ons na gloeiende stenen die neer regenden. Je rook die intense zwavel geur en zag de vuurrode lava verderop. Supermooi en tegelijk vond ik het ook wel spannend. Elk jaar verongelukken er verschillende mensen op Tanna. Bij die vulkaan. Toen ik daar zelf stond, begreep ik wel waarom...

Dat waren ze. Drie van mijn meest angstige momenten tijdens reizen. Stuk voor stuk waren ze het waard. Dat zeker. En spannend tegelijkertijd. Ik ben benieuwd hoe dit voor jou is? Ben jij wel eens angstig geweest op reis en zo ja waar?

@Azië @India @Oceanië @Vanuatu @Papoea Nieuw-Guinea #India #papoea nieuw guinea #vanuatu #backpacken #reizen

0 reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst

Instagram

Blijf op de hoogte!

Wil je op de hoogte blijven van mijn nieuwste, leukste en mooiste blogs? Meld je dan aan voor de maandelijkse nieuwsbrief en lees leuke extra’s.