Dagje bij de Dalai Lama

Reismeisje 12 mei 2014

Gisteren was het dan eindelijk zo ver: ik ging de Dalai Lama ontmoeten :-) . Vorig jaar hebben we hem tijdens een bezoekje aan Dharamsala net mis gelopen, maar dat zou me nu niet gebeuren! Ok, ik was weliswaar maar één van de ruim 10.000 mensen dus van echt ‘ontmoeten’ was natuurlijk geen sprake, maar toch. Het was in één woord FAN-TAS-TISCH!! Ik zit nu nog te glimlachen :-) .

Hoe het begon.

We waren alleen bij de middaglezing van de Dalai Lama aanwezig. Dat begon om half 2, maar natuurlijk waren wij er weer veel te vroeg. Ik houd niet van te laat komen ;-). Uiteindelijk hadden we de tijd ook wel nodig. Probeer maar eens 10.000 opgewonden mensen op tijd op hun plek te krijgen! We zaten niet superdichtbij zoals je op de foto wel kunt zien, maar alsnog konden we alles prima zien. Rond kwart voor 2 kwam de Dalai Lama het podium op. Begeleid door zijn eigen mensen èn new BFF Erica Terpstra ;-) . Heel gek, maar ik merkte dus meteen dat ik een soort van emotioneel werd. Ik ben niet zo’n huilebalk, maar dit raakte me toch wel. Deze bijzondere, wijze man die symbool staat voor de strijd van de Tibetanen en zelf ook zo’n bijzondere weg heeft afgelegd. Ik weet niet, dat deed gewoon wel echt wat met me.

De lezing.

Na de verplichte bedankjes en praatjes begon de Dalai Lama al snel met zijn lezing over compassie en ethiek in een seculiere wereld. Ja, ja. Geen makkelijke kost kan ik melden, maar gelukkig werd zijn lezing afgewisseld door vragen van fans en vragen uit het publiek. Dat vond ik eigenlijk het leukste; wie is de man achter de Dalai Lama en wat vindt hij nu echt van het conflict met China? Natuurlijk krijg je daar geen echt antwoord op in een middagje, maar het was erg leuk om de Dalai Lama in te zien spelen op onvoorbereide vragen. Ik heb echt genoten!

En toen.

Tja. Toen was het kwart over 4 en was de Dalai Lama er wel klaar mee ;-) . Hij wiebelde wat met zijn voeten, begon zijn spulletjes al bij elkaar te pakken en gebaarde driftig ‘Next question, quicker please’. Klinkt misschien wat weinig Boeddhistisch, maar hé: de man is 79 jaar, praat over een intensief onderwerp, in een taal die niet de zijne is. Ik vind ’t nogal wat. Na een afrondend praatje liepen we voldaan en met een vol hoofd Ahoy uit. Daar vingen we ook nog een glimp op van de Dalai Lama die via de achteruitingang een auto in werd gebonjourd. Mijn schoonmoeder en ik stonden als een stel groupies bij het hek te zwaaien 8-) . Pak je toch nog mooi eventjes mee! Al met al was het echt een heel bijzondere middag. Ik ben superblij dat we zijn gegaan en heb heel wat indrukken te verwerken ;-).