The story behind: de Klaagmuur in Jeruzalem

19 januari 2016

Het is onze eerste volle dag in Israël; hop, gelijk in de ochtend maar naar de Klaagmuur! Het is een comfortabele graad of 20, het zonnetje schijnt en de lucht is strak blauw. We hebben ons ontbijtje op en zetten voet richting de oude stad van Jerusalem. Gewapend met een Lonely Planet en plattegrond onder de arm. Al direct bij aankomst werd duidelijk dat deze stad, die we beiden vooral kenden vanuit het Bijbelse verhaal, onze verwachtingen overtrof. Oud en doorleeft maar vol historie en verhalen.Wat een prachtige stad, waar je de historie in elke straat voelt. Hier kunnen we wel een week blijven rondhangen!

Het verhaal achter de Klaagmuur. Al snel zijn we de weg kwijt in het labyrint rondom de Klaagmuur. Gelukkig kunnen we de gestage stroom Orthodoxe Joden volgen die allemaal richting de Klaagmuur lopen. Op het moment dat we door de detectiepoortjes van de beveiliging zijn en daar staan, op dat grote plein, is dit toch wel een klein beetje slikken. Daar sta je dan met z’n tweetjes, op een stukje aarde dat door de twee grootste religies op aarde wordt beschouwd als onderdeel van de bakermat van hun beide geloven. Volgens de Joden is de Klaagmuur de buitenste muur van de oude tempel van Koning Salomon. En omdat “gewone” Joden (niet-priesters) deze tempel niet mogen betreden omdat ze bang zijn op de restanten van deze oude tempel te lopen, nemen ze de buitenste muur als referentiepunt. Bij de Klaagmuur zelf komen Joden hun “beklag” doen over de verwoesting van de tempel. Tussen de kieren van de muur stoppen ze papiertjes met daarop gebeden waarvan ze hopen dat deze verhoord zullen worden. Zelf vinden de Joden de term Klaagmuur dan ook niet heel toepasselijk...Voor moslims is de Klaagmuur trouwens het buitenste cordon rondom de voor hen één na belangrijkste religieuze plek op aarde, de Al-Aksa Moskee. En dat levert dus spanningen op, waarover je ook geregeld in het nieuws dingen terug ziet.

Het verhaal achter de foto. In de ochtend komen er bij de Klaagmuur vele Joden bidden, met de Thora in hun armen geklemd. Zo ook de man op de foto. Hij staat al een hele poos tegen de muur aan gedrukt met in zijn hand zijn heilige boek. Op een gegeven moment besluit hij dat het mooi geweest is en klapt het boek dicht. Hij blijft even staan en kijkt schichtig voor zich uit. Alsof hij zojuist een groot geheim heeft gelezen en dat aan niemand wil verklappen. Des te meer reden om het boek stevig onder zijn armen te klemmen, want stel je voor dat iemand het uit zijn handen grist. Dat zie ik wanneer ik deze foto zie. Waarschijnlijk is het heel iets anders, maar ik vind een foto vaak goed wanneer je er zelf een verhaal van probeert te maken in je hoofd. Dat je er over gaat nadenken.

Met het oog op compositie: voor deze foto heb ik de 2/3de regel toegepast door de man niet in het midden van de foto te zetten, maar in het “derde” vlak aan de rechter kant. Dit maakt de foto spannender dan wanneer ik hem in het midden had geplaatst.

Zou jij graag een keer naar Jeruzalem willen?