4 redenen waarom New York niet mijn ding is

Reismeisje 21 januari 2015

New York. Een mythische stad waar veel mensen meer dan enthousiast over zijn. Want überhip, classy en stoer tegelijk. Tot zo ver kan ik er nog in mee gaan. New York City is nu eenmaal een begrip en voelt bij vlagen alsof je er al 10x eerder bent geweest. Komt door al die avondjes Sex and the city denk ik ;-) . Maar daar houdt voor mij persoonlijk de lol ook wel op. Misschien is het vloeken in de kerk, maar ik heb echt helemaal niets met The Big Apple. Sterker nog, ik ben er nu 1x geweest en hoef er gewoon niet nog een keertje heen. Althans, niet de komende 10 jaar. Eerlijk gezegd ken ik maar weinig mensen die er ook zo over denken, dus waarschijnlijk ligt het aan mij…Waarom New York niet mijn ding is? Hierom!

Larger than life.

Één van de vele motto’s van New York City en haar inwoners. Alles is er grootster, gekker en simpelweg mooier. Zelfs de mensen :-) . Voor mij is het een soort plastic fantastic wereld of zo. Natuurlijk chargeer ik nu, want heus dat er ‘gewone’ mensen wonen en dat er buurten zijn die verre van een ideaal plaatje geven van the American dream, maar over de lijn genomen is dit wel hoe ik New York heb ervaren. Daar houd ik persoonlijk niet zo van. Het is tè gelikt, tè gepolijst en gewoon allemaal tè veel.

De highlights vallen tegen.

Ai. Ik wil echt niemand voor het hoofd stoten hè. Het is heel persoonlijk, maar ik vond de bekendere highlights van New York nogal tegenvallen. Ik had me erg verheugd op wandelen over Broadway, schaatsen in Central Park en genieten van het uitzicht op het Empire State. Allemaal stuk voor stuk eyecatchers, maar ik had er echt meer van verwacht. Broadway is gewoon een lange, superdrukke straat met schreeuwende borden en halve proppers die je het theater in proberen te sleuren. Central Park vond ik serieus klein! Na al die films en Sex and the City scènes die zich daar af spelen, had ik me er toch heel wat bij voorgesteld. Dat viel nogal tegen toen ik in 1 minuut rond was geschaatst op de bekende ijsbaan…En het Empire State Building ligt ergens in een winkelstraat weggestopt, waar je met een beetje pech zo voorbij sjokt. Bij elkaar genomen had ik daar voor gewoon echt meer van verwacht of zo.

Hoezo The American Dream?!

Toen wij in New York City waren, reisden we via vliegveld Newark. Niet bepaald een stokpaardje van de Amerikaanse luchtvaart. Ik vond het een schok toen we de hal in Newark in liepen. Overal lag rotzooi, arme drommels lagen in een hoekje te slapen en hard werkende schoonmakers droegen aftandse kleding. Het was voor mij toen de eerste kennismaking met de machtige VS en daar had ik toch wel een bepaald beeld van. Met New York als oppercentrum. Ik had in elk geval niet zo in het zicht springende armoede en scheiding tussen blank en zwart verwacht. We hebben met verschillende mensen daar gesproken en bijna iedereen die we spraken had 2 of 3 baantjes om het hoofd boven water te kunnen houden. Hoezo The American Dream?

Excuse me…

Ok, dit gaat een beetje truttig klinken. Ik geef het toe. Ik houd gewoon nog al van manieren en beleefd gedrag :-? . Gewoon netjes met elkaar om gaan. Zeker tegen iemand die je verder niet kent en je niets heeft gedaan. Best logisch toch? Misschien lag het aan mijn brakke jetlag hoofd, maar ik vond de New Yorkers over het algemeen niet heel vriendelijk. Of behulpzaam. Of überhaupt beleefd. Iedereen lijkt haast te hebben, duwt je aan de kant en lijkt vooral bezig te zijn met voldoen aan het mooie plaatje of zo. Er lijkt zo weinig aandacht voor elkaar. Not my cup of tea.   Kortom, mijn eerste kennismaking met New York was niet heel positief. Ik heb er zeker mijn hart niet aan verloren en dat zal de komende jaren ook niet gaan gebeuren.

Ik ben heel benieuwd naar jullie mening! Herkennen jullie een beetje hoe ik New York heb ervaren of ben je juist helemaal weg van The Big Apple?