Leermomenten op reis

Reismeisje 26 juni 2017

De afgelopen jaren hebben we heel wat afgereisd. Meestal lukte het ons wel om 2x per jaar een langere, verre reis te maken en tussendoor bezochten we veel mooie steden, afgelegen gebieden en gezellige strandhuisjes meer dichtbij. Met onze wereldreis van het afgelopen jaar natuurlijk als ultiem hoogtepunt . Het reizen zelf heeft me ondertussen ook heel wat leermomenten opgeleverd. Kleine momentjes waarop ik mezelf bijvoorbeeld tegenkwam of soms iets grotere momenten waarop ik me plots iets realiseerde. Het leek me leuk om eens op die leermomenten terug te kijken, over al die jaren reizen heen. Komen ze!

We horen in Nederland by far niet al het nieuws...Misschien lijkt dit een wat vreemde constatering. Of misschien denk je wel; 'nee, natuurlijk horen we niet al het nieuws in Nederland '. Tijdens een van mijn eerste reizen naar Tibet werd ik me hier echter pas echt heel erg van bewust. De situatie in het door de Chinezen bezette Tibet is echt ontzettend verdrietig en tenenkrommend...Ik wil geen doemdenker zijn, maar ik denk oprecht dat de Tibetaanse cultuur ten dode opgeschreven is. Uiteindelijk. De Chinezen doen er al decennia lang alles aan om de Tibetaanse cultuur uit te drijven en als toerist wordt je daar ook heel duidelijk mee geconfronteerd. Of het nu gaat om de idioot strikte visumaanvraag, het feit dat er elke 10 meter een zwaar bewapende Chinese soldaat staat of dat de traditioneel Tibetaanse wijk in de hoofdstad Lhasa met elk bezoek kleiner wordt; je kunt er niet om heen. Mij heeft het echt diep geraakt en tevens geschokt dat we hier vrijwel niets van weten of over horen in Nederland. Ik begrijp best dat Tibet politiek of economisch gezien geen fluit voorstelt in het Westen en dat er van daaruit 0 aandacht voor is. Maar vanuit menselijk en cultureel aspect is het natuurlijk een heel ander verhaal...In de jaren na mijn reis naar Tibet zou ik vaker tot dezelfde conclusie komen; ons nieuws is beperkt en regelmatig subjectief...

Nederland is een van de beste plekken om te wonen. Begrijp me niet verkeerd. Ik denk dat we elkaar op een bepaalde manier in het Westen gek maken met het enorm hoge tempo waarin we leven en de manier waarop veel op het materiële gericht is. Van daaruit bezien zijn er echt plekken op de wereld waar mensen het beter voor elkaar hebben. Dat gezegd hebbende, denk ik oprecht dat Nederland, en de rest van Noordwest Europa, de beste plek is om te wonen. Qua sociaal stelsel, gelijke kansen, redelijke welvaart voor iedereen, onderwijs en de vrijheid die we hier op alle fronten hebben. Natuurlijk kunnen er altijd dingen beter en verhard onze samenleving op een bepaalde manier duidelijk, maar tijdens onze wereldreis heb ik echt niet anders dan kunnen concluderen dat ik toch maar heel dankbaar ben dat mijn wieg in Nederland heeft gestaan.

Ik ben een tough cookie en soms ook niet . Yep. Klopt helemaal. Op reis hebben we het tempo er meestal flink in en blijven we nooit lang op eenzelfde plek. Of wat te denken van al die hikes en vulkanen die we beklommen hebben. Ik ben er altijd wel voor in en haal ook altijd de eindstreep. Soms vechtend tegen mezelf, mijn vermoeidheid of de modder . Halen zal ik 't! Tegelijkertijd ben ik soms ook helemaal niet zo stoer en avontuurlijk als ik zelf misschien wel wil geloven. Soms ben ik er stiekem namelijk wel even klaar mee en zou ik er wat voor geven om ergens in een relaxt hotel aan het zwembad te hangen. 7 dagen lang. En geen vin te verroeren. Ok, dat is misschien wel heel extreem, maar ik heb in elk geval wel geleerd van mezelf dat ik het leuk vind om avontuurlijk te reizen en mezelf uit te dagen, maar dat dat niet altijd op gaat en ik ook gewoon rust nodig heb.

Je hebt zo onwijs weinig nodig. True! Dat heb ik op elke reis wel ervaren, maar vooral tijdens onze wereldreis. Toen reisden we bijna een heel jaar met maar 15 kilo in onze backpack de wereld over. En ik denk dat van die 15 kilo nog eens een kilo of 8 bestond uit praktische spullen. Kortom, je hebt gewoon ontzettend weinig nodig eigenlijk. Thuis heb ik een kledingkast vol, maar tijdens dat jaar kon ik prima af met een paar setjes kleding, trailrun schoenen en slippers. C'est ca. 

De mensheid is sterk en flexibel. Dit klinkt wat filosofisch en zwaar. I know . Het is een leermoment dat ik in Rwanda had; een land dat ik voor we er doorheen reisden alleen kende van het nieuws uit mijn jeugd. Gevechten tussen de Hutu's en de Tutsi's. Mensen die met machetes al moordend en verkrachtend een vreselijk spoor van drama en geweld achter lieten...Tijdens onze reis door Rwanda voelde je die historie nog zo. Hoewel de regering van Rwanda een strikt en hard beleid voert qua onderling samenleven en soms zelfs daders en slachtoffers dwingt vreedzaam naast elkaar te wonen, voel je de zwaarmoedigheid. Alsof het ook maar weinig nodig heeft om weer op te laaien. Tegelijkertijd heb ik daar echt ervaren hoe ontzettend sterk en flexibel mensen toch zijn. Hoe ze, dwars door alle ellende en verdriet heen, een nieuw bestaan weten op te bouwen en een nieuwe generatie groot weten te brengen. Later heb ik iets soortgelijks gezien in landen die jarenlang geteisterd werden door oorlog of rampen. Mooi wel om te ervaren.

Een maatje op reis is alles. Ik kan prima op mezelf zijn en heb ook geen moeite met solo reizen. En toch heb ik tijdens al die reizen echt gemerkt hoe ontzettend fijn het is om samen met Gerben te reizen. Die passie te delen en een echt maatje op reis te hebben. Iemand die de buskaartjes regelt als jij voor de derde keer naar de wc rent door een voedselvergiftiging, met wie je 's avonds lokale viertjes achterover tikt en met wie je samen je volgende bestemming uit doktert. Tijdens een 2 dagen durende rit van Peru naar Ecuador werd ik me daar echt heel bewust van. Toen was ik zo onwijs ziek en ellendig. Brrrrr. Gerben sleepte me er door heen en loodste me van de ene naar de andere bus. Een maatje op reis is dan echt alles.

Dat zijn leermomenten die ik heb mee gemaakt op reis. Ik ben benieuwd hoe dit voor jou is; heb jij ook van dit soort leermomenten op reis mee gemaakt?