5x de stomme kant van reisbloggen

Reismeisje 31 juli 2017

Al vaker heb ik geschreven over waarom ik ooit met Reismeisje begonnen ben. Dat het een combinatie was van mijn liefde voor schrijven, passie voor reizen en interesse in hoe dat nu online allemaal werkte . In de 4 jaar dat ik nu met Reismeisje bezig ben is het nog altijd iets waar ik superveel plezier uit haal en waarbij het me zelden gebeurt dat ik niet weet waar ik over moet schrijven. Dat neemt echter niet weg dat dit altijd zo is geweest...Van de buitenkant lijkt het vrij makkelijk allemaal; een beetje schrijven, de wereld over reizen, gezellig doen via Instagram of Facebook en de bezoekers en opdrachten stromen binnen. Dat is deels ook het beeld dat bloggers zelf creëren, inclusief ikzelf. Vandaag wil ik je echter graag iets meer vertellen over de keerzijde van reisbloggen. Niet om te zeuren, maar om ook de andere, weinig belichte kant van reisbloggen te belichten. 5 kanten dus die wat mij betreft wat minder zijn; komen ze!

1. Je staat op reis altijd 'aan'. Ik weet niet hoe ik het anders kan verwoorden. Die 'aan' knop voel ik op al mijn reizen heel duidelijk. Als ik op uitnodiging naar een bepaalde bestemming reis en in opdracht ga bloggen, is dat natuurlijk ook heel logisch. Een opdrachtgever verwacht iets en dat is helemaal terecht. Ik heb het echter ook als ik gewoon zelf op reis ben, zonder enige opdracht. Ik voel namelijk altijd de 'druk' van er een leuk artikel over te willen schrijven, mooie foto's te maken, te delen via mijn social media kanalen. Een echte, relaxte vakantie waarin ik niet met Reismeisje bezig ben is echt heel zeldzaam en dat kan wel eens een tikkeltje vermoeiend zijn...

2. Altijd op zoek naar net even anders. De manier waarop wij reizen is niet heel standaard. De bestemmingen die we bezoeken bij voorkeur ook niet. Dat is altijd al zo geweest, maar ik merk dat er door Reismeisje nog wel een extra stimulans bij is gekomen. Om het allemaal net even anders te doen. Of dat nu om een land of route gaat. Soms word ik daar wel eens moe van en zou ik gewoon lekker mainstream met de beentje omhoog aan het zwembad in Spanje willen zitten of zo.

3. Reismeisje pose please! Haha, dit is een uitdrukking die mijn vriendin ondertussen regelmatig gebruikt. Tijdens een stedentripje naar Oslo kwam ze er achter dat al die gave foto's die Gerben maakt geen lucky shots zijn. Hij denkt daarover na, doet goed vooronderzoek en geeft aan waar ik in de foto wel of niet voor moet komen . Het is echt niet zo dat we er uren mee bezig zijn of zo, maar goed en origineel beeldmateriaal is wel erg belangrijk voor een reisblog. Het maakt ondertussen dat we goed op elkaar zijn ingespeeld zijn, maar bijna geen gewoon, simpel kiekje meer kunnen maken.

4. Reizen wordt minder bijzonder. Dit klinkt echt vreselijk verwend en dat is het ook. Zoals met alles waar je veel van hebt, het wordt op een gegeven moment gewoon net iets minder bijzonder. Dat is met het reizen ook zo. Natuurlijk is het nog steeds mijn passie en kan ik van elke bestemming opnieuw genieten, maar ik merk wel dat ik steeds meer nodig heb om een vorige ervaring soort van te overtreffen. Of te evenaren. Daar baal ik soms echt van...

5. Het stopt nooit. Een beetje in het verlengde van het eerste puntje, ben je eigenlijk 24/7 met een reisblog bezig. Daar kies je in de eerste plaats zelf voor natuurlijk, maar het is simpelweg geen bedrijfje waar je op vrijdagmiddag om 5 uur de deur achter je dicht trekt en weekend gaat vieren. Het loopt altijd door, is er altijd. Ik vind het wel een uitdaging om daar een goede balans in te vinden. Op bepaalde momenten gewoon echt te zeggen; nu even niet. Nu schrijf ik gewoon eventjes niet, ga ik geen YouTube video editen of fotootje delen via Instagram. Het is er echter altijd wel of zo.

Dat zijn wat mij betreft de mindere kanten aan reisbloggen. Die wegen natuurlijk totaal niet op tegen alle gave kanten , maar het geeft wel een reeel beeld. Ik ben benieuwd welke (reis-)blogs jij verder volgt? Vertel!