Een half jaar terug van wereldreis; en nu?

Reismeisje 20 februari 2017

Afgelopen week keek ik in mijn agenda en realiseerde ik me dat we de 6 maanden zijn gepasseerd. 6 maanden sinds we terug zijn van wereldreis. Say what?! Het voelt soms echt als gisteren. Alsof we vorige week maandag bij Machu Picchu stonden, rond fietsten op Bora Bora of genoten van de locals in Iran. Niet normaal hoe snel de tijd gaat! Tegelijkertijd kan ik soms ook terugkijken op die wereldreis alsof het bijna over iemand anders gaat. Alsof het in een ander leven was of zo. Heel raar. Zo'n reis vormt je, doet je anders naar de wereld kijken, naar je eigen leventje, maar aan de andere kant rol je ook als een malle weer terug in dat oude stramien. Alsof het dus bijna niet is gebeurd. Nu we al weer ruim een half jaar terug zijn van onze wereldreis, leek me dat een mooi moment om eens stil te staan bij hoe het nu gaat. Wat het heeft verandert of misschien juist wel niet 

Thuis met een ander perspectief. Tijdens de eerste weken na onze thuiskomst, was ik nog lekker fulltime thuis. Gerben moest na een weekje al weer aan het werk, maar ik had nog een flink aantal weken om even rustig te wennen. Ik schilderde ons huis, sprak lekker veel met familie en vrienden af, genoot van Hollandse boterhammen met kaas en voelde me ook meteen weer echt thuis. Dat is wat Nederland voor mij wel echt is. Dat heeft die wereldreis alleen maar bevestigd. En toch...Toch voelde ik me anders. Vanaf het eerste begin dat we terug waren. Een jaar lang hadden we alles gedaan wat ons leuk leek, elke dag nieuwe prikkels ervaren en werden we steeds geconfronteerd met de rijkheid en diversiteit van onze planeet. Dat doet wat met je. Misschien kan dat ook niet anders. Ik merkte dat ik snel geïrriteerd raakte als ik mensen hoorde zeuren over vluchtelingen, schappen die leeg zijn in de supermarkt of hoe slecht we het hier in de bijstand wel niet hebben. Begrijp me niet verkeerd, ik zeg niet dat het leven in Nederland altijd rozengeur en maneschijn is of dat er niet serieuze issues zijn waar we wat mee moeten, maar alsjeblieft. Het is allemaal zo ontzettend relatief...Echt. Juist door het maken van zo'n langere reis wordt je even uit je dagdagelijkse werkelijkheid getrokken en valt je ineens van alles op. Dat kon ik de eerste maanden echt slecht handelen moet ik zeggen . 

Na een aantal weken startte ik ook weer met werken en dat maakte al verschil. Daardoor kwam ik namelijk meer in een ritme terecht en landde ik meer op de een of andere manier. In de weken en maanden die volgden steeds een beetje meer. Ik raakte weer gewend aan de 10 soorten kaas bij AH, elke dag een heerlijke warme douche en onze belachelijk lekker liggende boxspring . Dat gezegd hebbende is mijn perspectief wel fundamenteel veranderd. Ik kijk echt anders tegen de wereld aan. Voel me er meer verbonden mee en ben me bewuster van mijn eigen rol in dat totaalplaatje. Ik voel sterker dan ooit de behoefte 'goed te doen', te delen en te geven. To make it count. Elke dag dat we hier leven. Klink ik nu raar? Ik weet niet hoe ik het anders of beter moet verwoorden, maar wat ik uit eerdere reacties van jullie begrijp kan dit nog wel eventjes duren...

De balans. Nu na ruim een half jaar is het helemaal goed om weer in Nederland te zijn. Ik voel me hier thuis, blij en wil niet zo snel mogelijk weer weg . Wel heb ik het effect van zo'n langere reis echt onderschat en denk ik er nog steeds meerdere keren per dag aan. Nog los van het feit dat het dus ook nog steeds door werkt in hoe ik me voel en wat ik nu belangrijk vind. En misschien blijft dat wel altijd zo. Wie zal het zeggen? Ik had onze wereldreis echter nooit willen missen en ben onwijs blij dat we onze droom hebben waar gemaakt! Ik zou het zo weer doen! 

Nu ben ik benieuwd naar jullie ervaring hiermee. Ben jij al eens langer weg geweest uit Nederland? En hoe was het vervolgens om terug te komen?