Avontuur op Spitsbergen

Reismeisje 26 augustus 2015

Vandaag op Reismeisje een gastblog over een wel heel bijzonder bestemming: Spitsbergen! Hoe gaaf is dat? Vaste lezer Jeroen en zijn vriendin zijn dol op reizen en dan met name naar een koude bestemming ;-) . Voor hen liever geen Toscane of de Turkse kust, maar de hooglanden van Schotand, IJsland of Groenland. Om maar iets te noemen. Vandaag vertelt hij over een reis die hij onlangs gemaakt heeft: op een zeilschip langs de kust van Spitsbergen. Inclusief prachtige foto's!

Spitsbergen.
Het moest er eens van komen. Na diverse roadtrips door Noorwegen en IJsland werd het voor mij toch eens tijd om het echte hoge Noorden op te zoeken. Hiermee bedoel ik dan Spitsbergen, een eilandengroep zo’n 600 kilometer noordelijker als het noordelijkste puntje van Noorwegen. Spitsbergen is ongeveer zo groot als Nederland en België samen en bestaat voor zo’n 60% uit gletsjers. Het ligt dicht bij de geografische Noordpool, tussen de Groenlandzee, Barentszee en de Noordelijke IJszee in. Kortom, geen flipflops, shorts en Hawaii bloesjes maar tijd voor mutsen, handschoenen en winterjassen. Spitsbergen is behoorlijk off the beaten track. Vooral omdat er buiten het dorpje waar je landt met het vliegtuig, Longyearbean, geen paden of wegen te bekennen zijn ;-) . Direct buiten het dorp begint de poolwildernis en begeef je je in het land van ijsberen, onbedwongen besneeuwde pieken en schaars begroeide toendra’s.

Wildernis.
Omdat er op Spitsbergen in de zomer meer ijsberen dan mensen wonen is het absoluut niet verstandig om er in je eentje op uit te gaan. Je moet hier echt goed weten wat je doet en zelfs gewapend zijn. En zelfs dan is het niet ongevaarlijk. Onlangs is er nog een groepje toeristen aangevallen door een ijsbeer en moest er iemand met spoed geëvacueerd worden. De man heeft het overleefd maar helaas heeft de ijsbeer deze aanvaring met zijn leven moeten bekopen, en dat vooral door niet al te verstandig gedrag van deze toerist… Kortom, bereid je voor en ga mee met de mensen die ervaring hebben met reizen in deze gebieden.

Longyearbean is een perfecte uitvalsbasis voor een bezoek aan Spitsbergen. Aangezien er dus geen wegen zijn en de bodem vrij onvoorspelbaar is, krijgt een doodgewone wandeling al snel de vorm van een expeditie, zeker als je een dag of langer wilt gaan hiken. En in Longyearbean zijn een paar verschillende bureaus die je hiermee kunnen helpen. Toch is, naar mijn mening, de beste manier om veel van de archipel te zien, om er met een schip omheen te varen en van daaruit landingen te doen op de verschillende eilanden. Met deze zogenaamde expeditiecruises zie je in korte tijd veel van de verschillende landschappen en gebieden van Spitsbergen. Ik heb zo’n cruise ervaren als ronduit fantastisch! Het continu onderweg zijn en varen langs machtige gletsjers of bergpieken met verse sneeuw, geeft je een bijzonder gevoel.

Meer dan natuur alleen.
Toch is er op Spitsbergen meer te vinden dan alleen natuur. Zo heeft het nog redelijk wat cultuur, die zelfs verrassend Nederlands kan zijn. De ontdekker van Spitsbergen, de Nederlander Willem Barentsz, is bijvoorbeeld een Nederlander. Ooit geweten? Zodoende zijn er veel namen van fjorden en dergelijke die Nederlands klinken. Daarnaast kun je er onder andere  een neergestort vliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog tegenkomen of verlaten mijn-nederzettingen bezoeken. Ook zijn er de overblijfselen van het oude Nederlandse walvisstation Smeerenburg. Iets waar we als Nederlanders niet trots op hoeven te zijn :-? . Gelukkig herstelt de walvisstand zich langzaam en gaat het de goede kant op met deze indrukwekkende dieren. Over walvissen gesproken, een bijkomend voordeel van reizen met een schip is dat je ook veel mee krijgt van de het zeeleven. Het is bijna niet uit te leggen hoe het voelt om omringd te worden en oog in oog te staan met een groep bultruggen, grote of kleine vinvissen of het icoon van de arctische wateren; beluga’s! Al deze walvissen hebben we van enkele meters afstand kunnen bewonderen en zwommen nieuwsgierig om het schip. In het voorjaar en zomer wordt Spitsbergen bevolkt door grote kolonies (zee)vogels. Van papegaaiduikers tot ivoormeeuwen. Het vliegt er in grote getalen rond en als je stil bent is dit naast de zee en de wind ook echt het enige wat je hoort. De stilte kan hier echt oorverdovend zijn. Dat alleen is al een bijzondere ervaring! En omdat Spitsbergen zoveel gletsjers heeft zie je overal waar je vaart deze indrukwekkende ijsmuren uitmonden in zee en kun je op ronddrijvende ijsschotsen een rustende baardrob tegen komen. Waar er geen ijs ligt groeien er wat verschillende soorten gras en mos en bloeien er verrassend veel verschillende bloemen. De grootste boom die er groeit wordt 3 centimeter hoog, je hebt altijd mooie weidse uitzichten :-) .

Van het schip af.
Aan land gaan doe je met zodiacs, dit zijn kleine boten waarmee je vanaf het schip naar land vaart.  En het is altijd een natte landing, omdat er geen steigers zijn. Het is ook altijd onder begeleiding van (gewapende) ervaren gidsen in verband met de dieetwensen van de ijsberen. Eén keer hebben we tijdens ons uitstapje ook daadwerkelijk moeten evacueren hierdoor. Een andere dag hadden we het geluk om met de zodiacs dicht bij een dinerende ijsbeer te komen. Hij was bezig om een walrus te verorberen terwijl de rest van de walrusfamilie aan het toekijken was. Dit was echt iets wat mij mijn leven bij zal blijven, helemaal toen de ijsbeer besloot om ook maar eens poolshoogte te gaan nemen bij die rare drijvende dingen op het water die niet op ijsschotsen leken. Hij kwam dus naar ons toe zwemmen! Op een gegeven moment was hij op ongeveer 5 meter afstand en dan zie je pas echt hoe indrukwekkend en machtig deze beesten kunnen zijn!

Als het nog niet duidelijk was, ik ben een groot natuurliefhebber en ik was hier dan ook helemaal in mijn element. Je kunt hier nog op plekken komen waar misschien nog nooit iemand is geweest. En de ongereptheid, die is absoluut overweldigend. Geen dag is hetzelfde en door de expeditieleider en kapitein wordt er goed ingespeeld op de soms snel veranderende omstandigheden. “Change of plans” was dan ook een vaak gehoorde uitdrukking, dan wel door het weer maar ook omdat het pakijs op onze gewenste route te dik was om doorheen te varen met ons schip. Goedkoop is dit alles niet, maar het was me iedere cent waard. Het was echt een superreis en dit gebied laat je echt niet zomaar weer los. Na er drie weken te zijn geweest weet ik zeker dat ik hier nog een keer naar terugkeer. En de kou… ach daar kun je je tegen kleden :-P .  

En, wat denk jij? Spreekt zo’n avontuurlijke reis naar Spitsbergen jou aan? Alle foto's zijn gemaakt door Jeroen en er rust zijn copyright op.