Khao San Road in Bangkok; doen of niet?

18 november 2016

Zelden vind je zó'n goed voorbeeld van tegenstellingen in één straat. Khao San Road in Bangkok. Eigenlijk alle tegenpolen van wat reizen soms kan zijn, zie je hier in pak en beet een uurtje terug. Schrijf een artikel met tips over Bangkok waar Khao San Road in staat en je hebt een groep mensen die zich openlijk afvraagt waarom je deze straat überhaupt nog aanbeveelt. Een even zo grote groep vindt het er helemaal te gek en roept waarom je er niet vaker iets over leest . Wat is het toch met dat backpack straatje daar in dat verre land?! Een straat die voorbij komt in tal van films en boeken. Een straat vol met gehorige hostels die bijna op instorten staan, altijd ruikend naar verschraald bier gemengd met kruidige pad thai en vol met soms bizar uitziende mensen die op zoek zijn naar wat dan ook. Bijzonder...Voor veel mensen is Khao San Road echter ook de plek waar hun vakantie begint of eindigt. Wereldreizigers komen er telkens weer terug bij het doorkruisen van landen in Zuidoost Azië en vakantiegangers -en vooral veel jonge backpackers- beginnen er hun trip door Thailand of reizen door naar Cambodja, Laos of Vietnam. En voor weer anderen is het een tussenstop van een dag of wat, waarna ze weer doorvliegen naar hun eindbestemming. Maar in al deze gevallen is Khao San Road onderdeel van een vakantie. 

En daar is op zich niets mis mee natuurlijk. Ik ben er zelf nu talloze keren geweest en wat me, door de jaren heen, opvalt is dat er niets lijkt te veranderen. Tijdens ons laatste bezoek dit jaar liepen daar nog steeds dezelfde minderheden houten kikkertjes op straat te verkopen als tijdens mijn eerste bezoek bijna tien jaar geleden. Dezelfde tentjes die pad thai verkopen staan er nog. Net als de tuktuks, het mannetje dat wanneer het donker is een verlichte schotel de lucht in schiet, de kleding stalletjes aan de zijkant en dus die vieze bierlucht wanneer je in de ochtend over een bijna lege straat loopt. Khao San heeft een onweerstaanbare aantrekkingskracht als je er niet bent. Dan verlang je naar een supergoedkoop koud biertje, een nog goedkoper bordje noedels en een heerlijke voetmassage. Maar als je er eenmaal bent, wil je er op de een of andere manier na een dag of wat snel weer weg. Dat gevoel had ik deze laatste keer tenminste heel sterk. Wat is dat toch?

Inwisselbare, commerciële plekken. Het heeft voor mij zeker iets te maken met de vercommercialisering van dit soort steden. Steeds meer kom je soortgelijke dorpen of straten tegen die eigenlijk min of meer inwisselbaar zijn. Een rij souvenirwinkels, proppers, opdringerige taxichauffeurs, hoteleigenaren die je proberen binnen te loodsen, reisbureautjes, barretjes, café's, restaurants waar pad thai en Chang bovenaan de menukaart staan, scooterverhuur, freelancegidsen, "want massage?!" meisjes, hostels waar je je oude boeken kunt inwisselen, een laatste internetcafe. Moet ik nog even door gaan ? Het zijn plekken geworden die waar ook ter wereld steeds meer op elkaar zijn gaan lijken. In een bepaald opzicht natuurlijk. Of we het nou hebben over Pai, Chiang Mai, Koh Samui, Pokhara, Bali, de Gili-eilanden Hoi-an, Luang Prabang of  Carthagena. Blijkbaar is er een soort universeel idee over hoe een toeristenstraat of -dorp er uit moet zien en wat die toeristen dan leuk vinden. De souvenirwinkels lijken bijna allemaal op elkaar, de hostels zijn vaak even shabby en voor de tuktuks of taxi's moet je overal even goed oppassen. En op zich is dat allemaal prima. Want blijkbaar is er een behoefte (en daar schaar ik mezelf ook onder). Ik vind Pokhara een te gekke plek om een paar dagen rond te hangen. Of Pai. Vooral wanneer je er echt aan toe bent. Beetje hangen, goed eten, biertje erbij. Dat idee. Maar is dat nou ook reizen, vraag ik me wel eens af? Is dat waarvoor je de reis maakt? Zoals ik al zei zijn veel plaatsen inwisselbaar, het is alles behalve authentiek, de mensen zijn er in het algemeen vaak niet (meer) spontaan en vriendelijk, je moet oppassen dat je niet op iedere straathoek genaaid wordt. Dat soort dingen. Dingen die je op niet-toeristische plekken eigenlijk niet overkomen.  

Wat zegt dit nou eigenlijk? Geen idee. Maar wat ik wel weet is Khao San voor mij symbool staat voor de vercommercialisering van backpacken of zo. In al het goede en slechte wat daar in zit. Het is zeg maar wat Wall Street en Goldman Sachs zijn voor het kapitalisme . Love it or hate it, it's there and it's not going to leave. Dus in de tussentijd geniet ik maar van het vooruitzicht van weer een mooie reis richting Bangkok en blijf ik er niet al te lang rond hangen. Ik ben benieuwd hoe jij hierover denkt? Kom je graag op heel toeristische plekken als Khao San Road of juist niet?