Fietsen en liften door Vietnam

Reismeisje 12 maart 2017

Soms kom je van die bijzondere reisverhalen tegen. Van globetrotters die het anders durven te doen. Hun hart volgen en de gaafste dingen mee maken . Toen ik over de Nederlandse Elske hoorde die sinds een poosje in Vietnam woont en het land op de fiets en liftend verkend, was ik om! Vandaag vertelt Elske zelf over wat inmiddels een beetje haar thuisland is en hoe ze Vietnam als rasechte Hollandse verkent. Ow en in juni vertrekt Elske naar India. Inderdaad, op haar fiets . Je kunt haar volgen via Facebook! 

Meet the blogger! Xin chào Nederland! Mijn naam is Elske (27) en ik woon in Saigon, Vietnam. Een stad waar ik anderhalf jaar geleden mijn hart verloor aan de noedelsoep, duizenden steegjes om in te verdwalen, tandeloze dames achter een grill en het chaotische straatleven. Naast dat ik Saigon te gek vind, heb ik ook redelijk wat door Vietnam gereisd. Zo'n beetje alle toeristische highlights heb ik gezien. Denk aan Sapa, Hanoi, Halong Bay, Hue, Hoi An en de Mekong Delta. Deze plekken zijn zeker de moeite waard om te bezoeken, maar een paar maanden geleden ontdekte ik een nieuwe manier van reizen, namelijk: fietsen en liften op het platteland! Hoe ik dat doe en ervaar, vertel ik je graag!

Fietsen en liften door Vietnam. Bij vertrek uit de stad merk ik meteen verschil met de drukte in toeristengebieden. In plaats van grote resorts fiets ik langs traditionele huisjes, spelende kinderen op straat en brandend afval. Ik ruik de geur van eten en er hangt een gemoedelijke sfeer. Bijna alle mensen kijken verbaasd; zo te zien komt er niet dagelijks een westers meisje langsgefietst. Bijna iedereen roept me gedag, komt naar het hek gelopen om te zien wat ik aan het doen ben, nodigt me uit voor wat eten of probeert een gesprekje aan te knopen. Ik slaap in een tent, maar omdat kamperen niet echt een begrip is in Vietnam (en ik nog te bang ben om mijn tent in het wild op te zetten) besluit ik om een boer van een pitajaboerderij te vragen of ik op zijn land mag staan. Om je een beeld te geven van de Vietnamese gastvrijheid, het gaat ongeveer zo:

In mijn allerbeste Vietnamees murmel ik dat ik aan het fietsen ben (lees: wijs naar fiets en maak fietsbewegingen ) en vervolgens vertel ik dat ik een tent heb en een nachtje op het erf wil slapen (lees: beeld een tent uit en wijs naar een plekje in de boer zijn tuin). Is dit oké? Misschien? Alsjeblieft? De boer roept zijn vrouw, zoon en dochter erbij. Na een paar minuten overleggen word ik aan mijn hand meegetrokken langs de cactussen met hun grote paarse vruchten, naar een huisje verderop. Het blijkt zijn dochters huis te zijn. Zij isop vakantie en de goedlachse man vindt dat meisjes maar beter in een huis kunnen slapen dan alleen in een tent.

's Avonds eet ik mee met de familie aan een grote ronde tafel in een kale woonkamer. Vietnamezen geven niet veel om een sfeervol huis en verlaten de tafel als ze klaar zijn met eten, zonder op elkaar te wachten. Zoon en dochter staren me gedurende de hele maaltijd ongegeneerd aan. Na het eten komt er een verstofte rol Oreo's op tafel. Twee koekjes voor de gast en een halve voor de kinderen. Over gastvrijheid gesproken .

Na een paar dagen fietsen besluit ik wegens tijdgebrek terug naar huis te liften. Dit houdt in: aan de weg gaan staan en rustig je hand op en neer wapperen. Mensen vinden het een tikkeltje vreemd, maar stoppen vrijwel gelijk en je komt met de meest uiteenlopende mensen in aanraking. Ik lift en lunch mee met een groep vrienden die een stranddag voor de boeg hebben en zit met mijn fiets achterin een tuktuk. Een vrolijke trucker, waarmee ik me misselijk eet aan te veel cakejes, brengt me weer veilig terug naar Saigon.

Wil je meer weten over (alternatief) reizen in Vietnam? Laat een berichtje achter! Ik help je graag verder.