Top 5 meest beroerde slaapplekken

17 oktober 2014

Iedereen die backpackt heeft er zo af en toe wel eens last van; een wel heel beroerde slaapplek. Of het nou een kamer in India is waar je om 4 uur in de morgen wordt gewekt door de straatgeluiden, een nachtbus waarbij je je knieën in je nek moet leggen of een muggennet dat vol gaten zit…. Zulke nachten vergeet je niet snel ;-) . Ik zet mijn 5 meest ellendige slaapplekken voor je op een rijtje!

Trein Myanmar.

Ik kocht een ticket voor de nachttrein van Bhamo naar Mandalay. Op goed geluk ben ik gedropt op het treinstation en wil er zo snel mogelijk weer weg ;-) . Ik ben eerlijk gezegd al opgelucht als blijk dat er überhaupt nog kaartjes zijn. Helaas ebt dat euforische gevoel al gauw weer weg bij het zien van de trein… Het interieur is een explosie van chaos en rotzooi. En aangezien ik geen plaatsreservering heb, is de kans niet heel groot dat ik nog een beetje een ok plek ga vinden. Dit gaat een heeeeeeel lange nacht worden…Ik installeer me vol goede moed in een tussenwagon. Hier kan ik tenminste languit liggen. Nadeel is dat ik de hele nacht het gedreun en geknars van de trein hoor, het er vies is, stinkt naar het toilet en er continu mensen half over me heen moeten stappen. Zeker één van de meest ellendige slaapplaatsen waar ik ooit heb gelegen.

Bus bij Hainan – Nanning in China.

Iedereen die wel eens door China heeft gereisd, weet dat je er lange afstanden moet overbruggen. Geen probleem wanneer je eerste klas in de perfect georganiseerde Chinese treinen reist. Maar soms heb je gewoon niet veel te kiezen en moet je met de nachtbus. Ook al heb je van tevoren afgesproken dit niet te doen. Dus installeer je je backpack in de ijzeren kooien onder je voeten en maak je er het beste van. In het begin kan ik er nog wel om lachen en prijs ik het ontwerp van de slaapbus. Je kunt namelijk wel je benen helemaal strekken. Tenminste, mensen die kleiner zijn dan 1 meter 65 dan :-? . Maar bij het vallen van de nacht is de lol er gauw af. Ik zie continu felle koplampen van tegenliggers in mijn gezicht en de chauffeur rijdt als een idioot! En als er dan om een uur of drie in de nacht ook nog een min of meer verplichte toiletstop komt, heb ik het helemaal gehad. Waarom doen we dit ook alweer, backpacken??

Nachttrein Gorakhpur – Varanasi in India.

‘s Morgens nam ik een bus vanuit Nepal. Na een uur of 12 te hebben geslingerd over hobbelige bergweggetjes, komen we aan bij de grens. Uit gestempeld in Nepal, ingeklaard in India, geld gewisseld en vervolgens een jeep gehuurd naar Gorakhpur, omdat de bussen niet meer reden. In Gorakhpur bleek dat er nog wel treinkaartjes waren voor de nachttrein, maar alleen derde klas. Iedereen die wel eens in India met de trein heeft gereisd weet dat eerste klas reizen soms al een hele opgaaf kan zijn... Nou ja, toch maar doen dan. Gorakhpur is ook geen fantastisch vooruitzicht. En dus zaten we met onze kont op keiharde houten bankjes, te wachten totdat de trein zou vertrekken. Maar wat wordt het ineens druk?! Bleek dat er een groot festival in Varanasi gaande was. Er kon werkelijk geen kip meer bij! Magere Indiërs lagen zelfs te slapen op de bagagerekken! We hebben het overleefd, maar vraag me niet hoe ;-) .

Hoogvlakte in Ethiopië.

We hadden er die dag zo’n 7 uur wandelen op zitten, boven de 3500 meter wel te verstaan. Reden genoeg dus om ‘s avonds heerlijk als een blok in slaap te vallen. Vergeet ‘t meer op de Ethiopische hoogvlakte van het Simien gebergte… De tent was al opgezet door de kok en zijn hulpjes. Het was dan ook een heerlijk vooruitzicht; lekker wegdommelen na een heerlijke maaltijd. Totdat de zon wegviel en het donker begon te worden. Al rond half acht gingen we naar bed en kropen we diep weg onder onze dekens. Want wat was het ineens koud geworden!! Hier waren we niet op voorbereid. Na voor mijn gevoel uren te hebben geslapen, werd ik wakker. Ik zag nog geen licht door de tent dus het was vast iets voor zessen in de ochtend. Dacht ik. Totdat ik mijn horloge zag. Half tien…. Oei, dat was een flinke tegenvaller. En die ben ik ook niet meer te boven gekomen ;-) . Gelukkig brak na uren te hebben liggen woelen dan eindelijk de lucht open en begon het langzaam aan licht te worden. Leuk hè, kamperen???!!

Longhouse Borneo.

Het moest een van de hoogtepunten van Borneo worden; slapen in een longhouse bij voormalige koppensnellers. Het was een klein dorpje middenin de jungle waar zo nu en dan toeristen slapen. Je kwam er alleen door een flink eind te rijden en ongeveer twee uur in een uitgeholde boomstam te varen. Bij aankomst zag het er inderdaad wel gaaf uit; meer dan 100 man van meerdere families wonen samen in een groot huis op palen. Het was eenvoudig, maar daar zijn we wel aan gewend. Niets leek een mooie nacht in de jungle dus in de weg te staan….We lagen nog geen half uur op ons matrasje voordat de eerste honden onder het huis begonnen te blaffen. En het waren er niet enkele. Werkelijk een hele roedel gilde en jankte het uit gedurende de hele nacht. Iedere keer weer leek het alsof ze direct onder de houten planken waarop je lag te slapen stonden te blaffen. Honden kunnen je vaker uit je slaap houden, maar dit sloeg echt alles. Opeens was ik blij dat we hier maar één nacht bleven slapen en niet de twee zoals ik dat eerst graag wilde :-) .  

Wat is jouw top 5 van meest beroerde slaapplekken ooit? Ik ben heel benieuwd!