Een oase midden in de woestijn van Peru

Reismeisje 18 juli 2018

Er zijn van die plekken die je nooit meer vergeet. Die je net wat meer bij blijven dan anderen. Vaak heeft dat bij mij met mensen te maken. Locals die je raken. Een kijkje in een leven geven wat niet het jouwe is. Een leven dat ver van jouw realiteit af staat. Soms blijft een bestemming me ook méér dan gemiddeld bij vanwege landschap. Natuur. De bizarre schoonheid er van. Of het vreemde. Dat is zeker het geval bij Huacachina. Een pueblo, oftewel woonkern, in het district Ica. In het Zuiden van Peru. Ik kwam er terecht op doorreis naar het Noorden. Van de Colca Canyon naar de hoofdstad Lima. Het leek een stop waard. De Lonely Planet was lovend. Het zou een backpackerparadijsje zijn. Dat sprak me wel aan en zo belandde ik er.

Huacachina zelf stelt eigenlijk niets voor. Eerlijk is eerlijk. Er wonen ongeveer 100 mensen. Het is de omgeving die het zo bijzonder maakt. Zo vreemd en daarmee onvergetelijk voor mij. Ica is een droog deel van Peru. Gortdroog. Woestijn, stof en veel armoede. En dan is daar de oase van Amerika, zoals Huacachina wordt genoemd. Dat is het ook letterlijk. Een oase uit een sprookje van duizend-en-één nacht. Compleet met blauwe lagune, palmbomen en fluisterende zandduinen rondom. Een bizar en prachtig gezicht. De eerste nacht sliep ik er in een oud, vervallen hostel. Geen aanrader. Ik ontdekte al snel dat er een andere plek was. Eentje die op dat moment nog niet in de Lonely Planet stond. Wat verder weg gestopt van de ‘hoofdweg’. Banana’s Adventure. In heel Zuid-Amerika is dit zonder twijfel één van mijn meest favoriete hostels geweest. Man man. Wát een plek. Simpele en spotless schone kamers rond een gezellig zwembad en een fantastisch goede keuken. Hangmatten. Relaxte muziek. Prima prijzen. Meer heb je als backpacker niet nodig ♥.

Huacachina is volledig gericht op het toerisme. Vooral het sandboarden en racen met buggy’s over de zandduinen zijn er populair. Echt een aanrader! Je vertrekt einde van de middag en rijdt een aantal uren door het prachtige woestijnlandschap. Een aantal keren stop je bovenop een hoog duin en glijdt je naar beneden op je board. Banana’s Adventure regelt deze tourtjes dagelijks. Verder is het heel erg de moeite om bij zonsondergang het duin rondom Huacachina op te klimmen. Het uitzicht is er sprookjesachtig. Het licht intens zacht. Je vindt er verder niets. Alleen duinen, stilte en het uitzicht op die prachtige, buitenaardse oase. En juist dát is wat Huacachina voor mij ook zo bijzonder maakte. Het landschap, het bijna buitenaardse, de stilte. Langer dan 3 dagen hoef je er niet te verblijven, maar mocht je in de buurt zijn óf op doorreis van Zuid naar Noord in Peru; stop hier even en verblijf een paar nachtjes bij Banana’s Adventure. Je zult er geen spijt van krijgen. Mocht je naar Huacachina willen reizen, zou ik je aanraden met de bus naar Ica te reizen. Vanaf daar is het nog 8 kilometer naar Huacachina. Er rijden taxi's af en aan, die je midden in de oase afzetten. 

Ben jij al eens in Peru geweest? Of misschien ook wel in Huacachina? Wat vond je er van?