Een weekendje Zuid-Amerika

Reismeisje 23 juli 2018

Toegegeven. De titel van dit artikel kan ergens wat misleidend zijn. Dat is niet mijn bedoeling. Verre van. Het is gewoon hoe ik het heb gevoeld. Als een weekendje in Zuid-Amerika ♥. Ergens in het Noorden van dat grote continent. Colombia, Suriname, Trinidad & Tobago. Dat gebied. Frivool, vrolijk en gepassioneerd. Het is waarom ik zo van die regio houd. De mentaliteit van het genieten. Van het leven met de dag en het waarderen van het kleine. En het dansen ♥. Want dát is wat ik het afgelopen weekend heb gedaan. Tot ik niet meer kon. Bij Latin Lounge on the Beach. Alleen die naam al. Zálig! Als kind danste ik al. Ballet, jazz, streetdance. Het was me met de paplepel ingegoten. Herinneringen van mijn moeder die met me door de woonkamer zwierde. Woensdagmiddagen bij het lokale dansschooltje. Uitvoeringen in een roze tutu en op witte balletschoentjes. Toen ik ouder werd ging ik stijldansen. Lastig voor te stellen nu. Het lijkt iets uit vervolgen tijden. Sissi op haar Schönbrunn. Destijds was het de bom. Iedereen deed 't. Tussen mijn 14de en 17de stijldanste ik met één van mijn beste vrienden. Ik doorliep er mijn puberteit. Er brak zelfs een tijd aan dat ik zelf les gaf. Kort, maar toch. Dansen is altijd een liefde geweest. 

In de jaren er na danste ik alleen nog in de weekenden. En op donderdagavonden tijdens mijn studietijd in Nijmegen en Wenen. Hossen in zinderende kroegen. Soms een wat groter feestje of concert, maar veel had het niet meer om handen. Ik kreeg andere interesses. Een andere focus. Tot twee jaar geleden. Die wereldreis waarin ik onder andere kennismaakte met de Caribische kant van Zuid-Amerika. Mensen die op straat salsa dansen. De tango in Buenos Aires. Wat vond ik dat een mooi gezicht. Het raakte iets in me. De passie en overgave waarmee de locals daar kunnen dansen. Fantastisch! Terug in Nederland wilde mijn vriendin weer op dansles. Salsa leek haar wel wat. Waarom niet? We bezochten een proefles en werden verliefd. Niet op salsa, maar op bachata. Een dansstijl die officieel van de Dominicaanse Republiek komt. De muziek, het ritme, de bewegingen. We bakten er niet veel van, eerlijk is eerlijk. Maar wát een plezier. Wát een intens en heerlijk gevoel. Het deed me denken aan die jeugdherinneringen. Het gevoel van zwieren en zwaaien met mijn moeder. Ik was weer dat meisje, alleen nu een jonge vrouw. 

Ondertussen zijn we zo'n kleine 2 jaar verder. Ik heb het plezier in het dansen gehouden. Een kant van mezelf opnieuw ontdekt. Het maakt me blij. Als ik dans op die intense, Spaanstalige muziek vergeet ik even alles om me heen. Ik voel me er nog meer vrouw door. Een vrolijke, blije vrouw die staat te zwieren en zwaaien . En dat is wat ik dus dit weekend gedaan heb. Tijdens dat kleine festival op de Veluwe. Voeten in het zand, fijne muziek en dansen in de buitenlucht. Ik waande me op de straten van Medellín. Letterlijk alsof ik een weekendje in Zuid-Amerika was.

Het duurt weer een jaar, maar mocht je een klein beetje salsa of bachata kunnen dansen is Latin Lounge on the Beach echt een aanrader. Ook als je niet kunt dansen trouwens. De locatie en sfeer alleen al zijn de moeite. Ik kan niet wachten ♥.