Ashtanga yoga opleiding in Spanje: week 2

Reismeisje 28 oktober 2018

En dan is er weer een week voorbij. Een week sinds ik de eerste update schreef over mijn reis naar Spanje. Dit is de tweede. Waarmee de helft van mijn avontuur hier er op zit. Ik heb nog twee weken te gaan. Twee weken waarin het ongetwijfeld nog meer zweten zal worden. Letterlijk en figuurlijk. Met aan het einde mijn beloning. Een license om ashtanga en vinyasa yoga te geven ♥. Waar dan ook ter wereld. De afgelopen week was nóg intensiever dan de eerste week al was. Vooral fysiek. Van een kantoorbaan en een paar keer per week hardlopen of yoga'en naar minimaal 3 uur per dag intensief trainen. I know. Yoga heeft niet bepaald de naam intensief te zijn . En dat klopt op een bepaalde manier ook wel. Er zijn veel yogavormen waarin het doel vooral rustig stretchen is. Of relaxen. Je gaat er in elk geval niet van zweten en 'trainen' kun je het niet noemen. Ashtanga yoga is één van de vormen waar dat anders is. Vuur. Dynamische bewegingen. Een constante flow op ademhaling. Planken. Dat werk. Ik heb nog nooit in mijn leven zó gezweet. Man man. Nou en dat dus 3 uur per dag. Behalve op zaterdag, dan is het een uurtje minder en op zondag is er helemaal geen les.

Deze week vond ik lichamelijk dus erg intensief. Een stretch in houdingen. Vormen. Een onbekende verdieping in bekende bewegingen. Buiten mijn comfortzone. Compleet.

Tot en met woensdag kregen we 's ochtends de eerste 2 uur les van Lascel. Een superleuke vent uit Londen, met een enorme lichaamscontrole en een gezonde dosis humor. Hoewel hij langzaam steeds minder mee deed, kon je toch af en toe spieken. Indutten en weer oppakken. Vanaf donderdag zijn we echter naar zogeheten self practice gegaan. Het woord zegt het al: je doet je eigen les. Van A tot Z. Alleen de opening doet Lascel mee en dan ga je. Tientallen poses achter elkaar door. In die ene volgorde die zo kenmerkend is voor ashtanga. The primair series noemen ze dat. En ondertussen loopt Lascel met Amelia (een andere docente) rond om ons beter in houdingen te duwen. Dieper. Intenser. Het is gaaf om te merken wat je lijf aan kan. Hoe flexibel het is. Wat ademhaling daarin ook kan doen. Eigenlijk vind ik die self practice best fijn. Je kunt lekker je eigen ding doen. In je eigen tempo. Op jouw manier. Het maakt het alleen wel nóg intensiever vind ik. Juist omdat je dus alles helemaal op je eigen manier kunt doen en de tijd voor en houding kunt nemen. En dat dat geduw van Lascel en Amelia er bij... 

Wat deze week verder anders maakte was dat we wat andere vormen van yoga hebben gedaan. In het middagprogramma. Het merendeel vond ik niets. Het pakte me niet. Niet zoals ashtanga dat vanaf dag één heeft gedaan. Wat ik wél gaaf vond was yin yoga. Compleet het tegenovergestelde van ashtanga . Bij yin is het de bedoeling dat je minimaal 3-5 minuten in één en dezelfde houding blijft staan of zitten. Zweten is er dus niet bij. Maar een mentale stretch des te meer. Elke houding wordt na een minuut of wat lichtelijk vervelend. Irritant. Frustrerend. En dan begint dat mentale dingetje. Focussen, ademhalen. Alles gaat voorbij. Zoiets. En dan als je uit de houding komt...Wat een zálig gevoel. Ruimte. Lucht in je lijf. Het schijnt goed te zijn voor je bindweefsel. Ik weet alleen maar dat het nadien superontspannend voelde. Heerlijk.

Deze week moest ik ook mijn eerste 30 minuten les geven. In het Engels. Mét Sanskriet benamingen van de houdingen, geven van aanwijzingen en zelf deels mee doen. Ik vond het spannend. Wilde het zo graag goed doen. Ook al gaat het me uiteindelijk om deze hele reis. Dit proces. Donderdag was het zo ver. En het ging goed .

Natuurlijk, er is ruimte voor verbetering, maar als ik zie wat ik nu al heb geleerd...Te gek. Het maakt me trots en ow zo dankbaar. Dat ik hier ben. Dat ik dit mezelf cadeau heb gedaan. 

Ik ben nieuwsgierig naar wat me komende week te wachten staat. Ik zal mijn uiteindelijke examen les verder uit gaan werken. Dat sowieso. Er komt ook een anatomie toets aan. Ingewikkeld vind ik dat. Ik heb 0 medische achtergrond en dan ineens deze verdieping. Over gewrichten, spieren en wat wel of niet goed is bij bepaalde blessures. In het Engels. Niet mijn favoriete onderdeel, maar wel heel goed natuurlijk. Vóór het zo ver is ga ik vandaag eerst genieten van een ontspannen dagje vrij. We gaan met een paar meiden naar Cádiz. Een Andalusische havenstad. Ik kijk er naar uit. Even iets anders. En dan morgen weer fris aan de slag! Op naar de volgende twee weken.

Ik wil dit artikel graag eindigen met een video. Van Laruga Glaser. Ze zal je waarschijnlijk niets zeggen. Een dame waar ik grote bewondering voor heb. Ze beoefent ashtanga op een waanzinnig hoog niveau. Geloof me. Ik zal nooit komen waar zij staat . Nog niet op de helft. Daar is mijn lijf niet voor gebouwd. Maar het laat wel een deel van de primair series zien. Het geeft een idee van de constante flow die ashtanga heeft. En het is gewoon gaaf om te zien. Komt ie:

Fijne zondag en dank voor al jullie lieve berichtjes ♥♥♥!