Hoe denk ik over het einde van onze wereldreis?

Reismeisje 05 juni 2016

Een vraag die ik steeds vaker krijg, nu we langzaam naar het einde van onze wereldreis toe werken. Een begrijpelijke ook, want ineens ben je maanden onderweg en boek je je enkele reis naar huis. Toen we nog door Zuid-Amerika reisden, leek de tijd eindeloos te zijn. Zeker de eerste maanden. En dan ineens zit je in het vliegtuig naar de South Pacific, hop je 2 maanden van eiland naar eiland en begin je aan het derde en laatste deel van je wereldreis. Niet normaal hoe de tijd de afgelopen maanden voorbij is gevlogen! Nu hebben we nog een week of 6-7 te gaan en dan komt dit avontuur tot een einde. Vandaag vertel ik je wat ik er van vind, waar ik naar uit kijk en waar ik het liefste nog eventjes niet aan denk .

In 6 maanden 1x heimwee, in 2 maanden 3x. Van tevoren had ik verwacht dat ik best wel heimwee zou gaan krijgen. Hoewel ik duidelijk dol ben op reizen, ben ik ook supergraag thuis. Het is me echter 100% mee gevallen! Met dank natuurlijk aan wifi en Facetime, wat je bijna overal wel vindt. Dat maakt toch dat je de afstand fysiek minder voelt of zo. Tijdens de ruim 6 maanden die we door Zuid-Amerika reisden, heb ik eigenlijk maar 1x flink heimwee gehad. In Ecuador en toen was ik bovendien flink ziek. Dus eigenlijk telt dat niet . De afgelopen 2 maanden is het echter wel veranderd. Hoe leuk ik de South Pacific ook vind, ik heb toch al wel 3x serieus naar huis verlangd. Naar familie en vrienden, mijn eigen bed, onze kat, een Hollands broodje met oude kaas, zulke dingen. Ik denk eerlijk gezegd dat het ook te maken heeft met dat je op een gegeven moment wéét dat je ‘bijna’ naar huis gaat. Plus dat zowel de Salomonseilanden als Papoea Nieuw Guinea niet bepaald bovenaan mijn bucketlist stonden. Nu geniet ik weer volop en probeer ik echt elk moment in me op te nemen!

Waar kijk ik naar uit en wat liever niet? Tja. Wel een beetje the obvious dingen. Familie weer zien, met vriendinnen bijkletsen in mijn favoriete koffietentje, onze wollige kat knuffelen, in ons eigen bed neer ploffen, zonder slippers onder een warme (!) douche staan, stamppotje eten. Héérlijk. Daar kan ik me wel echt op verheugen en naar uit zien. Tegelijkertijd weet ik ook dat alles thuis weer snel zal voelen alsof er niets is gebeurt. Niets is veranderd. Terwijl wij juist zo veel hebben meegemaakt! Misschien heb ik het mis, maar ik denk dat het best wel eventjes re-shuffelen is. Dat we weer even moeten wennen aan het ‘normale’ leven, hoe fijn dat ook is. Ik kijk vooral ook niet uit naar de bureaucratische dingen die geregeld zullen moeten gaan worden. Verzekeringen, bankzaken, gemeente. Je kent het wel. Daar denk ik nog maar eventjes niet aan.

Al met al heb ik dus best wel zin om naar huis te gaan, maar ik besef me ook heel erg dat we een fantastische reis maken waar ik elke seconde van wil genieten. De komende weken staan er bovendien nog wat bestemmingen op de planning die hoog op mijn bucketlist staan. Iran is er vooral eentje waar ik superveel zin in heb! We gaan dus nog even heerlijk genieten van alles wat we gaan ontdekken .

Ik ben benieuwd hoe jij het vond/vind om via Reismeisje mee te reizen tijdens onze wereldreis??