Een weekendje wintersporten met mijn vader

Reismeisje 19 maart 2018

Wintersport 2

Als je me op Instagram volgt zal het je niet ontgaan zijn waar ik vorige week zat. Sneeuw. Zon. Eindeloze pistes. Ik was even vergeten hoe heerlijk ik wintersporten vind. Hoe ik geniet van die wollige, typische stilte in de Alpen. Frisse berglucht. Grote dennenbomen die het gewicht van meters sneeuw bijna niet meer kunnen dragen. Héérlijk. Het was een bijzonder reisje. Ik ging namelijk met mijn vader. Mijn stoere vader die deze week 64 jaar wordt, maar nog jong als altijd de pistes af stuift Lachen. 's Ochtends om 9 uur als eerste de piste op gaat en 's avonds om 8 uur er weer af komt glijden. Benen moe, buik vol schnitzel en een warm hoofd van de Schnapps. Wat heb ik gelachen zeg! 

Woensdagmiddag reden we weg. Met z'n tweetjes. Plankgas richting Oostenrijk. Sankt Anton om precies te zijn. In Arlberg. Een gebied waar mijn vader al zo'n 15 jaar minimaal 1-2x per jaar naar toe gaat om te skiën. Hoewel ik ben opgegroeid met wintersporten, was ik er zelf nog nooit geweest. Sowieso was het 7 jaar geleden. Dat ik op een piste stond. Woensdagavond kwamen we tegen half 10 aan. Bij ons gezellige, typisch Oostenrijkse pension. Mijn vader werd onthaald als een verloren familielid. En ik er bij. Hendrik en Christian. Vader en zoon. We hebben nog een lekker drankje gedaan en zijn gaan slapen. Terwijl de sneeuw naar beneden dwarrelde.

Wintersport 3

Donderdagochtend kon ik niet wachten! Verse sneeuw, een zonnetje dat er door probeerde te komen en die knisperend frisse berglucht ♥. Ik wilde de berg op. Na een lekker ontbijtje, pakten we de skibus naar Sankt Anton. Ons pension zat in Sankt Jacob. Een klein dorpje op 10 minuten. Skipas scoren, spullen huren en gáán. Half 10 gingen we naar boven. Blauwe lucht en oogverblindend witte sneeuw. En wat werd het een dag! Volle zon, kilometerslange afdalingen, een bord spaghetti tussendoor en afsluiten met Aperol Spritz in één of andere berghut. Beter kon niet. Mijn vader introduceerde me bij zijn favoriete kroegen. Eettentjes. Weer dat verloren familielid idee. Hilarisch om te zien vond ik het Lachen. Het ontroerde me ook. Mijn lieve, sterke, dappere vader die op zijn 63ste stond te proosten alsof zijn leven er van af hing. Brede lach en trotse blik op mij. Zijn dochter. 34 jaar. Zijn eigen vlees en bloed. Een vrouw waarin hij eigenschappen van zichzelf herkent. Maar die ook anders is. Anders tegen dingen aan kan kijken. Andere keuzes kan maken die voor hem niet altijd zo logisch zijn. Maar we stonden daar wel. Met niets dan liefde en onwijs veel plezier ♥.

Wintersport 4

Vrijdag werd zo mogelijk nóg leuker. Mijn vader had een hele route uitgestippeld waar we de hele dag voor nodig zouden hebben. Vanuit Sankt Anton all the way to Lech en terug. Een immens skigebied wat aaneengesloten is. Als je de weg een beetje weet Knipogen. Na een goed ontbijt gingen we op pad. Zon en wolken wisselden elkaar af. Koffie en goulashsoep ook. We haalden het maar net om de laatste skiliften te kunnen pakken, maar man man wat was het een leuke tocht. Brede pistes afgewisseld met romantische bospaadjes en pittige zwarte stukken. Heerlijk. 's Avonds besloten we in Sankt Anton te gaan eten. Taxi terug en slapen.

Wintersport 5

Zaterdag was de laatste dag al weer. Het sneeuwde. Mistte. Hoort er ook bij. We ontdekten een ander skigebied, besloten toch weer terug te gaan naar Sankt Anton en zoefden van wat vertrouwde pistes af. Chocomelk met slagroom er bij en nog maar eens omhoog. Een relaxt dagje. Spullen inleveren, nog een cadeautje kopen voor het thuisfront en even opfrissen. In ons pension. Voor die avond had mijn vader iets anders bedacht. Een lokaal eettentje om de hoek van ons pension. Een soort boerenschuur. Traditioneel Tiroler eten. Met z'n allen aan een grote tafel. Dat werk. Precies waar we beiden van houden Lachen. Simpel. Gezellig. We hebben een superleuke avond gehad met een stel Zwitsers die maar bléven praten.  De volgende dag zat het er al weer op. Tijd om naar huis te gaan. Terug te rijden. Elkaar een hele dikke knuffel te geven. Te beseffen wat een rijkdom we toch hebben met elkaar. Die oneindig sterke band, die er al 34 jaar is. En alleen maar sterker is geworden. Ook weer door dit reisje. Door dit bewust samen met elkaar te doen. Alleen en vertrouwd.

Lieve papa, ik weet dat je dit leest. Dat je me soms niet altijd begrijpt. Om hoe de wereld er voor jou uit ziet. Ik kijk simpelweg soms door een andere bril. Maar ik weet ook dat je vreselijk veel van me houdt. Net als ik van jou. Dat je trots op me bent. Me dapper vindt en me altijd zult steunen. Dat ik het belangrijkste op de wereld voor je ben. Net als jij voor mij. Dank voor deze ontzettend fijne, gezellige, mooie en vertrouwde dagen. Ik heb genoten van elk moment en ik hou zielsveel van je ♥♥♥. Op naar volgend jaar bij Hendrik en Christian!

@Europa @Oostenrijk #Oostenrijk #Wintersport #europa #Weekendje weg

2 reacties

  • Miranda

    19 maart 2018 om 09:53

    Nothing but lovevoor jou en je vader!

    Beantwoorden

    • Reismeisjenl Miranda

      19 maart 2018 om 13:27

      ♥♥♥

  • Laura

    20 maart 2018 om 15:00

    Wat ontzettend leuk en mooi tegelijk Wendy! Ik hoop dat er nog veel meer reisjes voor jou en je vader in de toekomst liggen! En je mama zit er altijd gezellig bij

    Beantwoorden

    • Reismeisjenl Laura

      21 maart 2018 om 07:23

      Lief Laura, thanks ♥

Instagram

Blijf op de hoogte!

Wil je op de hoogte blijven van mijn nieuwste, leukste en mooiste blogs? Meld je dan aan voor de maandelijkse nieuwsbrief en lees leuke extra’s.